به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، رامین عباسی‌زاده تهیه کننده و طراح فیلمنامه «سریال رحیل» درباره تهیه این سریال که با درون مایه تخیل در یک بستر تاریخی واقعی اتفاق می‌افتد و برخی شخصیت‌ها نیز شخصیت‌های واقعی و تاریخی هستند و همچنین بهره‌گیری از چهره‌های درخشان و استعدادهای نو عرصه سینما و تلویزیون در این سریال تلویزیونی توضیحاتی را ارائه داد.

سریال «رحیل» از شنبه تا چهارشنبه به کارگردانی مسعود آب‌پرور راس ساعت ۲۰:۳۰ از شبکه سه سیما پخش می شود. همچنین هومن برق نورد، حمیدرضا آذرنگ، نسیم ادبی، اندیشه فولادوند، ثریا قاسمی

در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار صبا با رامین عباسی‌زاده را می‌خوانید.

***با توجه به اینکه تهیه کنندگی و طراحی فیلمنامه این سریال را بر عهده دارید، درباره شکل گیری ایده اولیه سریال «رحیل» برایمان توضیح دهید.

ایده پردازی هر سریالی براساس داستان‌هایی که آدمی حین مطالعه یا براساس برخورد رو در رو با اتفاقی خاص، به ذهن می‌رسد، شکل می‌گیرد. ذات تاریخ، جذاب است چون قصه گویی تاریخ بسیاری را مشتاق خواندن تاریخ می‌کند و در حین مطالعه کتب تاریخی است که گاهی برخی اتفاقات خود را گل درشت وارد اذهان می‌کنند و نتیجه اش هم می‌شود شکل گیری منابع مطالعاتی یا تصویری تازه‌. درباره دوران گذار از قاجار به پهلوی که بازه زمانی سریال «رحیل» است هم با کمی مرور می‌توان ده‌ها روایت متفاوت را درباره ساختار حاکمه پیدا کرد ولی در سریال «رحیل» تلاش کردیم به زندگی مردم در آن دوره هم بپردازیم‌. درست است که آن ساختار نوعی طبقه بندی اجتماعی خاص خود را ایجاد کرده بود ولی اینکه عامه مردم در آن دوران چگونه زندگی می‌کردند شاید بیشتر مطلوب مخاطبانی باشد که دوست دارند در تاریخ کشور خود غور کرده و بدانند اجداد آنها چگونه زیستی داشته‌اند.

***این روزها کمتر پیش می‌آید که در کارهای تلویزیونی از عوامل حرفه ای استفاده شود، شما در «رحیل» هم از بازیگران چهره و هم از کارگردان، طراح لباس و گریم به نام بهره بردید، بردن چنین اثری روی آنتن تلویزیون برای شما ریسک نبود؟ چگونه عوامل را ترغیب کردید؟

تلویزیون جای نیروهای حرفه‌ای است چون قرار بوده فراگیرترین رسانه ما باشد و برای اینکه بتواند مخاطب روز را که در معرض انواع و اقسام محتوای مختلف قرار دارد، جلب کند باید به سمت نیروهای حرفه ای برود‌. خوشبختانه تلویزیون نیروهای متخصص خوبی را در ادوار مختلف داشته که توانسته اند محتواهای به روز و مخاطب پسندی را تولید کنند. هنوز هم کارنامه سریال سازی تلویزیون در ادوار مختلف را که مرور می‌کنیم در هر دوره با محصولاتی روبه‌روهستیم که تا چند نسل مخاطب دارند‌. شخصا در تولید سریال چه در تلویزیون و چه در شبکه خانگی علاقه بالایی دارم که در پشت صحنه و صحنه از نیروهای حرفه‌ای استفاده کنم‌. حرفه‌ای نه فقط به معنای چهره که اتفاقا گاهی نیروهای کم نام و نشان حرفه ای‌تر از برخی چهره‌ها بوده‌اند. در سریال «رحیل» سعی کردیم جمعی از خبرگان حیطه تولید و بازیگری را گردهم آوریم تا مخاطب حس کند که کاملا به او احترام گذاشته شده است‌‌. من شخصا با تجربه گرایی و سعی و خطا مخالف نیستم ولی حتی تجربی‌ترین آثار هم باید تولید حرفه ای داشته باشد. اینکه جوانان را وارد کار کنیم و ایده‌های تازه آن‌ها را جذب کنیم خیلی هم خوب است ولی قطعا در کنار یک جوان باید یک نیروی باتجربه به عنوان همراه و همکار-و نه فقط ناظر- باشد تا کیفیت کار استاندارد باشد. مخاطب سریال‌های تلویزیون ممکن است مخاطب سریال‌ها روز خارجی هم باشد پس تولیدکنندگان سریال‌های تلویزیونی وظیفه دارند محصولات به روز خارجی را مرور کرده و به ویژه از نظر تکنیکی سعی کنند دستاوردها را استفاده کنند‌. در سریال «رحیل» هم بازیگران قدیمی و باسابقه داریم و هم جوان‌ترهایی که باز هم حرفه ای فکر می‌کنند و بیشتر از دیده شدن خودشان به دنبال کمک به ارتقای محصول بودند. در تیم تولید نیز همین نگاه را داشتیم و از چهره پردازی و فیلمبرداری تا طراحی صحنه و لباس و و دکور و صدا و تدوین، کاملا حرفه ای پیش رفتیم. از اینها گذشته، پروسه زمان بری را برای تحقیقات و نگارش فیلمنامه صرف کردیم و در تولید نیز با چند گروه و متمرکز بر یک اتاق فکر واحد پیش رفتیم تا راندمان، بالا رود.

