به گزارش صبا، هومن و پیمان، پادوهای دلال دلار با نقشه‌ آناهیتا منشی رئیس و با بیست هزاردلار پول امانی در دستشان در یک کلاپ خصوصی اقدام به قمار می‌کنند و موفق می‌شوند از فرید که دستیار دکتر هست پانصدهزاردلار ببرند و متواری شوند. تعقیب وگریز در طول شب اتفاقات جالبی را به دنبال دارد اما در نهایت…

فیلم پیش از آنکه فرصت کنید با شخصیت‌ها آشنا شوید شروع می‌شود و با همان شتاب پیش می‌رود. اما این سرعت و خوش‌ ریتمی با توجه به عدم پاسخ به چرایی و دلایل افعال آدم‌های داستان، سبب می‌شود تا تماشاگر بیش از آنکه درگیر داستان و ماجرا شود، صرفا سرگرم فضای شوخ و مفرح فیلم شود تا منطق داستانی آن. پر بازیگری اثر و تکیه بر جذابیت‌های پیدا و پنهان کاراکترها و همچنین شوخی‌ها و طنز پررنگ موجود در کمدی سبب شده تا فیلم از رنگ و لعاب معمول یک اثر طنز برخوردار شود و بتواند تماشاگر را تا انتها سرگرم و همراه سازد.

در عین حال شکلی از بی‌نظمی و نوعی آشوب در صحنه‌ها، حاکم است که تماشاگر حساس را اذیت می‌کند. این عدم انسجام شاید از آنجا ناشی می‌شود که نگاه کارگردان به صحنه‌ها آیتم‌کاری بوده و تلاش داشته تا با درآوردن طنز هر موقعیت و پیوند آن به موقعیت بعدی، در چیدمان نهایی به یک خط روایی سرراست و قابل قبول دست پیدا کند که متاسفانه چنین نشده و صرفا می‌توان لم داد و از موقعیت‌های کمیک و طنز کلامی و هنرنمایی بازیگران طناز لذت برد.

شناخت فیلمساز از فضای کاری‌اش و قصد و نیت و تمرکزش بر ارایه‌ اثری مخاطب پسند و نشان دادن یک کمدی جذاب، با موفقیت نسبی همراه بوده است. اگر حساسیت‌ها و ریزنگری در فیلمنامه و موقعیت ژانر را کنار بگذارید و با پذیرش تماشای یک کمدی سرگرم کننده به تماشای فیلم بنشینید، با رضایت از سالن خارج خواهید شد. بازهم موکد کنم، خوش‌ریتمی و تدوین مناسب فیلم در کنار تصویربرداری مناسب برخی صحنه‌ها، از جمله اصلی‌ترین مشخصه‌های خوش‌آیندی فیلم است.

کارگردان/بازیگر، با تکیه بر تجارب و شناختش از کمدی موقعیت‌، تلاش دارد تا در اولین فیلمش، استانداردهای موجود در سینمای کمدی را رعایت و حتی در یکی دو سکانس ویژه، توانایی خودش را در جمع و جور کردن خوب کار به نمایش بگذارد و به نوعی به کمال مطلوبِ خوش بودن با فیلم برسد.

نشر اول: روزنامه صبا

*رضا خسروزاد