بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ

أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ

ماه‌هاست طغیانِ شرِّ مطلق در سرزمین فلسطین، جانِ مسلمانان را می‌گیرد. در توّحش بی‌قید و کثیف استعمار صهیونیستی، جانِ نوزاد و کودک و زن و پیر فرقی ندارد و «کشتن مسلمان» نه معطوف به این سرزمین است و نه آنچه مظلوم‌نمایانه، دفاع از خود می‌نامد؛ بلکه دست‌وپا زدن بزدلانه و کینه‌توزانه‌ای برای فرار از سرنوشتی محتوم است. حاج قاسم عزیز ما، فرمانده شهید ما در راه ترسیم این سرنوشت بود؛ بزرگ‌مردی که در چهارمین سالگرد شهادتش نیز کینه‌های دشمن به عیان‌ترین شکل ممکن رخ نشان داد و خون آن کودک و زن و پیر در جایی غیر از سرزمین فلسطین به زمین ریخت. شکوه حضور مردم در سالگردی که میعادگاه عاشقانِ راهِ حاج‌قاسم است حتماً آن غول غاصب و غول‌بچه‌های جاهلش را وحشت‌زده و بی‌قرار می‌کند تا اینگونه سرشت ناپاک خود را بی‌مهابا به‌نمایش گذارند.

شهیده فائزه رحیمی هنرجوی مدرسه نویسندگی حوزهٔ هنری، یکی از این عاشقان بود که در مسیر روایت این بزم به شهادت رسید. دختری ۲۰ ساله‌ که ادامه‌دهندهٔ راه هنرمند پر جوش و خروش انقلاب است؛ از پای نمی‌نشیند؛ تحمل دوری از واقعه را ندارد و به دنبال کشف است تا از هنر برای خلق روایت درست ایرانی استفاده کند. حوزهٔ‌هنری به داشتن او خواهد ‌بالید.

اینجانب شهادت این بانوی گرانقدر را صمیمانه محضر خانواده محترم بخصوص پدر و مادر گرامی‌شان، دوستان ایشان همچنین به خانواده بزرگ حوزهٔ هنری و همکارانم در مرکز آموزش، تبریک و تسلیت می‌گویم. امیدوارم که هر لحظه یادی از ایشان، برای ما نشانه‌ای از آرامش و تداوم هنر متعهد باشد.

محمدمهدی دادمان رئیس حوزهٔ هنری انقلاب اسلامی