به گزارش صبا در هفتمین شب معرفی‌ آثار در ایام نوروز نوبت به فیلم «نزدیک» ساخته لوکاس دونت رسیده است. این فیلم محصول کشور بلژیک بوده و در اسکار ۲۰۲۳ نامزد بخش بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان شده است. «نزدیک» قصه روزهای خوش و معصوم نوجوانی را روایت می‌کند. قصه‌ای که با وجود تمام زیبایی‌هایش خوش‌فرجام نخواهد بود!

همانطور که گفته شد فیلم «نزدیک» در ابتدای امر جهانی پاک و دوست داشتنیِ از دو دوست را روایت می‌کند. لئو و رمی از میان دشتستان گل‌ها با سرعت هرچه تمام به این طرف و آن طرف می‌دوند. در خانه‌های کاه‌گلی با دشمن فرضی‌شان مبارزه می‌کنند. در جنگ‌های فرضی‌شان پشت یکدیگر را خالی نمی‌کنند. آن‌ها بایکدیگر رفیق هستند. انگار هیچ‌کس قادر نیست خدشه‌ای بر دوستی آن‌ها وارد کند. هیچ‌کس جز خودشان! آن‌ها با سرخوشی به بازی‌های بچه‌گانه و دشمن فرضی‌شان دل‌بسته‌اند‌. دریغ از آنکه دشمن واقعی در میان خودشان و از وجود خودشان است. یا اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، در وجود لئو است!

یک ظن‌، یک گمانِ بی‌مورد مثل ویروسی ناشناخته به قلب رفاقت لئو و رمی هجوم می‌آورد. حال و هوای دلپذیر اثر رفته رفته از دست می‌رود. تیرگی و رنج تمام لحظات را در برمی‌گیرد. قوه ادراک مخاطب همراه با اتمسفر جاری در اثر گرفته و فسرده می‌شود.

فضاسازی در فیلم «نزدیک» مهم‌ترین ساختار در پیش‌برد داستان است. تمام تعاملات حسی مخاطب با فیلم از دریچه فضاسازی انجام می‌شود. مسیری که اتمسفر فیلم از دوستی لئو و رمی تا جدایی آن‌ها طی می‌کند، قوه ادراک مخاطب را به بازی می‌گیرد. از دلایلی که بیننده مجذوب فیلم «نزدیک» می‌شود، مواجهه او با سکانس اول است. وقتی رمی و لئو بسیار جدی و مصمم حرکات دشمن ساختگی را رصد می‌کنند. وقتی لئو از عمق وجود به رمی می‌گوید: “کمین کن!”. این حجم از سادگی دوستی این قابل باور می‌کند. باوری که در موقعیت‌های سخت و دراماتیک احساسات بیننده را جریحه‌دار می‌کند.

در مجموع فیلم «نزدیک» می‌تواند فرصت خوبی باشد تا به مفاهیمی همچون رفاقت، انسانیت، معرفت و در نهایت حسرت نزدیک‌تر شویم.