به گزارش خبرنگار فرهنگ و صنایع دستی صبا؛ انسان‌ها فانی هستند اما می‌توانند به واسطه دستاوردهایشان در ذهن دیگران ماندگار شوند. محمد بینوا فردی است که توانسته با اتکا به توانایی هنری‌اش ماندگار شود. او می‌گوید رشته‌ هنری فعالیتش زری‌بافی است ولی ایل و تبارش اعم از پدر، عموها و خانواده مادری همه شعرباف بودند. ما نیز مجبور بودیم در تابستان‌ها و اوقات فراغتمان به کارگاه شعربافی برویم. بعدها علاقه‌ای به کار آبا و اجدادی در من پیدا شد و دلم خواست که آن شغل را دنبال کنم.

این هنرمند پیشکسوت زری‌بافی بیان کرد: سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در اواخر سال ۱۳۷۵ یک آزمون استخدامی برگزار کرد. من در آن آزمون شرکت کردم و قبول شدم.

بینوا افزود: من در سال ۱۳۷۷در سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استخدام شدم و در سال ۱۳۸۱ یا ۱۳۸۲ زری‌بافی را به عنوان شغل دوم برای خودم تعریف کرده و سپس یک دستگاه زری‌بافی شخصی در خانه خودم راه‌اندازی کردم. بعد از آن زری‌بافی را به خانمم آموزش دادم.

او گفت: به نوعی می‌شود گفت که ما اولین کارگاه زری‌بافی خصوصی را راه‌اندازی کردیم زیرا در زمانی که ما کارگاهمان را راه انداختیم، سایر کارگاه‌های زری‌بافی زیرمجموعه سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بودند.

این هنرمند پیشکسوت رشته زری‌بافی ادامه داد: من در سال‌های بعد موفق شدم که درجه یک هنری را بگیرم و هم‌اکنون ۲نشان جهانی و ۵نشان ملی را در رشته زری‌بافی دارم. خانمم هم موفق شده است که ۵نشان ملی را در رشته‌های زری‌بافی و شعربافی بگیرد.

بینوا بیان کرد: ما در سال‌های گذشته علاوه بر اینکه در کارگاه زری‌بافی خودمان فعال بودیم، به سرمایه‌گذاران کمک کردیم که بتوانند شرکت‌هایی را برای حفظ صنایع دستی راه‌اندازی کنند. افرادی را هم برای فعالیت در رشته‌های زری بافی و شعربافی آموزش داده‌ایم. ما این کارها را با هدف کسب درآمد، ایجاد یکسری اشتغال و کسب تجربه‌های جدید برای خودمان، انجام دادیم.

او افزود: به هر حال رشته‌های صنایع دستی، کاملا تجربی هستند و هر چقدر که فرد بیشتر کار کند، تجربه و مهارتش بیشتر می‌شود.

این هنرمند پیشکسوت رشته زری‌بافی گفت: من پسری دارم که مدرک لیسانس رشته برق را گرفته است ولی من او را موظف کرده بودم که در دوران تحصیلش، در تابستان‌ها و اوقات فراغتش در کنار پدربزرگ‌هایش با شعربافی آشنا شود. او ۶۰تا ۷۰درصد کار شعربافی را آموخته بود و بعد از گرفتن مدرک لیسانسش به ما گفت من نمی‌خواهم در رشته برق کار کنم. من می‌خواهم رشته آبا و اجدادی خودمان را ادامه بدهم.

بینوا ادامه داد: الآن پسر من یک کارگاه شخصی زری‌بافی را برای خودش راه‌اندازی کرده است و کار می‌کند.

او بیان کرد: آنچه من در اینجا به شما گفتم به این معنی است که من و خانواده‌ام کار در زمینه زری‌بافی را همچنان ادامه می‌دهیم اما در مقایسه با کار استادکاران رشته هنری مذکور، حرفی برای گفتن نداریم بنابراین هنوز راه زیادی را در پیش رو داریم.

این هنرمند پیشکسوت رشته زری‌بافی گفت: به نظرم رشته زری‌بافی آینده بسیار درخشانی دارد.

در پایان باید گفت که به موی انسان یا حیوان (شعر) گفته می‌شود و در اصطلاح بافندگی، شعر نوعی پارچه است که با مو یا ابریشم و با (دستگاه بافندگی چهاروردی) بافته می‌شود.

زری بافی نیز یکی از رشته های صنایع دستی در زمینه نساجی و پارچه است. پارچه ی زری، دست بافته ای است بدون گره، که با گذراندن تار و پود های ابریشمی رنگارنگ و نخ گلابتون از لا به لای یکدیگر، بافته می‌شود. تهیه پارچه زری با استفاده از دستگاه زری‌بافی است و اثر نهایی برای تهیه پوشاک، پرده و … استفاده می‌شود.

٭نسرین خدایاری