به گزارش خبرنگار سینما صبا، نهال یکی از مهم‌ترین رویدادهای مستقل سینمای کوتاه که برگزارکنندگان آن هیچ سالی یکسان نبوده و منفعت مالی و جایگاهی خاصی برای آنها مطرح نبوده است.

نوزدهمین دوره این جشنواره دانشجویی و بین‌المللی مثل همیشه با شور و حال خاص خود برگزار شد و مخاطبان آن، آثار هم‌دانشگاهی‌ها و هم‌نسلان خود را دیدند.

فیلم‌هایی چون چمدان، هناسه، دنیای خاکستری خاکستری، اسیدباز، عروس‌کشون، بالاافتادن، نحسی، پشت این فیلم‌ها، شعبده باز از جمله فیلم‌هایی بودند که نامشان در آرای تماشاگران روزهای مختلف ثبت شد.

در زیر گزیده‌ای از یادداشت‌های منتقدان جوان در نشریه روزانه نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نهال درباره برخی آثار اکران شده در روزهای گذشته جشنواره را از نظر می‌گذرانید؛

٭٭٭مائده قهرمانی: اسیدباز (شیرین اخلاصی از شیراز) درباره جوانی است که در گذشته می‌خواسته اقدام به اسیدپاشی کند و اکنون خود در موقعیت بازدارنده دیگری از این کار است. فیلم یک مساله مهم را مطرح می‌کند، یک قربانی که منفعل و بیچاره نیست و در نبود یک مرجع قانونی قابل اتکا، خود دست به عمل می‌زند و می‌خواهد عدالت را برپا کند.
٭٭٭علیرضا قزوینی: جسارت و نوع نگاه خاص شاعرانه در فیلم اکت (پانیذ شاهمرادی از هنر و معماری پارس)، آن را از اکثر آثار تولید شده در سال‌های اخیر متمایز می‌کند و جهانی را می‌سازد که متعلق به خودش است. فیلم جهان مبتذل پیرامونی را که توانایی فهم ماهیت ارزشمند را از دست داده، به چالش می‌کشد.

٭٭٭علی شهبازی: فیلم ناپدید (نسیم تهرانی از سوره) درباره زن و شوهر جوانی است که قصد اسباب‌کشی از خانه‌ای را دارند و حضور یک مرد غریبه، آنها را وارد چالش می‌کند و فیلم در جاهایی وارد فضای ذهنی می‌شود، اما در نهایت یک نگاه اجتماعی تاریخی را مطرح می‌کند.
٭٭٭امیررضا احمدی: عروس‌کشون (پارسا انصاری-علی اسدی از هنر تهران) فیلمی است که فیلمبرداری دارد، موسیقی دارد، یک امیرحسین امینی خوب دارد با یک کارگردانی منظم اما نامنسجم.
٭٭٭میثاق کریمی: ساید بای ساید (امیر رئیسیان‌پروری از علمی کاربردی) نمونه فیلمی است که انتخاب اشتباه مسیر فیلمنامه، همراهی اندکی که در نیمه آغازین برای مخاطب ایجاد کرده را به طور کلی از بین می‌برد.
٭٭٭علیرضا قزوینی: در شب رو (مبین نسرین‌فرد از سوره) با گذاشتن تکه‌پازل‌های ناقص در کنار هم می‌توان به فرامتن رسید اما متن در رساندن مفهوم خود موفق نیست.
٭٭٭علی حسین‌پور: ویزور (آتیلا قلعه‌بیگی از شهید بهشتی) داستان فیلمسازی است که با عمه خود به جایی سفر کرده تا فیلمی بسازد که او هم در آن حضور دارد و عمه‌اش قبل از سکانس آخر می‌میرد. فیلم در حد ایده باقی می‌ماند و فیلم‌نامه پرداخت خوبی ندارد.
٭٭٭پارسا شاهسواری: فیلم نفرین درخت توت (مهدی بختیاری از هنر تهران) ماجرای خواستگاری در شب مجلس عزا در حالی که دختر، باردار است، خط درام فیلم است اما فیلم در تاثیرگذاری سینماتیک موفق نیست.

