رضا استادی منتقد سینما و تلویزیون و مستندساز در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، درباره ساخت فصل هفتم سریال «پایتخت» که چندی پیش خبری درباره تولید آن منتشر و واکنش‌های متفاوت رسانه‌ها نیز مواجه شد عنوان کرد: اولین فصل سریال «پایتخت» در نوروز سال ۱۳۹۰ پخش شد و آخرین قسمت آن نیز سال ۱۳۹۹ روانه آنتن شد. در این فاصله زمانی سریال تقریبا با پیوستگی قابل قبولی تولید و پخش شد که این ویژگی کار را برای سازندگان سریال آسان‌تر کرد و جامعه ایران نیز در این مقطع دچار تغییر و تحولات عجیب و غریب نشد. یکی از نکات قابل طرح درباره سریال این است که دو دختر نوجوان را به عنوان فرزندان خانواده نقی معمولی انتخاب کرد بدون آنکه به مساله رشد این دختران و تغییرات آن‌ها توجه کند. شاید اگر این دو دختر، پسربچه بودند سریال دچار حاشیه نمی‌شد اما با مهاجرت این دختران و شکل جدیدی از زندگی آن‌ها، پایتخت از چهارچوب محتوایی خود خارج شد و مخاطبان بیش از آنکه به دنبال سریال باشند؛ به دنبال حواشی بودند که این بچه‌ها ایجاد می‌کردند. مشخصا شکل زندگی این دختران در خارج از کشور نه تطبیقی با شرایط محتوایی سریال داشت و نه آنچه که صداوسیما به دنبال تبلیغ و ترویج آن است و همین مساله باور عمومی نسبت به سریال را خدشه‌دار کرد.

استادی در ادامه افزود: در سری آخر این سریال مخاطبان با کاری به شدت ضعیف رو به رو بودند؛ گویی سریال از سر بی انگیزگی و کمبود سوژه و موضوع جلو می‌رفت و آن جذابیت پیشین و غافلگیری‌های همیشگی دیگر در آن وجود نداشت و به جای شخصیت‌هایی ساده و دوست داشتنی، مخاطب با شخصیت‌هایی پلشت مواجه بود و خط داستانی کرونا هم به خوبی در سریال شکل نگرفته بود.

تلویزیون این روزها نیاز به آگهی دارد

این منتقد سینما اذعان داشت: پیشینه «پایتخت» را که در نظر می‌گیریم می‌توانیم به این مساله پی ببریم که در برای تولید مجدد این سریال یک انگیزه مهم در تلویزیون وجود دارد که آن هم بحث آگهی است.اکنون نیز زمزمه هایی درباره بازگشت سریال‌ها، برنامه‌ها و افراد چهره قدیمی وجود دارد که در دو سال گذشته از صدا و سیما کنار گذاشته شده بودند. حضور مجدد آن‌ها در رسانه دلیلی مهم به نام آگهی دارد زیرا در دو سال اخیر گروه‌هایی جدیدی که از خارج از صدا و سیما وارد و اقدام به تولید برنامه کردند، زبان این رسانه را نمی‌شناختند و با ادعاهایی مانند حذف سلبریتی‌ها محصولاتی تولید کردند که به شدت کم مخاطب بود و مبحث آگهی تحت شعاع قرار گرفت زیرا دیگر برنامه‌ جذابی در تلویزیون نبود که صاحبان صنایع برای آن آگهی بدهند. حال اگر «پایتخت» به تلویزیون بازگردد،الزما به خاطر جذابیت و کیفیت داستان و حتی تامین محتوای جذاب برای مخاطب نیست زیرا این نوع محتوا هم اکنون از طریق شبکه نمایش خانگی به خوبی برای مخاطبان تامین می‌شود و انگیزه بازگشت پایتخت به تلویزیون فقط بحث آگهی می‌تواند باشد!

توجه سریال به رویدادهای جامعه؟

استادی تصریح کرد:در یک سال اخیر، جامعه دچار تغییر و تحولات شدیدی شده و مشخصا آثاری که متاثر از این فضا نباشند و به نوعی نتواند به ابهامات و سوالات مخاطبان تلویزیون  پاسخ دهند و نسبت درستی را با این شرایط برقرار نکنند، نمی‌توانند آثار موفقی باشند.حالا نسبت پایتخت و دختران نقی معمولی با این شرایط پیش آمده چیست؟ آیا آنها کلا از داستان حذف خواهند شد یا نسبتی با شرایط روز برقرار خواهند کرد و درامی در رابطه میان آن‌ها و این شرایط ایجاد خواهد شد؟

این منتقد سینما در ادامه با ذکر مثالی گفت: در این شب ها سریال «چاردیواری» سیروس مقدم از شبکه آی فیلم پخش می‌شود.سریال سال ۱۳۸۸ تولید شده و گذشت چهارده سال از پخش آن باعث شده تا محتوای آن که در زمان خودش نیز محتوایی یکبار مصرف بود، دیگر تازگی نداشته باشد. یک خط مهم اصلی در این سریال این است که نام دختری به اشتباه در شناسنامه پسری آمده و این موضوع در جامعه امروز آنقدر کم‌اهمیت است که نمی‌تواند مخاطب را با خود همراه کند و همین مساله می‌تواند درخصوص موضوع‌هایی که پایتخت هفت قرار است به آن بپردازد هم رخ بده مگر اینکه سریال مثلا وارد حیطه‌های جدیدی شود و به عنوان نمونه دختران نقی به دلیل بدحجابی دستگیر شوند و…!

استادی در پایان عنوان کرد: همین اتفاق برای سریال «نون خ» هم افتاده و سریالی که قصد داشت به بحث گردشگری و فرهنگ و اقلیم کردستان بپردازد، آنقدر از ایده اصلی فاصله گرفته که از محتوای اصلی فقط لهجه کُردی‌اش باقیمانده و کل سریال بدون وابستگی به اقلیم، قابل تصویر برداری در استودیوست و هویت جغرافیایی و ارتباطش با کردستان را  از دست داده است.

او متذکر شد: راه حل بهتر این است که پرونده «پایتخت» با همان چند فصل بسته شود و گروه تولید این سریال با موضوع و ایده جدیدی که وامدار آن موضوعات قبلی نباشد به تلویزیون بازگردند تا بتواند با مخاطبانشان به شکل جدیدی ارتباط برقرار کنند. «پایتخت۷» می‌تواند پروژه شکست خورده‌ای باشد چرا که ویژگی‌هایی را که در زمانی داشت، اکنون نمی‌تواند با خود داشته باشد.