به گزارش خبرنگار سینما صبا، «محمود گبرلو» در یادداشتی پیرامون وضعیت امروز سینمای ایران به ویژه سینمای دفاع مقدس و هنرمندان و مخاطبانش چنین نوشت:

«هنر، هرلحظه درحال تحول، نوآوری و بروز خلاقیت‌های متفاوت و صد البته مورد نیاز انسان معاصراست. کسی که هنرمند لقب می‌گیرد، هر لحظه دنبال ایجاد فضای جدید، متفاوت ومتنوع است و اگر اینگونه نباشد، او دیگر هنرمند نیست؛ یک تکنسین است که به روش کارمندی، وظایفی را انجام می‌دهد!

این روزها در سالگرد گرامیداشت هشت سال دفاع مقدس به سر می‌بریم. در این هفته که «گنجینه  بزرگ» نامیده می‌‌شود، طبیعتا  شبکه‌های رادیویی، تلویزیونی، پرده سینما، سالن تاترو موسیقی و… باید سرشار از «اثر» باشد. فیلم‌ها، برنامه‌ها و متن‌های مرتبطی که تا حدودی هست اما روش‌های اجرایی این کارها نه تنها مبتکرانه نیست بلکه پوسیده و کهنه است و آنها را به «اثر» بدل نمی‌کند.

در این اوضاع و احوال، اکثر تهیه کننده‌ها، برنامه‌سازها، کارگردان‌ها و حتی گوینده‌ها از همان تصاویرآرشیوی گفت‌وگو با رزمندگان، گفتگو با خانواده‌های شهدا، تشییع جنازه شهدا و بدرقه رزمندگان و خاطرات ومتون قدیمی استفاده می‌کنند که بیش از سی سال است تکرار می‌شود. خلاقیت و نوآوری خاصی در این دست کارها دیده نمی‌شود و چیزی مطابق با وقایع و شکل و شمایل امروز نیست. ظواهرهشت سال دفاع مقدس را از بعد نظامی و فیزیکی آراسته نشان می‌دهند اما ماهیت ارزشمند آن رزمنده ایثارگر را که با عشق  و فداکاری، حق‌خواهی و عدالت‌طلبی به میدان آمد، نمی‌خواهند ویا نمی‌توانند نشان بدهند.

اکثر خروجی‌های به اصطلاح امروزهنری درباره دفاع مقدس، تیپ‌اند نه شخصیت  و در این شرایط، اگرهنرمندی با پی بردن به زوایای مختلف شخصیت رزمنده، در قالب تیپ‌های امروزی، یک داستان را روایت کند ]که مطابق با نیاز و سلیقه مخاطب امروز باشد[ برنده است.

روزگاری پیراهن روی شلوار و ریش و موی نامرتب شاخصه رزمنده مخلص جبهه بود اما همان رزمنده امروز با کت و شلوارشیک و اتو زده در جایگاه مدیر، مهندس و کارشناس وارد میدان شده و در حال خدمت است و یا در یک مقطعی مبارزه با دشمن در لب مرزها با توپ و تانک بود و امروزمبارزه در داخل کشوربا اختلاس و دزدی و ریاکاری و خرافه‌نگری است… آن دوران، دشمن با ظاهری مشخص در روبرو قرار داشت اما الان با ظواهر خودی و در درون گروه‌ها و طیف‌ها مانع پیشرفت کشور است.

در ادامه این مسیر آسیب‌شناسانه؛ به نظر می‌رسد گروهی درک درستی از قدرت هنر ندارند واحساس می‌کنند روایت‌های امروزی، روایت‌های گذشته را مخدوش می‌کند که این غلط است.

گروهی دیگر که در سمت‌های سیاسی و فرهنگی پررنگ هستند و به ظاهر، قدرت سیاسی و هیاهوی‌ آنها بیشتر است، مایل نیستند هنرمند، زاویه دوربین خود را تغییر دهد که احتمالا منافع‌شان به خطر بیافتد. به همین دلیل اجازه بروز خلاقیت نمی‌دهند و ارزیابی نهایی اینکه؛ به همین دلایل است که هنرمندان یا مایل نیستند به این حوزه‌ها وارد شوند و یا از ترس بگیروببند واحضارو بازداشت ]که متاسفانه برای هنرمندان در ایران باب شده است[کار انجام می‌دهند اما دوست ندارند کارشان دردسرساز شود! و در نهایت، ضرر و زیان این گسست و شرایط ایجاد شده کنونی، نصیب کسانی می‌شود که می‌خواهند جامعه‌ای مطابق با ماهیت هشت سال دفاع مقدس داشته باشند ومایل‌اند هنرمندان و مردم با آنها همراهی کند.»