امروز ۳۱ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۲۱:۱۷
به گزارش خبرنگار سینما صبا، «مریم شعبانی» بازیگر جوانی است که فعالیت حرفه‌ای خود را از دنیای تئاتر آغاز کرده است. ایفای یکی از نقش‌های اصلی مجموعه نیکان به نام «حدیث» باعث شد او بیش از گذشته در کانون توجه قرار بگیرد و پیشنهادهای بسیاری را برای بازی در آثار مختلف دریافت کند.
مریم شعبانی در خصوص چگونگی شکل گیری علاقه و ورودش به دنیای بازیگری گفت: من از دوران کودکی به بازیگری علاقه‌مند بودم و زمانی که به مدرسه می‌رفتم، معلم‌ها من را تشویق به حضور در گروه‌های تئاتری می‌کردند. از همان دوران این علاقه در وجود من پررنگ بود، اما نمی‌دانستم چگونه باید وارد فعالیت حرفه‌ای شوم. از حدود چهارده سالگی به این فکر افتادم تا در دوره‌های بازیگری شرکت کنم و این موضوع را در انتخاب رشته تحصیلی خود نیز لحاظ کردم. در مقطع هنرستان در رشته نمایش به تحصیل ادامه دادم و به طور جدی در تئاتر به فعالیت پرداختم. من اصالتا اهل گیلان هستم و در آن زمان با گروه‌های بسیار خوبی در شهر رشت همکاری داشتم و در جشنواره‌های استانی جوایزی را در رشته بازیگری به دست آوردم و به تدریج این حرفه برایم جدی‌تر شد.
شعبانی ادامه داد: من در کارگاه آموزشی آقای پرویز پرستویی شرکت کردم. ایشان برای اولین بار من را با دنیای سینما آشنا کرد و از من دعوت کردند تا در پشت صحنه فیلم «بوفالو»(کاوه سجادی حسینی) که در شهر انزلی فیلمبرداری می‌شد حاضر شوم تا با فضای حرفه‌ای کار در سینما بیشتر آشنا شوم. ایشان توصیه‌های ارزشمندی داشتند و به من گفتند اگر بازیگری برایم جدی است، باید حتما وارد تهران شوم. در همان زمان نمایش «خانه برنارد آلبا» را در مجموعه پردیس شهرزاد به اجرا بردم. من در تمام سال‌هایی که در گیلان زندگی می‌کردم، در شبکه استانی هیچگونه فعالیتی نداشتم و تلاش می‌کردم تا در انتخاب‌هایم دقت کنم و بیشتر به فعالیت‌های تئاتری و حضور در فیلم‌های کوتاه بپردازم.
مریم شعبانی در خصوص حضور در یکی از نقش‌های اصلی مجموعه «نیکان» که تابستان امسال از شبکه سه سیما پخش شد گفت: پخش مجموعه «نیکان» باعث شد بسیار بیشتر از گذشته دیده شوم. «نیکان» سریالی ۳۰ قسمتی بود و من یکی از نقش‌های اصلی آن را برعهده داشتم. این سریال با استقبال بسیار خوبی مواجه شد و پس از آن، پیشنهادهای زیادی برای بازیگری دریافت کردم. پس از آن سریال، بازی در یک اثر سینمایی به نام «لغزش» را پذیرفتم که در آن، نقش اصلی را برعهده داشتم. اثری که هم اکنون در مرحله تدوین قرار دارد و برای حضور در جشنواره آماده می‌شود. در خصوص آثار سینمایی، مراقب هستم تا انتخاب‌های خوب و درستی انجام دهم و فیلم‌هایی را انتخاب کنم که برایم آورده‌ای به همراه داشته باشد.
