برنامه «نقد سینما» شب گذشته به نقد و بررسی مستند «انیو» اختصاص داشت.
به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، دومین بخش برنامه «نقد سینما» که شب گذشته ۷ مهر روی آنتن شبکه چهار سیما رفت، به میز نقد سینمای جهان اختصاص داشت که آرش خوشخو و محمدرضا مقدسیان به گفتگو درباره مستند «انیو» پرداختند.
آرش خوشخو در ابتدا بیان کرد: درباره موسیقی فیلم یک خرافه قدیمی وجود دارد که می‌گوید آن موسیقی خوب است که شنیده نشود. اما موسیقی‌هایی وجود دارد که هم قد فیلم و یا بالاتر از آن می‌ایستند و حتی کار خود را جداگانه انجام می‌دهند. برخی آثار حتی بدون موسیقی فیلم قابل یادآوری نیست. کارهای هانس زیمر برای فیلم‌های نولان نمونه این اتفاق است. موریکونه جزو همین دسته آهنگسازان بوده، یعنی کارهایش جدا از فیلم شخصیت داشته و در حقیقت بالاتر از اثر می‌ایستد.
خوشخو تاکید کرد: این اثر، مستند پرتره است که اخیرا در ایران نیز به دنبال آن رفته‌اند و ما وضعمان در این زمینه بد نیست. اما نکته مهم این است که متاسفانه موسیقی متن فیلم که بتوان به یاد آورد، بسیار کم داریم.
بابک بیات برای اثر «سلطان و شبان» و یا مجید انتظامی برای «از کرخه تا راین» ملودی ساخته است که هنوز به یاد داریم و ماندگار شده اما ملودی در سینمای ایران غایب شده و این نقطه ضعف بزرگی است. ساخت یک اثر درباره خلاقیت هنری کار به شدت شیرین و جذابی است و مستند «انیو» به مخاطب نشان می‌دهد که یک فرد در عین سادگی و معمولی چه قدر می‌تواند توانمند باشد.
محمدرضا مقدسیان نیز در ادامه مطرح کرد: مستند «انیو» بسیار من را به وجد آورد و در ۲۴ ساعت این اثر را ۲ بار با لذت تمام تماشا کردم. این لذت تمام برای من جای پرسش داشت. داده‌هایی که این اثر درباره موریکونه و نقشی که درباره موسیقی فیلم داشته است، ارایه می‌دهد، جذاب است. از سوی دیگر کارگردان این اثر در مجموع آثارش یعنی سینما پارادیزو و… نشان می‌دهد که عاشق سینماست و فیلم‌هایش نشان از عاشق سینما بودن دارد.
وی یادآور شد: در این مستند جوزپه راحت‌ترین کاری که می‌توانست انجام دهد این است که دوربین را بکارد، موریکونه هم باشد و آثار موسیقیایی‌اش هم پخش شود تا مخاطب عاشق سینما پای اثرش بنشیند اما کارگردان، شخصیت موریکونه را شبیه شخصیت «سالواتوره» در «سینما پارادیزو» ترسیم و به جهان درونی آهنگساز سفر می‌کند. ناگفته نماند که پدر و مادر دو شخصیت مهم زندگی موریکونه هستند؛ کسانی که باعث شدند دنبال موسیقی برود. پدر فرزندش را مجبور می‌کند برای کسب درآمد در خیابان‌ها شیپور بزند و مادر هم از او می‌خواهد موسیقی خوب بسازد تا معروف شود و پول دربیاورد.
این منتقد سینما بیان کرد: موریکونه می‌گوید من از اساس کم حرف می‌زنم چراکه موسیقی در ذهنم در حال شکل‌گیری است و ترجیح می‌دهم بیشتر سکوت کنم. یک جمله درباره موریکونه در مستند مطرح می‌شود که می‌گوید ایشان با بدترین و ناسازگارترین کارگردان هم کار می‌کرد یعنی بدون نگاه از پیش تعیین شده به سراغ کارگردان می‌رفت، او را می‌شناخت و وارد روحش می‌کرد و بعد موسیقی‌اش را می‌ساخت.
کارگردان «انیو» از همان شیوه موریکونه برای نزدیک شدن به شخصیت بهره می‌برد و خودش را در جهان ذهنی و روحی می‌گنجاند و می‌بینیم که این آهنگساز خصوصی‌ترین و درونی‌ترین حالتش را بروز می‌دهد.
مافی نیز در ادامه این نشست خاطرنشان کرد: موریکونه تاثیر جدی بر آهنگسازی در سینمای ایران گذاشته است و تاثیر یک آهنگساز بر آهنگساز بزرگ دیگر این است که مجید انتظامی در فیلم «آژانس شیشه‌ای» وام دار اثر «روزی روزگاری آمریکا» موریکونه است. همچنین از سوتی که در فیلم «بوی پیراهن یوسف» استفاده می‌کند، وام‌دار سوتی است که موریکونه در اثر دیگری استفاده کرده است. اگر موسیقی ناب روی فیلم خوب قرار بگیرد و یا موسیقی خوب روی فیلم متوسط قرار بگیرد، اثر ماندگار می‌شود.
Loading...
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است