٭٭٭نهال پولادی: تیرآف (شرلوت فقی از فرانسه) یک انیمیشن درباره جنبش جلیقه‌زردها است با یک مفهوم روایی جهانشمول که مضمون آن برای مخاطب ایرانی شاید جذابیت نداشته باشد اما اثر از لحاظ تکنیکی نسبتا قوی است.

٭٭٭متین موسویان: فیلمساز در تمام فیلم پشت این فیلم‌ها (رضا باستانی از هنر تهران) به خود به عنوان یک ابژه ثبت شده توسط دوربین نگاه می‌کند و در هیچ پلانی پشت دوربین نیست. رضا باستانی یکی از شجاعانه‌ترین فیلم‌های جشنواره را ساخته و در نگاه اول این تصمیم در آرشیو حقیقی زندگی‌اش نمایان می‌شود و فیلم درباره بزرگ‌ترین ترس زندگی او ساخته شده است.

٭٭٭مصطفی تاجیک: انیمیشن سینچرونی (ژولیالابارا از فرانسه) درباره جوانی منظم است که در یک سفر کار ماشینش خراب می‌شود و… کارگردان توانسته با تسلط تکنیکی و داستان کنایی آن را به خوبی و شعارزدگی بسازد.
٭٭٭امیررضا احمدی و صالح شفیعی: فیلم چمدان (حمید بهرامی از هنر تهران) از لحظه ابتدایی ما را متوجه جهان اثر می‌کند. چمدان فیلم بدی نیست ولی تا خوب شدن فاصله‌ها دارد و کارگردان در پرداختن عناصری که می‌توانند فضای فانتزی مورد نظرش را بسازد گاهی غلو شده و سطحی عمل کرده است.
٭٭٭مسیح میرجعفری: کاتوره (آرش بابکی از آزاد واحد علوم تحقیقات) به عنوان یک فیلم مهندسی‌شده و حتی فارغ از نگاه ایدئولوژیک، اثر قابل توجهی نیست، چرا که مخاطب را به سمت بازاندیشیدن نگاه سینمایی نمی‌برد.

٭٭٭امیرارسلان ضیا: استیک (کیارش دادگر از سوره) نمونه فیلمی است که مشهود است کارگردان آن زبان سینمایی را درک کرده است. فیلمی که با محبوس کردن خود درون یک خانه تلاش می‌کند به مضامینی جهان‌شمول چنگ بزند.

٭٭٭سپهر طاهری‌نیا: در مستند اسرار شامان  (علیرضا آقایی از سپهر اصفهان) شاهد به تصویرکشیدن تقابل مبتکران علم و شبه‌علم و خرافات هستیم. کارگردان به‌درستی روی گمان‌های اشخاص قصه‌اش دست می‌گذارد و برای توصیف یا رد عقاید سنتی آزموده نشده، سوژه‌های خودش را برمی‌گزیند. فیلم نتیجه سیری کوتاه در ناکجاآبادی به جا مانده از گذشته نه چندان دور است که اسرارش در طول زمان به آن تزریق شده است.

٭٭٭ایمان رضایی: فیلم ژئولوژی (امیرحسین خلیل آبادی از تهران مرکز) درصدد ارائه بیانی اکسپریمنتال است اما این زیربنا را از دست می‌دهد و فاقد کاربست‌های ادراک هنری است. اثری که از سر بازیگوشی و تمایل به اکتشاف آمده اما چگونگی تعمیق در آن را نمی‌داند.

٭٭٭کسرا قنبری: خیال آبی (الناز قنبری از آزاد تهران مرکز) مرا غافلگیر کرد. کارگردان در این فیلم دست به ماجراجویی‌های جذابی زده که باب میل هر سینه فیلی است و حضور آن در بخش غیررقابتی (تماشا) عجیب است. خیال آبی فیلمی درباره مسائل روحی زن است و به زنان می‌گوید انتخاب کنید و منتظر انتخاب شدن نمانید.
٭٭٭مسیح میر جعفری: چرخ وبیابان (رضا ثابت‌پور از پارس) شاید با تفاسیر فرامتنی، فیلمی پر از نکته باشد و تصاویر کارت‌پستالی آن نشان از توجه فیلمساز به اهمیت فضاسازی در سینما تلقی شود اما فیلم موفقی نیست.