به گزارش خبرنگار سینما صبا یکی از برجسته‌ترین نقاط زندگی هر فرد زمانی است که با فقر و نداری دست و پنجه نرم می‌کند. بخش بزرگی از زندگی معاصر در طول ماه و یا هفته با این امر طی می‌شود. حتی آن‌هایی که در رفاه اقتصادی به سر می‌برند، روزهایی را با نداری به شب رسانده و در حساب و کتاب‌های ناچیز دچار استیصال شده‌اند. هنرمندان با وقف کردن عمر خود بر پای هنر ریسک بزرگی را به جان می‌خرند. آن‌ها خلق می‌کنند.‌ سپس صبر می‌کنند تا از قِبل اثری که خلق کرده‌اند به جایی رسیده و دیده شوند.

مودیلیانی (نقاش ایتالیایی) مثال خوبی برای این سبک از زندگی است. او در زمان حیاتش قدرت خرید غذا هم نداشت. اما زمانی که چشم از جهان فرو بست، نقاشی‌هایش با قیمت گزافی فروخته شد.

کوریسماکی بر مبنای درون‌مایه‌ای که در سایر آثارش نیز مشهود است به این موضوع توجه کرده و فیلم «زندگی کولی‌وار» را ساخته است.

کوریسماکی جهان مادی را در نسبتی نابرابر با اخلاقیات قرار داده و از دل این رویکرد شخصیت‌هایش را به چالش می‌کشد. سه گانه کارگری او «روزها در بهشت»، «آریل» و «دختر کارخانه کبریت‌سازی» بر همین موضوع مانور می‌دهد. فیلم «زندگی کوله‌وار» نیز از نمونه‌های شاخصی است که به خوبی جهان‌بینی کوریسماکی را آشکار می‌کند.

این اثر قصه سه هنرمند فقیر را روایت می‌کند.‌ هنرمندانی که سودای ثروت در سر دارند اما به نداشتن و خالی بودن جیب‌هایشان عادت کرده‌اند. «زندگی کولی‌وار» به تبع میزانسن‌ و پرسوناژهای کوریسماکی از موقعیت‌هایی کمیک برخوردار است. موقعیت‌هایی که برخلاف ظاهرشان حقیقتی تلخی را برملا می‌کنند. حقیقتی که هیچ هنرمندی از مصون نیست!