به گزارش صبا، نقل قول‌های زیر بر اساس مطالب منتشره در رسانه‌های مختلف در روز جمعه ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ گردآوری شده‌ است.

٭٭٭ بی‌تا عزیز (بازیگر گربه نره و روباه مکار): فضای نمایش «گربه نره و روباه مکار» مانند «ژپتو» کاملا فانتزی است. در هر دوی این آثار فیزیک و بدن بازیگر درگیر است اما این به معنای تئاتر فیزیکال نیست. بازیگر باید بدن، فرم ایستادن، راه رفتن و تمامی حرکاتش را برای خلق چنین کاراکتری بسازد و در این حالت همه چیز از حالت نرمال انسانی خارج می‌شود./ایران‌تئاتر
*** مهیار عقابی (کارگردان برنامه همآهنگ): برنامه «همآهنگ» استعدادیابی نمی‌کند. اتفاقا خود من با بخشی از فرم‌های استعدادیابی که در فضاهای دیگر ساخته می‌شود مسئله دارم. برنامه «همآهنگ» دارد تخصص‌یابی می‌کند. یعنی دارد بین گروه‌ها که همه استعداد دارند -چون انسان ذاتا دارای استعداد است- جستجو می‌کند ببیند کدام متخصص‌تر هستند./ایرنا
٭٭٭ سلیم ثنایی (تهیه‌کننده سریال «چشم‌بندی»): کار ما قالبِ کمدی دارد؛ واقعاً رویکردی داشتیم این مسئله از رویکرد انتقادی خارج شود و حالت طنز بگیرد؛ به گونه‌ای افراد برای این مسئله تشویق بشوند؛ حتی خانواده‌هایی که سطح زندگی و درآمدشان پایین است بدانند فرزندآوری آنها را دچار مشکل نمی‌کند. یعنی در واقع نه تنها باعث افزایش هزینه‌ها نمی‌‍‌شود بلکه برکت هم می‌آورد. چنان که در این سکانس می‌بینید شخصیت مرجانه گلچین از خانم باردار می‌پرسد مراقبت سخت نیست؛ و او می‌گوید بچه اول، بچه دوم را نگه می‌دارند بچه‌ها کنار هم بزرگ می‌شوند. برکت هم به خانواده می‌آورد و کانون خانواده را گرم‌تر می‌کنند. /تسنیم
٭٭٭ سیاوش جامع (کارگردان و بازیگر خدای جهنم): من تربیت‌یافته مکتب تئاتر تجربی هستم و باور دارم که کار در هیچ شرایطی نباید متوقف شود، حتی اگر بازیگر بنا به دلایلی کنار گذاشته شود، کارگردان باید عناصری داشته باشد که به مشکل برنخورد. راستش در کار، بسیار جدی و بدخلق هستم. این جدیت در تمرین‌ها و در کار بازیگران من نیز حس می‌شود و سنگ‌تمام گذاشتن آن‌ها روی صحنه به دید مخاطب می‌رسد. در مورد شخصیتی که من بازی‌اش کردم به‌خاطر اینکه خودم هم در ترجمه این متن پابه‌پای مترجم جلو آمدم؛ با احساسات و نحوه بیان دردش ارتباط برقرار کردم و همین شد که آن را بازی کردم./ایران‌تئاتر
٭٭٭ بنفشه رسولیان (نویسنده):این مسئله هنوز برای نویسندگان ما جا نیفتاده است که وقتی می‌خواهند داستان‌های علمی‌تخیلی بنویسند باید سعی کنند به این پشتوانه‌های علمی، تحقیقی و پژوهشی بپردازند و فقط به تراوشات ذهنی خود اکتفا نکنند. ما اکنون وقتی آثار پشتوانه‌دار را بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم که درباره موضوع کتاب چقدر مطالعه صورت گرفته و بنیه علمی و تاریخی دارد و نویسنده خیلی خوب توانسته است به آن استناد کند. به نظر من اگر نویسندگان کودک و نوجوان بتوانند در این مسیر قرار بگیرند و به آن پشتوانه پژوهشی که اشاره کردم توجه کنند می‌توانیم ژانر علمی‌تخیلی در ایران داشته باشیم: چرا که نه! نویسندگان می‌توانند کارهای خیلی خوبی تولید کنند؛ چون ظرفیت آن وجود دارد. امیدوارم ناشران در این زمینه به نویسندگان کمک کنند و از آنها حمایت کنند تا بتوانیم در برابر این‌همه متون ترجمه، دست‌کم بعد از چندسال حرفی برای گفتن داشته باشیم./ایبنا