به گزارش صبا، نقل قول‌های زیر بر اساس مطالب منتشره در رسانه‌های مختلف در روز چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ گردآوری شده‌ است.

*** شهرام گیل‌آبادی (کارگردان تئاتر): تئاتر عالی‌ترین نوع گفت‌وگوی انسانی است که نباید از ماهیت خودش دور شود. ماهیت تئاتر ارتباط است و اگر این ارتباط به‌نوعی دستخوش تفریح و سانتیمانتالیزم بی‌درد شود؛ بدون شک از ماهیت اصلی‌اش دور خواهد شد. اکثر مخاطبان با پیشینه و ذهنیتی به سالن می‌آیند که بخش عمده‌ای از فضا، موقعیت، زیست، دیدگاه و تجربیات زندگی آن‌ها را تشکیل می‌دهد. پس این مخاطب ارزشمند است و بخش جدی اطلاعاتی را که برای تولید تئاتر تعاملی به آن نیازمندیم، به همراه دارد. از دیگر سو، اجتماع، بستری است که تمام آثار هنری در آن شکل می‌گیرد و نباید به آن بی‌توجه بود. یک مستند نمایشی اثری است که حرکت خود را از دل، ذهن و درون تماشاگر آغاز می‌کند و از دریچه فکری و معرفتی هنرمند عبور کرده و در سالن تئاتر به‌عنوان نقطه‌ای برای تعامل جدی و بهره‌گیری از اطلاعات مخاطب موردتوجه قرار می‌گیرد. درواقع ما به یک گفت‌وگوی جدی انسانی روی ذهنیاتی که مخاطب از دنیای پیرامونش می‌گیرد و زاویه دید معنایی که آن را به اشتراک می‌گذارد، برای توسعه جامعه نیازمندیم؛ پس با تئاتری به نام تئاتر مستند اجتماعی تعاملی مواجهیم که این تئاتر به‌نوعی یک ابداع است. ما در کشور خود پیشینه نمایشی داریم که نه‌تنها با مردم مأنوس است بلکه یک مدل ارتباطی با دنیاست. مدلی که از مدل‌های رایج در دنیا به شمار می‌آید./ایران تئاتر

*** مسعود آب پرور (کارگردان):  آنتن جای سعی و خطا نیست، اگر با بی‌تجربگی پیش برویم و آنتن را به دست بی‌تجربه‌ها و برنامه‌سازان کم‌تجربه بسپاریم؛ شاید روز به روز بیشتر با ریزش مخاطب روبرو شویم. همان‌طور که قصه‌ها با وسواس انتخاب می‌شوند، باید برنامه‌سازان هم  با وسواس انتخاب شوند. /تسنیم

*** جواد انصافی (بازیگر و پژوهشگر تئاتر): من در دوران اولیه جنگ برای دفاع از کارهای طنز به شورای ۱۲نفره‌ای که در تلویزیون بود، رفتم و گفتم که برخلاف نظر برخی از شما ما در دوران جنگ به کارهای طنز نیاز داریم. اجازه بدهید که من در اینجا مثالی برای شما بزنم. فرانسه و همه کشورهای دورش در جنگ جهانی دوم توسط آلمان‌ها اشغال شد و فرانسوی‌ها دیگر نمی‌توانستند از جنگ در رفته و به کشور دیگری بروند. فرانسوی‌ها در آن روزها با وجود جنگ، در روزهای تعطیلشان که شنبه و یکشنبه است، به خیابان‌ها می‌آمدند، شادی می کردند. آلمانی‌ها فکر می‌کردند فرانسوی‌ها دیوانه هستند که با اینکه می‌بینند کشورشان اشغال شده است، شنبه‌ها و یکشنبه‌ها به خیابان می‌آیند و تئاتر خیابانی اجرا می‌کنند و شادی می‌کنند، ولی نمی‌دانستند که فرانسوی‌ها شادی می‌کنند تا روحیه‌شان را از دست ندهند. فرانسوی‌ها معتقد بودند که نباید تحت هیچ شرایطی روحیه‌شان را از دست بدهند و در همان زمانی که می‌رقصیدند، برای جنگ‌های پارتیزانی‌شان برنامه‌ریزی می‌کردند. آلمانی‌ها فکر می‌کردند که فرانسوی‌ها در کجا برای انجام جنگ‌های پارتیزانیشان برنامه‌ریزی می‌کنند و قرار می‌گذارند!…/پانا

*** عبدالحسن بدرلو (معاون مستند مرکز گسترش):  نمی‌توان تأثیر جشنواره‌های خارجی بر جریان‌های تولید فیلم را هم نادیده گرفت، جشنواره‌ها ناخودآگاه تأثیر می‌گذارند ولی این را هم باید در نظر بگیریم که کارکرد اصلی و همچنین مخاطب اصلی سینمای مستند در دنیا در وهله او مخاطب بومی اثر است و یک مستند در این مورد می‌تواند تأثیرگذار باشد. ممکن است فیلمسازی جوایز متعددی گرفته باشد اما هیچ‌گاه فیلمش موفق به تأثیرگذاری در کشور خود نشده باشد و یا فیلمی هم ممکن است هیچ جایزه‌ای نگرفته باشد اما در کشورش موفق به تأثیرگذاری شده باشد و حتی بتواند قوانینی را تغییر دهد./ایلنا