مریم شعبانی در خصوص اینکه فعالیت‌های تئاتری تا چه میزان در تقویت توان بازیگری او موثر بوده است گفت: من از همان ابتدا به دنیای تصویر علاقه بیشتری داشتم اما چون فضایی وجود نداشت، وارد تئاتر شدم. اما به تدریج نگاهم به این مدیوم تغییر کرد. در تئاتر مسئله‌ای چون «ارتباط مستقیم با تماشاگر» وجود دارد و این موضوع باعث می‌شود تا در لحظه بتوانم بازخورد مخاطب را دریافت کنم. علاوه بر این، حضور در تئاتر باعث شد مخاطب و همچنین افراد معتبری در این حرفه بازی من را تایید کنند و همین نکته سبب شد تا نسبت به تصمیم خود مصمم‌تر شده و آگاهانه به مسیرم ادامه دهم. در صورتی که در مدیوم فیلم و سریال نمی‌شود در لحظه از واکنش محاطب آگاه شد. اینکه در تئاتر و بعد از هر اجرا، از نتیجه فعالیت خود آگاه می‌شدم اتفاق بسیار مثبتی بود. از نظر من تئاتر برای بازیگر نقش بسیار سازنده‌ای دارد و نباید در مقابل این فضا مقاومتی وجود داشته باشد. اکنون که در فضای تصویر حضور دارم، به این مسئله واقف هستم که تئاتر در مسیر حرفه‌ای من نقش موثری داشته است.
شعبانی درباره چگونگی دریافت پیشنهاد بازی به عنوان یکی از نقش‌های اصلی مجموعه «نیکان» گفت: من در سریالی به نام «در کنار پروانه‌ها» به کارگردانی آقای داریوش یاری حضور داشتم. در آن مقطع آقای برزو ارجمند قصد مهاجرت داشتند و گروه می‌خواستند هر چه سریع‌تر کار به اتمام برسد. هم‌زمان، من یک پیشنهاد خوب دیگر هم داشتنم اما فشردگی کار باعث شد آن را از دست بدهم. در آن مقطع، سکانس‌های مربوط به من و بازیگران دیگری که در این مجموعه حاضر بودند کوتاه شد. برای من مهم این است اثری که در آن حضور دارم، برایم آورده و نتیجه مثبتی به همراه داشته باشد و بتوانم ظرفیت‌های خود را ارائه دهم. آقای یاری شرایط گروه را برایم توضیح داد. یکی از عوامل آن سریال خانمی بودند که بازی من نظر ایشان را جلب کرده بود و گفتند حتما تو را به خاطر خواهم داشت. حدود یک هفته بعد او به من زنگ زد و گفت من را به عوامل سریال «نیکان» معرفی کرده است. آن مقطع گروه بازیگران این سریال بسته شده بود اما سازمان به سن یکی از بازیگران ایراد گرفته بود. در نتیجه، بازیگری که بعدها من نقش او را بازی کردم ایفاگر نیکان شد و آن نقش به من رسید.
شعبانی در خصوص بازخوردهایی که از بازی در این مجموعه دریافت کرده است نیز گفت: زمانی که کار پخش شد، علاوه بر محبتی که مردم به من داشتند، بازخوردهای مثبتی از سوی افراد حرفه‌ای شاغل در سینما دریافت کردم. به طوری که حتی افرادی که به صورت مستقیم با آن‌ها کار نکرده بودم نیز به من پیام می‌دادند و این مسئله برایم بسیار امیدوار کننده بود. از طرفی خط اصلی قصه برای اطرافیانم جذاب بود و کار را فقط به دلیل حضور من دنبال نمی‌کردند. به نظرم «نیکان» مجموعه‌ای آبرومند بود و جایگاه مهمی در کارنامه کاری‌ام دارد.
مریم شعبانی که سابقه حضور در مدیوم‌های مختلفی را در کارنامه دارد، در خصوص تفاوت میان آن‌ها گفت: تلویزیون محدودیت‌هایی دارد که باعث می شود یک بازیگر گاهی نتواند خود واقعی‌اش را ارائه کند. در سینما نیز شرایط همین گونه است اما فضایی آزادتر وجود دارد که خلاقیت بیشتری را طلب می‌کند. در تئاتر فضا از هر مدیومی بازتر است و در نتیجه امکان بیشتری برای بروز خلاقیت فراهم است. در عالم نمایش به دلیل جمعیت بیشتر مخاطب، نیاز است تا یک شخصیت به شکلی ارائه شود که تماشاگر بتواند بازیگر را کاملا باور کند. اما برای حضور مقابل دورین نیاز به ظرافت بیشتری در بازی است چراکه حتی لحظه‌ای نمی‌توان با دوربین صادق نبود. به همین دلیل در کار تصویر اگر اغراق در شیوه ارائه نقش وجود داشته باشد، به شدت به چشم خواهد آمد. از نظر من هر مدیومی بازی خاص خود را طلب می‌کند اما نکته مهم این است که در کار تئاتر و تصویر بازیگر نیاز دارد تا خود واقعی‌اش را ارائه کند.