***با پخش قسمت‌های ابتدایی حواشی زیادی پیرامون «رحیل» در فضای مجازی پخش شد، واکنش شما چیست؟

حاشیه در ذات هر محصولی است که در ارتباط نزدیک با مخاطب تولید می‌شود. همان طور که اگر واکنش های مختلف نسبت به مقوله ای مرکب از هنر و سرگرمی نباشد نمی‌توان درباره کیفیت نهایی راستی آزمایی داشت. سریال «رحیل» سریالی است که هم داستان دارد، هم توطئه دارد، هم معما دارد، هم رمانس دارد، هم رگه های طنز دارد و هم کاراکترهای زن و مرد متعدد دارد و در این ساختار بدیهی است که مخاطب هم واکنش های مختلفی نسبت به سریال داشته باشد. اینکه گاهی مخاطب برای یک کاراکتر مابه ازای بیرونی پیدا می‌کند یا از دیالوگی خاص، مفهومی جدید بیرون می‌کشد در ذات هر محصول سرگرم‌کننده‌ای است. مگر نه اینکه سریالی مثل «بازی مرکب» با هزاران جور حرف و حدیث و تحلیل مواجه شد؟ یا در کارنامه خودم سریالی نظیر «او یک فرشته بود» تا سال‌ها مورد بحث‌های مختلف از منظر روان‌شناسی و معناگرایانه بوده است.

***در ابتدای تیتراژ به بهره گیری از هوش مصنوعی اشاره شده است، در این باره توضیح دهید آیا خود را در این عرصه پیشگام می‌دانید؟

سابقه سال‌ها فعالیت در تلویزیون موجب شده تا تلاش کنم در هر کار نسبت به کار قبل، جلوتر فکر و اجرا کنم و گاهی در این مسیر با دشواری‌هایی هم روبه‌رو شده ام ولی به هر حال برای تولید سریال به‌روز و در عین حال مطلوب مخاطب فراگیر تلویزیون باید سعی کرد الزامات روز را درنظر گرفت. هوش مصنوعی و استفاده‌ای که از آن برای بخش‌هایی از سریال شد، مقوله‌ای است که خواه ناخواه همه فعالان این حرفه را به خود درگیر کرده یا خواهد کرد‌. همان طوری که استفاده از فیلمبرداری و تدوین دیجیتال کارها را ساده کرد ولی همان طور که بدون ناظر انسانی متخصص نمی‌توان فیلمبرداری دیجیتال خوبی داشت در مقوله هوش مصنوعی هم در نهایت خلاقیت نیروهای باتجربه است که اسباب شکل گیری یک اتفاق به‌قاعده را ایجاد می‌کند.

***سخن پایانی…

تلویزیون و رادیو خاطرات فراوانی را برای ایرانیان ساخته‌اند و همچنان با ظهور فضای مجازی و انبوه شبکه های اجتماعی، کم نیستند مخاطبانی که بخشی از ساعات فراغت یا حتی ساعات کاری خود را با گوش دادن به رادیو یا تماشای تلویزیون می‌گذرانند پس همچنان باید بکوشیم به مخاطبان احترام بگذاریم و بهترین‌ها را به او عرضه کنیم. نمی‌شود با نگاه بیست سال قبل سریال ساخت و برنامه تولید کرد و در عین حال رونویسی بدون خلاقیت از محتواهای موفق مدیوم های دیگر هم جواب نمی‌دهد. تلویزیون و رادیو جایی است که باید محتواهای خلاقانه و اصیل و سرگرم کننده تولید و عرضه کند و این مساله هم جز با تعاطی افکار و تعامل میان متخصصان باسابقه و جوانان مستعد، ممکن نیست.

پگاه زارعی