به گزارش صبا مهدی پوررضائیان فارغ التحصیل از دانشگاه دهلی نو در رشته روانشناسی بالینی است. از مهمترین سوابق فرهنگی و اجرایی مهدی پوررضائیان می توان به ریاست دانشکده هنر شاهد، مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری، عضو کارگروه هنر شورای عالی برنامه ریزی آموزشی و شورای تحول و ارتقای علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری اشاره کرد.

از پوررضائیان تاکنون مقالات و کتاب‌های زیادی به چاپ رسیده است که از میان آنها می‌توان به زندگی زیر سبیل گربه‌‌ها (مجموعه نمایشنامه کودک و نوجوان) ،‌ تمام‌های ناتمام (مجموعه نمایشنامه با سه نوبت چاپ)،‌ نویسش درنمایش، نما در نمایش ،‌ تئاتر کودک از دیدگاه هنر و روانشناسی را نام برد.

پوررضائیان در «سینی و صنوبر» با بهره گیری از توان خود در علم روانشناسی، داستانی را بر پایه ضعف و ناتوانی کودکان برای برقراری ارتباط با همنوعان خود بازخوانی کرده است. قهرمان داستان او حیوانی است که دوستی ندارد و از دوستی دیگران نیز رنج می برد لذا تلاش می کند تا دوستی ها را به جدایی مبدل کند ولی در نهایت قوت عشق و دوستی بر حس او غلبه می کند و او را در آغوش خود می کشاند.

«سینی و صنوبر» از چند منظر داستانی قابل اعتنا و تحسین برانگیز است. از سویی در این اثر با نویسنده ای به غایت هوشمند و آشنا با ظرایف اندیشه و تفکری که در صدد بیان آن است، روبرو هستیم؛ نویسنده ای که خاستگاه فکری و روانی مخاطب خود را می شناسد و برای اصلاح و بازشناسی بخش هایی از آن به مخاطب هوشمندانه برنامه ریزی می کند. از سوی دیگر این داستان اثری است که آشکارا و عمیقا ذهن و درون مخاطب خودش را به فکر و واکاوی سوق می دهد. او را منفعلانه در برابر خود تسلیم نمی کند، سعی می کند تا او را همراه و پویا با خود راهی مسیری کند که پایانش را در داستان رقم زده است و طعم شیرین و نیکو برای مخاطب دارد.

اقتضائات ساده نویسی و در عین حال کنجکاوی برانگیزاننده مخاطب کودک در این داستان  رعایت شده و به همه این موارد باید تصویرگری بسیار زیبای پریسا اکبری شهرکی را نیز افزود که با استفاده از نقاشی های خیال انگیز و طبیعی و آکنده از رنگ های گرم، نقش زیادی در تاثیرگذاری داستان ایفا کرده است.