هانی صالحی بازیگر نمایش «شب‌نشینی با مولیر» اثر داوود فتحعلی بیگی در گفت‌و‌گو با خبرنگار تئاتر صبا، به ساختارهای این نمایش و روش‌های بازیگر خود در آن پرداخت و گفت: در نمایش «شب‌نشینی با مولیر» من نقش مولیر را بازی می‌کنم. این اثر در ژانر نمایش سیاه بازی است. «شب‌نشینی با مولیر» بنا به دلایلی آخرین کار من روی صحنه نمایش تئاتر است.

من اصولا برای بازی در یک نمایش با یک متد و روش مشخص به نقش نمی‌‌رسم ولى سعى می‌کنم قبل از شناخت گفتارى نقش به سراغ شناخت روان و ساختار فیزیکى نقش بروم. ذهن و بدن من را سریع‌تر به نقش نزدیک می‌کنند. چون کلام می‌تواند با یک تحلیل اشتباه، بازیگر را به اشتباه بیندازد. البته در نمایش‌هاى ایرانى که قالب روایتى دارند، شیوه‌های پرداخت به نقش متفاوت است. این شیوه‌ها ترکیبی هستند از اصول نمایش سیاه‌بازى و بداهه‌پردازی.

صالحی در ادامه به فضای تئاتر امروز اشاره و عنوان کرد: امروزه ما بیشتر شو و جنگ نمایشى داریم تا تئاتر. وقتى پاى شاخ مجازى و رپر به جا‌ى دانشجو‌ى بازیگر‌ى تئاتر به صحنه کشیده می‌شود، تکلیف روشن است! اصلا سوال شما را با دو سوال جدى پاسخ می‌دهم. جایگاه بین‌المللی ما در تئاتر جهان کجاست؟ اقتصاد تئاتر ما به چه میزان ارزآوری دارد؟ در همین کشور، تئاتر ایران ورشکسته محسوب می‌شود. علتش هم واضح و مبرهن است. جهان به واسطه تئاترهاى آیینى خود، فرهنگ‌اش را به جهان صادر می‌کند ولی ما نه تنها به دنبال نمایش ایرانى نیستیم، بلکه همانا هنر «تعزیه»، «سیاه بازى»، «نقالی» که ریشه در فرهنگ و تمدن ما دارد را نادیده گرفتیم و به دنبال تقلید از تئاتر غرب هستیم. دانشگاه تهران که واحدهاى نمایش ایرانى را حذف کرده، هیچ دانشگاه تخصصى هم وجود ندارد‌‌ که تجربه‌هاى بزرگانى مثل استاد بیضایی، استاد فتحعلى بیگى و دیگر بزرگان را انتقال دهیم. ما می‌خواهیم از انگلیسى‌ها شکسپیرشناس‌تر باشیم. تئاتر غر‌بى بى‌شک به رشد ما کمک می‌کند ولى‌‌ فقط با تئاتر ایرانى‌ می‌توانیم در عرصه بین‌الملل حرفى براى گفتن داشته باشیم.

بازیگر نمایش «شب‌نشینی با مولیر» پیرامون جشنواره تئاتر فجر خاطرنشان کرد: جشنواره فجر ویترین نمایش ایران است. در دهه‌هاى گذشته جشنواره فجر استانداردهای قابل قبولی‌ داشت. گروه‌هاى ممتاز خارجى و داخلى به جشنواره حال و هواى ویژه و رقابتى می‌بخشید ولى امروز باید بپذیریم که تحریم‌ها حتى‌ شامل جشنواره هم شده. جشنواره بى‌مخاطب تکلیفش روشن است. در پایان تقدیر و تشکر ویژه‌اى دارم از استاد بزرگوارم دکتر داود فتحعلى بیگى، دکتر محمد حسین ناصر بخت، دکتر اردشیر صالحپور، استاد الهام ذوالفقاریان، استاد شهناز روستایی‌ و استاد مهدی‌ صفارى‌نژاد که عاشقانه براى رشد و تعالى نمایش ایرانى تلاش می‌کنند.

محراب توکلی