فیلم مستند «رزیدنت» به کارگردانی امیرمحمد کوچک زاده که در بخش ملی هفدهمین جشنواره بین‌المللی سینما‌حقیقت حاضر است، موضوعی مهم، حساس و مناقشه برانگیزی را به تصویر کشیده است و در یک بازخوانی تاریخی، تلاش می‌کند عواقب یک تصمیم در حوزه سیاست‌گذاری کلان کشور را واکاوی کند، و از خلال آن با نگاهی آسیب شناسانه به مصائب و مشکلات رزیدنت‌های پزشکی بپردازد. دانشجویانی که با شور و شوقی مثال زدنی و البته تلاش‌های بسیار تحصیلات خود در رشته پزشکی را به اتمام رسانده‌اند و پس از قبولی در آزمون تخصص، به عنوان رزیدنت در مراکز درمانی مشغول خدمت هستند. فیلم در نقطه آغاز و پیش از آنکه موضوع اصلی خود را مطرح کند، به شیوه‌ای کوبنده و تاثر برانگیز، ماجرای پانزده جوان رزیدنت را بازگو می‌کند که در فاصله میان سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰ دست به خودکشی زده‌اند.

در ادامه مشخص می‌شود که رویه این خودکشی‌های دنباله دار، به دلیل فشار کاری وحشتناک ناشی از کار در شرایطی غیر انسانی است که طی آن فراد در مدت زمانی نزدیک به چهل ساعت مجبور به حضور در بیمارستان هستند. اما فیلمساز تنها بر روی این مسئله مکث نمی‌کند و در رویکردی چند وجهی، به عواقب وحشتاک این موضوع در رابطه با آینده کاری پزشکان متخصص و کیفیت پایین خدمت‌رسانی در بیمارستان‌های دولتی می‌پردازد و به شکل ریشه‌ای، مصوبه‌ای که دهه‌ها پیش در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید را به چالش می‌کشد. قانونی که در آن، رشته‌های پزشکی از زیر مجموعه وزارت علوم به وزارت بهداشت منتقل شده است. کوچک زاده در یک بازخوانی تاریخی، با استفاده از فیلم‌های آرشیوی مربوط به بحث نمایندگان در صحن مجلس در رابطه با تصویب این مصوبه، تلاش کرده نقطه نظرهای موافقین و مخالفین این طرح نسبت به آینده آن را با شرایط موجود در امروز تطبیق دهد و در نگاهی فرامتنی، عواقب تصمیم‌های نادرست در سطح کلان کشور را به مسئولان قانون‌گذار گوشزد کند. «رزیدنت» در شیوه‌ای پازل‌گونه روایت خود را شکل می‌دهد و نقطه آغازین پرداخت به مسئله را پس از ماجرای خودکشی دانشجویان، از علاقه‌مندان به رشته پزشکی پی می‌گیرد. نوجوانانی که به امید بهره‌مندی از آینده‌ای مطمئن و برخورداری از وجهه اجتماعی مورد قبول، به سراغ این رشته رفته‌اند و در اصل، سرابی واهی پیش روی بسیاری از آنان است.

مشکلات مربوط به رزیدنت‌های پزشکی ، با استفاده از گفت‌و‌گو با نوابغ آینده‌دار این رشته و فعالین صنفی که پیگر اصلاح قانون و دستیابی به حقوق طبیعی و انسانی خود هستند، شکلی جامع به خود می‌گیرد. کوچک زاده همراه با این فعالین صنفی در تجمعات مقابل وزارت بهداشت حاضر می‌شود و تلاش می‌کند با مسئولان رده بالای این نهاد در این خصوص گفت و گو کند، اتفاقی که از پیش می‌توان پیش‌بینی کرد که هیچگاه به سرانجام نخواهد رسید. فیلم پایانی تراژیک دارد و به زندگی اولین فردی می‌پردازد که به نشانه اعتراض دست به خودکشی زده است. فردی که رتبه یک آزمون تخصص بوده و استادان و همکارانش بر نبوغ ذاتی او در رابطه با این رشته صحه می‌گذارند. «رزیدنت» آکنده از لحظات تاثر برانگیز است اما کارگردان اثر با هوشمندی جایگاه خود را به عنوان راوی بی طرف حفظ کرده تنها به بیان قصه پر رنج و عذاب بخشی از جوانان کشور می‌پردازد که سرنوشت آن‌ها به طور طبیعی با زندگی بخشی به دیگران کرده خورده حال آنکه خود انتخابی دیگر دارند.