ویدا بابالو، کارگردان نمایشنامهخوانی «اولئانا» که بهتازگی با بازی سام کبودوند و مهدیه نساج در سالن سه پردیس تئاتر شهرزاد اجرا شد، نمایشنامهخوانی این اثر را به مراتب جذابتر از نمایش صحنهای آن توصیف کرد.
بابالو در گفتوگو با خبرنگار تئاتر صبا درباره دلیل انتخاب این نمایشنامه گفت: من علاقه زیادی به نوشتههای دیوید ممت و بهویژه «اولئانا» دارم. با هر بار خواندن این نمایشنامه به درک جدیدی از نمایشنامه میرسم و زاویههای جدیدی از متن برایم گشوده میشود که این بر جذابیت اثر میافزاید.او ادامه داد: علاوه بر جذابیت خود متن، فکر میکنم ترجمه آقای علی اکبر علیزاد به عنوان بهترین ترجمه موجود این اثر نیز به خاص بودن و اهمیت بیشتر آن کمک شایانی کرده است.
این هنرمند با اشاره به انتخاب بازیگران گفت: این انتخاب براساس ماهیت نمایشنامه و تواناییهای بازیگران صورت گرفت. به گمانم این انتخاب باعث شد کاراکترها زبان خوبی برای سخن گفتن بیابند و امیدواریم به ذهن و روح مخاطب هم راه پیدا کرده باشند.
بابالو با بیان اینکه طی سالهای اخیر نمایشنامهخوانی با اقبال خوبی مواجه شده است، بیان کرد: نمایشنامهخوانی از طرف مخاطبان بسیار حرفهای تئاتر پیگیری میشود. اما متاسفانه در بسیاری از موارد با میزانسن، طراحی لباس، گریم و شیوههای اجرای صحنهای ترکیب میشود که این اتفاق برای این ژانر یک آسیب است.
او ادامه داد: «اولئانا» نمایشنامهای بود که من انتخابش کردم و برایم مهم بود تا بهترین شکل از آن به اجرا دربیاید. به نظر من نمایشنامهخوانی «اولئانا» به مراتب جذابتر از نمایش صحنهای آن است؛ چراکه موقعیت و فرم نمایشنامه ایجاب میکند تا کاراکترها پشت یک میز بنشینند و دیالوگ بگویند و این اتفاق شاید برای نمایش صحنهای سکون و ایستایی ایجاد کرده و جذابیت چندانی نداشته باشد ولی فرمی است که در نمایشنامهخوانی میتواند بسیار مورد توجه قرار میگیرد.
این هنرمند افزود: همچنین موقعیت کاراکترها به گونهای است که در یک اتاق گیر افتادهاند و حالا باید این چالش را حل کنند پس انتخاب من به عنوان کارگردان برای اجرای «اولئانا» نمایشنامهخوانی بود تا بتوانم این چالش را پررنگ کنم و به مخاطب انتقال دهم.
او در پاسخ به اینکه «آیا مسائل اقتصادی در اجرانشدن صحنهای کار موثر بوده است یا خیر؟» توضیح داد: باتوجه به دلایلی که با توجه به سکون و ایستایی موقعیتها ذکر کردم، شرایط اقتصادی چندان تاثیری در تصمیم من برای اجرای «اولئانا» نداشت.
کارگردان نمایشنامهخوانی «اولئانا» بیان کرد: متن به من میگوید که چه کاری به نفعش است؛ البته برای نمایشنامههایی که خودم نوشتهام به دنبال اسپانسر مالی هستم تا بتوانم آنها را نیز روی صحنه ببرم اما برای «اولئانا» چنین قصدی ندارم و همچنان فکر میکنم هر متنی با توجه به زیرساختها و شرایطی که دارد خود بازگوکننده فرم اجرایی است و به نظرم یکی از بهترین فرمهای اجرایی برای این متن نمایشنامهخوانی و رادیو تئاتر است.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است