به گزارش خبرنگار سینماصبا، تجربه و تاریخ ثابت کرده دبیرانی که در زمینه برپایی جشنواره تجربه‌ای ندارند، ولو این که تحصیلکرده باشند، از مراتب علمی برخوردار باشند، افرادی امین باشند و حتی تیم خود را با بهره‌گیری از افراد مجرب بسته باشند، در انتها هیچ دستاوردی برای این رویداد مهم ندارند و جشنواره فجر را به بدترین شکل ممکن به انتها می‌رسانند.
پیش‌تر در یک تحلیل، ویژگی‌هایی را درباره دبیر دوره چهل و دوم برشمرده بودیم. اما یکی از مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین این شاخصه‌ها، فاکتور تجربه و شناخت از ماهیت و چیستی و کارکرد جشنواره است، به طوری که همین امروز اگر حکم مجتبی امینی برای دوره جدید فجر تمدید شود، بهتر از آن است که یک دبیر جدید اما ناآشنا به برپایی جشنواره برای این سمت انتخاب شود.
هفت، هشت ماه دیگر جشنواره چهل و دوم شروع می‌شود. جشنواره‌ای که حالا بین‌المللی هم هست و سال پیش در بخش بین‌المللی حرفی برای گفتن نداشت. بخشی که با توجه به اتفاقاتی که در جشنواره‌های غربی برای کاروان رسمی سینمای ایران افتاد، امروز مهم‌تر از گذشته است و باید نسبت به اجرا و ارتقای آن حساسیت بیشتری داشت و به این اصل بارها جواب داده باور داشت که فجر، محل آزمون و خطای دوستان و آشنایان نیست.
محمدرضا عباسیان با تجربه برپایی جشنواره‌هایی چون یاس و فجر و برخورداری از تجربیات در زمینه بازار جهانی فیلم، هاشم میرزاخانی با تجربه برپایی چند دوره جشنواره فیلم کوتاه تهران، مسعود نجفی با تجربه دبیری جشنواره فیلم صنعتی، اجرای جشنواره فیلم شهر و چندین دوره حضور در کادر اصلی جشنواره فیلم فجر، و باتجربه‌هایی چون محمد حمیدی‌مقدم، سیاوش حقیقی، سیدصادق موسوی، محمد حیدری، احمد میرعلایی، مهدی مسعودشاهی، مسعود احمدیان و… بیشتر به کار فجر می‌آیند تا افرادی که صرفا روی کاغذ جشنواره را دنبال کرده‌اند. مسلم است که بنا به اقتضائات طیفی، بسیاری از چهره‌های موجه توان برپایی جشنواره را دارند اما از شرایط اضافه شدن به تیم مدیریتی فعلی سینمای ایران برخوردار نیستند.