*** رضا بهمنی (مدرس انیمیشن): انیمیشن یکی از معدود حوزه‌های هنر است که برای معرفی هویت ایرانی به عرصه‌های جهانی به شدت موفق بوده است اما متأسفانه در این حوزه کار پژوهشی با کیفیت نداریم. در پایان‌نامه دانشجویان هم چندان پژوهش کاربردی که تبدیل به کتاب شود؛ نداشتیم و در این حوزه کمبود جدی داریم. این کمبود با وجود کتاب‌های مجموعه آثار تصویرگری و همینطور سالانه کتاب سال تصویرگری است ولی کتاب پژوهشی، علمی و با نگاه نقد در این زمینه نداریم./ایبنا

*** امیرحسین شریفی (تهیه کننده): مدیران سازمان صدا و سیما از جذب افراد و هنرمندان با سابقه و با تجربه خودداری کردند و افراد کم تجربه بیشتر در حال فعالیت هستند، همین امر موجب شده تا برنامه هایی با کیفیت پایین تر ساخته شود و مخاطبان از رسانه ملی فاصله بگیرند. /برنا

***علیرضا رئیسیان (کارگردان):  همواره همه دولت‌ها مایل هستند که به نحوی از طریق اهرم فشار بودجه خواسته‌های خودشان را به نهاد صنفی منتقل کنند و مرتب می‌بینیم در یک بازی طناب‌کشی با خانه سینما حضور دارند و این فقط منوط به دولت فعلی هم نیست. تمام دولت‌ها کم‌‌و‌بیش دچار این عیب بزرگ در دیدگاه بودن نهاد صنفی هستند. خانه سینما باید یک نهاد مدنی غیرسیاسی و غیرانتفاعی باقی بماند و به هر شکل باید ارتباطش را با بدنه خودش طراحی کند. ساختارش را خودش تغییر بدهد و بودجه لازم را هم باید دولت با پیشنهاداتی که وجود دارد و دوستان تدوین کردند، راجع به آن تصمیم بگیرد و این اقدامات اگر اتفاق نیفتد، فکر نمی‌کنم بهبودی در وضعیت صنوف خانه سینما صورت بگیرد. / شرق

*** سهی بانو ذوالقدر (بازیگر و کارگردان): با توجه به مشکلات فیلمسازی و بلاتکلایفی فیلمساز مستقل و تمرکز فیلمسازی در بدنه دولت، کار برای فیلمسازان مستقل دشوار است. قانونی داشتیم که شرکت‌هایی که در کارهای فرهنگی مشارکت کنند از مالیات معاف می‌شوند که با تغییر این قانون، تشویق‌کنندگی از بین رفت. برای زنده ماندن سینمای مستقل به سرمایه‌های خصوصی نیاز داریم و باید امنیت سرمایه‌گذاری در این بخش را تامین کنیم در غیر اینصورت کمتر کسی حاضر به سرمایه‌گذاری در تولید فیلم مستقل است./ایرنا

***مهدی شامحمدی (کارگردان): تعدادی مستندساز داریم که فقط در شاخه‌های خاصی از مستندهای اجتماعی کار می‌کنند و هدف اصلی‌شان دریافت فاندهای بین‌المللی و حضور در جشنواره‌های مختلف خارجی با محوریت همین فیلم‌هاست. در حقیقت، سراغ سوژه‌های خاص اجتماعی مثل زنان، اعتیاد و … که در خارج از ایران بسیار محبوب است می‌روند تا راهی به جشنواره‌های خارجی پیدا کنند. این گروه از مستندسازان، بعضاً به سمت مستندهای دروغ‌نمایی هم می‌روند. مثلاً به گوشه‌ای از ایران سفر کرده و با سوءاستفاده از مردم آن منطقه که شناخت کمی از سینما دارند، مستندی غیرواقعی و دروغ‌نمایی می‌سازند. این دروغ‌نمایی از یک جایی به بعد به مخاطب ضربه می‌زند و روی او اثر سوء می‌گذارد. جالب اینجاست که این مستندها در جشنواره‌های معتبر خارجی نیز جایزه دریافت می‌کنند و مورد استقبال قرار می‌گیرند که البته ناشی از ناآگاهی داوران آن از فضای سینمای ایران است. متأسفانه در سال‌های اخیر ساخت مستندهای این چنینی که به ماکیومنتری شهرت دارند، در حال افزایش است./تسنیم

*** سلماان سامنی (کارگردان تئاتر):  ۹ ماه تمرین مستمر برای به روی صحنه بردن نئورئالیسم داشتیم و دو ماه زمان صرف گرفتن مجوز کار شد. شکل دیگری از سانسور هم وجود دارد که از بدنه‌های اقتصادی درگیر آن می‌شود. از این جهت که کار، بازیگر چهره ندارد یا به عنوان نمونه در سالن پر فروش اجرا نمی‌شود. ابزار تبلیغاتی زیادی نداریم و … بازیگران گروه جوان و مستعد هستند اما چهره نیستند. اشباح و سایه‌هایی وجود دارند که سانسور می‌کنند و نمی‌دانیم چه کسانی هستند. با مرکز هنرهای نمایشی گفت وگو می‌کنیم و مجوز می‌گیریم اما نمی‌دانیم این اشباح که گفتمان خود را غالب کرده‌اند، کجا هستند.  نمایش نئورئالیسم، در ابتدا نمایشی کاملاً ایرانی با کاراکترهای ایرانی بود اما پس از دو بار بازبینی مرکز هنرهای نمایشی اعلام کرد که داستان نمی‌تواند در ایران اتفاق بیفتد و به همین جهت، قصه به یونان برده شد!/ایرنا