مریم شعبانی با بیان اینکه این روزها عمده تمرکز خود را به حضور در آثار تصویری اختصاص داده است ادامه داد: من به تئاتر نیز علاقه زیادی دارم و اخیرا پیشنهاد بازی در یک نمایش را دریافت کرده‌ام. اما شرایط به گونه‌ای است که فعلا شروع آن پروژه با تاخیر مواجه شده است. اگر متن خوبی وجود داشته باشد که قرار باشد در سالنی مناسب و با افرادی حرفه‌ای به روی صحنه رود، حتما از فعالیت تئاتری استقبال می‌کنم و علاقه‌مندم هر سال در یک اثر حضور داشته باشم.
شعبانی در این باره که پیمودن مسیر در این حرفه تا چه اندازه به بازیگر و تا چه میزان به شانس بستگی دارد گفت: بسیاری از موارد در حیطه انتخاب‌های شخص است. اما موادری هم از عهده او خارج است. در این حرفه، بازیگر همیشه باید انتخاب شود. بعد از مجموعه «نیکان» پیشنهادهای بسیاری داشتم اما به این فکر کردم که دلیلی ندارد همیشه و به هر قیمتی در این فضا حضور داشته باشم و بخواهم نقش‌های تکراری را بازی کنم. ممکن است در کاری نقش اصلی باشم اما اتفاقی برای آن شخصیت رخ ندهد. بر عکس، ممکن است در اثری حضوری کوتاه داشته باشم، اما آن کاراکتر به اندازه‌ای موثر نوشته شده باشد که در ذهن مخاطب باقی بماند. به نظرم حضور همیشگی و مداوم می‌تواند برای یک بازیگر دردسر ایجاد کند. البته برخی عقیده‌ای خلاف این موضوع دارند. به نظرم تنها نیاز است که بازیگر در مسیر صحیح قرار داشته باشد و بخواهد در این حرفه باقی بماند. اینکه زمانی از مسیر را به انجام اموری همچون خودسازی اختصاص دهیم، بسیار مهم است. من بسته به تلاش‌هایی که انجام می‌دهم، آینده را روشن می‌بینیم. چند سالی است که از خانواده دور هستم و آن زمانی که می‌توانستم در کنار خانواده بوده و تفریحاتی داشته باشم را به تمرین و تمرکز روی کار این حرفه اختصاص داده‌ام و فکر می‌کنم امروز در حال مشاهده نتیجه این رویکرد هستم.
مریم شعبانی در پایان درباره فضای موجود در دنیای بازیگری حرفه‌ای گفت: در این حرفه همه مانند اعضای یک خانواده هستیم و حتی برخی، گروه خاص خود را دارند که اتفاق بدی نیست. اما گاهی باندهایی شکل می‌گیرد. افراد با استعداد و اهل مطالعه‌ای وجود دارند که فارغ از هر جریانی می‌خواهند فعالیت کنند و حتما به جایگاه خود خواهند رسید. اما وجود این باندها، این فرآیند را برای آن‌ها طولانی و فرسایشی می‌کند و باعث می‌شود افراد دارای ایده، انرژی بیهوده‌ای را در این مسیر صرف کنند. در سینمای ما بازیگرانی وجود دارند که دیگر باید نقش مادر را ایفا کنند اما با گریم و هزار ترفند دیگر، همچنان در نقش دختران جوان مقابل دوربین می‌روند. دوستانی وجود دارند که در این حرفه افراد توانمندی هستند اما فضایی در اختیار آن‌ها قرار نمی‌گیرد. از طرفی وجود چنین گروه‌هایی باعث می‌شود ایده‌های جدید به این حرفه تزریق نشود. سال‌های بسیاری است که دیگر شاهد تولید اثر شاخصی در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی نبوده‌ایم، چراکه برخی به صورت پیوسته مشغول فعالیت هستند و از طرفی فرصت حضور برای بسیاری دیگر از افراد توانمند وجود ندارد.
محمدعرفان صدیقیان
لینک کوتاه خبر
میزان امتیاز شما به این خبر؟
Loading...
یک نظر