۲۵ اردیبهشت بزرگداشت پدر زبان پارسی، فردوسی، خالق شاهنامه است.

بگیر این سیه‌گیسو از یک سُواَم

زِ بَهرِ تو باید همی گیسوام

برآمد سیه‌چشمِ گُلرخ به بام

چو سروِ سَهی، بر سرش ماهِ تام

چو از دور دستان سام سوار

پدید آمد آن دختر نامدار

دو بیجاده بگشاد و آواز داد

که شاد آمدی، ای جوانمرد شاد

چُنین داد پاسخ که ای ماه‌چهر

دُرودَت زِ من؛ آفرین از سپهر

چه مایه شَبان دیده اندر سماک

خروشان بُدَم پیشِ یزدانِ پاک

همی خواستم تا خدایِ جهان

نماید مرا رویت اندر نهان

کنون شاد گشتم به آواز تو

بدین خوب‌ْگفتارِ با نازِ تو

یکی چارهٔ راهِ دیدار جوی

چه پُرسی، تو بر باره و من به کوی؟

پَری‌روی گفتِ سپهبَد شنود؛

زِ سَر، شَعرِ گُلنار بگشاد زود

«بگیر این سیه‌گیسو از یک سُواَم

زِ بَهرِ تو باید همی گیسوام.»

نگه کرد زال اندر آن ماهروی

شگفتی بمانْد، اندران روی و موی…

شاهنامهٔ فردوسی، پادشاهی منوچهر

بر اساس چاپ مسکو،

به کوشش دکتر سعید حمیدیان

تصویر‌گر: فیروزه ایمانی

زال و رودابه

سَماک: نام ستاره‌ای و آن منزل چهاردهم قمر است.

شَعر: موی

منبع: رسانه مجازی و رسمی شفیعی‌کدکنی