به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، امسال به دلیل تقارن ایام نوروز و ماه مبارک رمضان، تلویزیون مجموعه‌هایی را برای نمایش انتخاب کرده است که پخش آن­ها تا پایان ماه مبارک ادامه داشته باشد. از میان محموعه‌های مختلف سیما، «آتش و باد» عنوان اثری است به کارگردانی مجتبی راعی که از چند روز پیش از آغاز سال نو، روی آنتن شبکه سه سیما رفته است. مجموعه‌ای تاریخی که  وجود بحران کرونا و همینطور مشکلات مالی سازمان صدا و سیما سبب شد مراحل تولید آن چند سال به طول بیانجامد.

دومین سریال مجتبی راعی (پس از صنوبر) در فضای ایلیاتی می‌گذرد و به نمایش نبرد قدرت در میان خاندان‌های مختلف می‌پردازد. سوژه‌ای که با وجوه مشترک، محملی برای ساخت مجموعه‌های تلویزیونی موفق این سال‌ها بوده اما این بار، از جذابیت‌های دراماتیک آثار موفق این حال و هوا حداقل در شروع، بی بهره بوده است.

قاعدتا، اپیزود اول هر سریال به عنوان قسمت پایلوت عرضه شده و هدف اصلی در این قسمت این است که تا جای ممکن موتور قصه به حرکت درآمده و فضا و شخصیت ها به مخاطبان معرفی شود. چنین اتفاقی به هیچ عنوان در «آتش و باد» رخ نمی‌دهد. علاوه بر این، به شکل عجیبی اکثر پلان‌ها در لانگ شات می‌گذرد و گویا راعی توجه نداشته که این بار به جای پرده عریض سینما قرار است اثر تازه‌اش در قاب کوچک تلویزیون پخش شود و بیش از هر چیز برای ارتباط مخاطب با اثر، نماهای متوسط و نزدیک مورد نیاز اوست. همچنین بیشتر بخش‌های این محموعه را صحنه‌های خارجی تشکیل داده که در طبیعت زیبای مناطق کوهستانی و کویری تصویربرداری شده است و کارگردان در دام ثبت تصویرهای کارت پستالی گرفتار شده حال آنکه در بسیاری مواقع چنین چیزی از مقتضیات آن سکانس نبوده است. در مونتاژ نیز بعضا این تصاویر به گونه‌ای به یکدیگر پیوند یافته‌اند که انگار به جای یک مجموعه تلویزیونی، با یک ویدئوکلیپ مواجه هستیم. با این حال در این مجموعه بازیگران توانمندی چون محمود پاک نیت، حسین محجوب، نادر فلاح و لاله اسکندری ایفای نقش کرده‌اند اما پلات کار در قسمت‌های ابتدایی این مجموعه، فضای مطلوبی برای هنرنمایی هنرپیشه‌ها به وجود نیاورده است.  همچنین شیوه  دیالوگ نویسی در این مجموعه یکدست نیست. گاهی با دیالوگ‌های واقع نما و گاهی نیز با گفتگوهای شعر گونه طرفیم که البته به خوبی دراماتیزه نشده‌اند و ظاهرا تاکید اصلی نویسنده بیش از هر چیز بر وجوه شاعرانه متن بوده است.

در گذشته‌های دور باکس‌های ویژه ایام نوروز و ماه مبارک رمضان از مقاطعی بود که توجه مخاطبان زیادی را به خود جلب می‌کرد و بر همین اساس تلاش می‌شد مجموعه‌های موفق در چنین زمان‌هایی روی آنتن برود.

در سال‌های اخیر کیفیت اکثریت مجموعه‌های سیما به اندازه‌ای دچار افت شده است که حتی در این ایام نیز شاهد آثار شاخصی نیستیم. باید منتظر ماند و قسمت‌های آتی این سریال را رصد کرد و دید در ادامه «آتش و باد» (با نام قبلی جشن سربرون)  موفق می‌شود تا حدی رضایت مخاطبان را به خود جلب کند یا خیر؟