به گزارش صبا، نقل قول‌های زیر بر اساس مطالب منتشره در رسانه‌های مختلف در روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ گردآوری شده‌اند.

*** حجت‌الله سیفی (کارگردان): اولین قدم برای رشد تولید در سینما این است که نهادهای دولتی به جای صرف بودجه های هنگفت برای تولید یک اثر سینمایی، پول آن پروژه را میان حداقل ۱۰ پروژه دیگر تقسیم کنند! یعنی مثلاً اگر قرار است یک نهاد دولتی بیاید و روی یک فیلم ۳۰ میلیارد تومانی سرمایه گذاری کند بهتر است بودجه این فیلم را به ۱۰ گروه فیلمسازی دیگر بدهد که می توانند ۱۰ فیلم ۳ میلیاردی و ارزان قیمت بسازند؛ اگر این اتفاق بیفتد ما شاهد رشد تولید در سینما، گسترش عدالت و اشتغال صدها سینماگری خواهیم بود که سال ها است امکانی برای کار و فعالیت نداشتند! /سینماپرس

*** کاظم هژیرآزاد (بازیگر): بن مایه تئاتر از ادبیات است و برای رواج ادبیات و هنر در بین مردم پرداختن به تئاتر به شکل تله‌تئاتر بسیار کمک‌کننده خواهد بود چراکه مخاطبان تئاتر محدود هستند اما تلویزیون مخاطب عام و بیشتری دارد و می‌تواند مخاطب را رشد دهد تا با تئاتر مانوس شود و با این هنر آشتی کند و تنها به تماشای قصه‌های سرگرم‌کننده مشغول نباشد بلکه با دیدن تله‌تئاتر، دیدگاه او از جنبه‌های مختلف بازیگری، نویسندگی، کارگردانی ارتقا پیدا کند. / ایران‌تئاتر

*** عباس موزون (تهیه‌کننده و مجری): من می‌دانم که مجری و تهیه کننده نیستم و مدام باید بگویم خدایا می‌دانم همه این‌ها تو هستی. لحظه سقوط لحظه‌ای است که بگویم من کارگردانم. مطرح شدن من باعث سقوط است. کار و گرداندن دست من نیست و منی وجود ندارد. از خدا می‌خواهم این کف و سوت‌ها باعث توجه به محتوا شود و کسی به من توجه نکند. خداوند در جریان ساخت برنامه مدام به یادم می‌آورد که من هیچ چیزی نیستم./ایرنا

*** پیمان عباسی (فیلمنامه‌نویس): قواعد جهانی سینمای کمدی معمولاً بر سه ستون پایدار است؛ شوخی با سیاست، مذهب و مسائل جنسی. اما در کشور ما با هیچ یک از این موارد نمی‌توان به طور مستقیم شوخی کرد و به همین دلیل ناگزیر به ساخت یک کمدی جدید بودیم که زبان سمبلیک دارد به این معنا که ما در فیلم‌هایمان به صورت غیرمستقیم مسائلی را مطرح می‌کنیم و چیزهایی می‌گوییم که مخاطب خودش باید از آن‌ها به برداشتی درباره موضوع مورد نظر فیلمساز برسد.کم‌کم با کمک سامان مقدم ما به جنس دیگری از کمدی رسیدیم و آن این بود که به سراغ گذشته رفتیم؛ گویا شوخی با گذشته امکانپذیرتر بود و فیلمسازان بسیاری به سراغ این زمان و موضوع رفتند. از طرفی رفتن به سراغ نوستالژی برای همه ما بامزه است و در قالب کمدی می‌تواند جذاب باشد اما همین نوستالژی ظرف محدود کوچکی است که نمی‌توان انتظار داشت تا سالیان سال بتوان با رجوع به گذشته فیلم ساخت و مورد استقبال قرار گرفت/ایلنا