به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی دکتر حسین مروتی درباره اینکه تمرکز هفدهمین جشنواره سینماحقیقت روی جمعیت و آب است، میگوید: «یکی از موضوعاتی که نیاز داریم درموردش فرهنگ سازی کنیم، سقط جنین است. آمار سالانه کشتههای تصادفات جادهای در کشور تقریبا ۱۸ تا ۱۹ هزار نفر است، اما آمار سقط جنین در کشور ۲۵۰ هزار تا ۳۰۰ هزار مورد است. یعنی نزدیک به ۱۵ تا ۲۰ برابر کشتههای تصادفات جادهای ما سقط جنین داریم که عموم آنها سقط پزشکی نیستند. درباره سقط جنین در غرب بسیار زیاد کار شده و در حال حاضر خیلی از فیلمهای مستند، سینمایی یا کارهای گرافیکی بسیار خوبی برای مثال در آمریکا انجام شده است که جنبشی تحت عنوان «طرفداران حق حیات جنین» هم در این زمینه فعالیت میکنند. متاسفانه ما در کشورمان کارهای فرهنگی خوبی در زمینه سقط جنین نداریم و به همین دلیل لازم است تا فراخوانی دهیم، محتوای مختصری آماده شود و هنرمندان در این زمینه کار کنند. به نظرم جمعیت مبحثی است که عموم هنرمندان هم با آن همراهی میکنند، چون یک بحث کاملا انسانی است و ما حق نداریم یک جنین را به قتل برسانیم.»
او ادامه داد: «درصد خیلی کمی از هنرمندان هستند که با پرداختن به این موضوع مخالفت میکنند. همچنین ترجمه کارهایی که غرب انجام داده است، مثل انیمیشنها و فیلمهایی که ساختهاند یا محتواهایی که در این زمینه تولید کردهاند، فوقالعاده هستند و هنرمندان میتوانند از آنها هم استفاده کنند. درحقیقت این موضوع فضایی بکر و حرفهای ناگفته زیادی دارد که علاوه بر فرهنگ سازی، یک فیلم را هنری و دراماتیک میکند.»
مروتی با اشاره به اینکه فیلمسازان میتوانند از داستانهای زندگیِ مردم ایده بگیرند، ادامه میدهد: «یکی از مواردی که میتوان به آن پرداخت، داستانهای زندگیِ مردم است. برای مثال اخیرا یک خانم ۶۰ ساله گفت من علاوه بر اینکه دیر ازدواج کردم، دیر هم اقدام به فرزندآوری کردم. به همین دلیل تخمک فریز کردیم و چند سال که گذشت، رحم اجارهای پیدا کردیم و در حال حاضر سه قلو داریم و من و همسرم بازنشسته هستیم. داستانهایی از این دست بسیار زیاد است که جذاب خواهد بود. ما واقعا به روایت زندگیِ مردم نیاز داریم. مردم میگویند که به دلیل اقتصادی ازدواج نمیکنیم یا بچهدار نمیشویم. اگر ما تجربه مردم را در اختیار خودشان قرار دهیم، بسیاری از مشکلات حل میشود. مثلا نسل گذشته در چه شرایطی ازدواج میکرد و در چه شرایطی فرزندآوری داشت. آیا با ازدواج کردن وضعیت اقتصادیشان بهتر یا بدتر میشد؟ بنابریان این موضوع ابعاد مالی هم دارد اما میتوان تجربیات نسلهای گذشته را به اشتراک گذاشت که کلی زیبایی دارد. همچنین میتوان یک پویشی طراحی کرد که مردم خاطراتشان در این زمینه را تعریف کنند که بسیار زیاد برای مردم راهگشا خواهد بود.»
او با تاکید بر فرهنگ سازی توضیح میدهد: «اتفاقی که در کشور ما افتاده، این است که مردم در حال حاضر بیشتر از دو فرزند نمیخواهند. مثلا کسانی که ساکن مناطق بالای شهر تهران هستند، آیا بیشتر بچهدار میشوند؟ لزوما وضع اقتصادی بهتر منجر به فرزندآوریِ بیشتر نمیشود. به همین دلیل مسئله ما بحث فرهنگی است که مردم بیشتر از دو بچه نمیخواهند. از کسانی که در روستا گرفته تا شهر، همه بیشتر از دو بچه نمیخواهند. اما مسئله اصلی بحث فرهنگی است و هیچ چارهای جز فرهنگ سازی نیست.»
مروتی همچنین در پایان درمورد بحران آب میگوید: «یکی از نکاتی که مطرح میشود این است که ما برای جمعیت فعلی آب نداریم و میخواهیم جمعیت را هم افزایش دهیم. سالانه از ۱۰۰ درصد آب شیرینی که در کشور مصرف میشود، ۹۰ درصد در بخش کشاورزی مصرف میشود. سه یا چهار درصد از آن برای مصارف صنعتی و ۶ یا ۷ درصد هم برای مصارف شهری است. اینکه میگوییم در مصرف آب صرفه جویی کنید، برای همان ۶ یا ۷ درصد مصارف شهری است و برای بخش کشاورزی برنامه جدی در مدیریت آب نداریم. به طور کلی ۶۰ درصد از کل آب شیرین در کشور هدر میرود، اما اینطور نیست که تحمل جمعیت فعلی را نداشته باشیم. بحث ما صرفا مدیریت آب در کشور است و همین آب فعلی هم میتواند برای جمعیت دو برابر جمعیتی که داریم پاسخگو باشد؛ به شرطی که مدیریت آب داشته باشیم. مدیریت آب موضوع قابل اهمیتی است که ما از آن غفلت کردهایم، ضمن اینکه هزینهبر است که باید به مرور هزینه کنیم.»
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است