کارگردان فیلم سینمایی «یک بعد از ظهر طولانی» گفت که مسائل اقتصادی سینما دلیل روی آوردن به فیلمنامه‌های مایکروویوی است.
سهی‌بانو ذوالقدر در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی صبا در رابطه با فعالیت‌هایش در حوزه سینما گفت: فیلمنامه‌های بسیاری نوشتم اما افرادی ساختند و نامی از من در آنها نیست؛ فیلمنامه‌ای به نام «کوچ» را ثبت کرده بودم و داستان این اثر را برای یکی از کارگردانان تعریف کردم و همان قصه، به فیلم بعدی وی تبدیل شد. در ادامه نیز شاگرد اسماعیل فلاح‌پور برای کارگردانی شدم.
ذوالقدر تاکید کرد: فیلمنامه‌های ما ساختار دستگاه فیلمنامه‌نویسی سیدفیلد را پیدا کرده‌اند. یک پیش برنده و یک بازدارنده جلوی هم قرار می‌گیرند، درامی ایجاد می‌شود و با برخی خرده پیرنگ‌ها بیننده را با قصه فیلم همراه می‌کنند.
وی با اشاره به آسیب این روزهای فیلمنامه‌ها عنوان کرد: امروز خرده داستانک‌ها به قدری پررنگ شده که خط اصلی داستان را کمرنگ می‌کند.
کارگردان «یک بعد از ظهر طولانی» تصریح کرد: نسلی از فیلمنامه‌نویسانی که نوشتن اساسی را آموزش ندیده بودند، وارد بازار کار شدند و با فروش آثارشان که رنگ و لعاب تجاری داشت این سبک نهادینه شد و دیگر کمتر شاهد فیلمنامه‌های خوب در سینمای ایران هستیم.
این کارگردان گفت: امروز با پدیده فیلمنامه‌های مایکروویوی روبرو هستیم؛ فیلمنامه‌هایی که فقط زود آماده می‌شود و دلنشین نیست. دلیل این اتفاق مسئله مالی سینما بوده و فیلمسازی مونوپول سرمایه‌داری است.
وی ادامه داد: چند فیلم شبیه «جدایی نادر از سیمین» در سینمای کوتاه و بلند دیدیم؟ چند رئیس دادگاه را در آثار مختلف دیدیم که در جایگاه قاضی به یک زوج نگاه می‌کند؟ این نشان می‌دهد خوراک جدیدی در این زمینه نداریم و کسی که اهل قلم است از فضای اصلی دور می‌ماند.
این کارگردان سینما یادآور شد: نویسندگی مثل نقاشی آبستره نیست. برای حفظ فرهنگ کشور باید به اهل قلم احترام بگذاریم و به وضعیت معیشت آنان رسیدگی کنیم. در سینمای ایران امروز معدود نویسندگانی داریم که اغلب قصه‌های فیلم‌ها را می‌نویسند. سینمای ایران ناچار است به فونداسیون فیلم که همان فیلمنامه است توجه جدی داشته باشد.
این هنرمند با اشاره به سوابق خود اظهار داشت: نوشتن را از شورای کتاب کودک و در خدمت نوش‌آفرین انصاری آموختم و سپس کتاب بزرگ و کوچک را برای کودکان سنین ب و ج به چاپ رساندم. در ادامه با کیومرث پوراحمد وارد عرصه فیلمنامه‌نویسی شدم و اولین کار خودم را با این کارگردان فقید سینما نوشتم. همان اثر توسط کریم امینی کارگردانی شد و در آن فیلم تینا پاکروان بازی می‌کرد.
وی افزود: در ادامه فیلمنامه بلندی را درباره حکم اعدام زیر ۱۸ سال برای کیومرث پوراحمد نوشتم که به پیش تولید رفت و ساخته نشد. پوراحمد از ابتدا چنین دغدغه‌ای را دنبال می‌کرد و فیلم آخر وی نیز براساس همین دغدغه ساخته شد.
ذوالقدر ادامه داد: برای پرویز شیخ طادی روزهای زندگی را براساس خاطرات برادرم نوشتم و در ادامه فیلمنامه بچه‌های مدرسه طریقت را برای شبکه دو به رشته تحریر درآوردم.
او درباره آخرین فعالیت‌های خود نیز گفت: اخیرا سه‌گانه‌ای را به رشته تحریر درآوردم و تلاش کردم خودسانسوری در نگارش این فیلمنامه‌ها نداشته باشم. اکنون در مرحله بازنویسی این سه گانه هستم و از میلاد احمدوند و میلاد قنبری که در بازنویسی با من همراه هستند تشکر می‌کنم و امیدوارم نگاه جدیدی خلق شود.
Loading...
There are no comments yet