| ترکیب دنیای فانتزی با فیلم کوتاه |
در ابتدا، محراب توکلی، منتقد جلسه اظهار کرد: در هر سه فیلم، رگههایی از سینمای فانتزی دیده میشد. سینمای فانتزی، در حال پیشرفت و همه گیری در دنیاست. در چند سال اخیر نمونههای زیادی از این گونه فیلمها خارج از ایران ساخته شدهاند که هر کدام شاید قصه و روایت منسجمی نداشتهاند اما با المانهای مختلف مانند رنگ و نور، انتخاب لنز دوربین متفاوت و دیالوگهای غیر منسجم، دست به نو آوری زدهاند. در این فیلمها، منطقهای بصری و روایت معمول سینمایی از بین میرود؛ به همین دلیل حوزه نقد فیلمهای فانتزی بسیار مهم است.
وی درباره فیلم زرد خالدار تصریح کرد: در این فیلم میتوان ویژگیهای سینمای فانتزی را دید. کارگردان سعی داشته تا با ایجاد فضاهای جدید و صحنه سازیهای ساده و در عین حال جالب مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد. شخصیت اصلی فیلم یک دختر است که به نظر میرسد به نوعی مالیخولیا دچار شده است. صحنه سازیهای فیلم با شخصیت اصلی مطابقت دارد و از درون ذهن شخصیت جان میگیرد.
| «پریستو»؛ داستان تقابل دو شخصیت در دو خانواده |
این منتقد سینما درباره فیلم پریستو تصریح کرد: فیلم پریستو، داستان تقابل بین دو شخصیت از یک خانواده است که یکی دچار ضعف روحی و جسمی است و دیگری دچار هیچ بیماری نیست اما بسیار درگیر مادیات زندگی است. داستان از دو کاراکتر اصلی پسر و پدر تشکیل شده است. پسر، یک توزیع کننده مواد است و پدر آلزایمر دارد. شرایط طوری رقم میخورد که پسر مجبور میشود یک شب را با پدر به کار توزیع مواد بپردازد و این، باعث شروع ماجرایی جدید بین دوشخصیت اصلی، میشود.
وی ادامه داد: ساخت فیلم «پریستو» در قالب فیلم کوتاه کار بسیار سختی بوده است چرا که فیلمنامه کاراکترها و دیالوگهای زیادی نسبت به یک فیلم کوتاه دارد. بسیاری از شخصیتهای فیلم جای پردازش و داشتن دیالوگهای بیشتر را دارند. با اینکه زمان این فیلم تقریباً به عنوان یک فیلم کوتاه زیاد است اما انگار برای داستان پردازی، کافی نیست.
توکلی با اشاره به صحبت یکی از حاضرین در جلسه گفت: در فیلم، قسمتی وجود داشت که شخصیت پسر همراه با پدر خود به سراغ یک دلقک در شهربازی میرود تا مواد را به دست او برساند اما در این بین پلیس سر میرسد. در نهایت، پدر کاری میکند که پلیس، متوجه جرم پسرش نشود. در این صحنه مخاطب نیاز به حس تعلیق دارد. باید در این لحظه مخاطب نگران این باشد که سرنوشت این پسر و پدر چیست؟ اما این حس به مخاطب القا نمیشود.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است