مرتضی علیزاده متولد ۱۳۶۹ است و سینما را از سال ۱۳۸۷ به صورت تجربی آغاز کرد. او فیلم­‌های کوتاه زیادی را کارگردانی کرده است که آخرین اثر او به نام «خوانا بنویسید» در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور پیدا کرد و در چهار بخش کاندید شد که در نهایت موفق به دریافت جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی شد.

فیلم «بی­‌بدن» با ژانر جنایی، اجتماعی اولین تجربه سینمایی اوست که در بخش نگاه نو چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.

خبرنگار سینماصبا، با این کارگردان جوان به گفت‌و‌گو نشسته‌است که در ادامه می­‌خوانید:

فیلم شما در ژانر اجتماعی،جنایی است، چرا برای اولین ­کار سینمایی خود، دست به ساخت چنین اثری زدید؟

ساخت فیلم­‌های جنایی در تمام دنیا جزو ژانرهای محبوب است و در ایران هم باتوجه به سنوات گذشته نشان داده شده که تماشاگر با چنین ژانرهایی ارتباط برقرار می­‌کند. البته درام­‌های جنایی در ایران، زمانی که با مسائل اجتماعی گره می­‌خورد برای مخاطب جذاب­تر بوده و هست. به همین خاطر فکر می‌­کنم که انتخاب چنین سوژه‌­ای، درست و منطقی بوده است. حال اینکه مردم بعد از دیدن این فیلم چه بازخوردی داشته باشند یا اینکه اصلا با این فیلم ارتباط برقرار کرده باشند، مسئله­‌ای جدایی است.

چه مدت صرف نگارش و تحقیقات فیلمنامه شده است؟

طرح فیلمنامه را به کمک آقای کاظم دانشی نوشتیم و در ادامه ایشان به تنهایی فیلمنامه را کامل کرد. مدت نگارش فیلمنامه نیز از اردیبهشت تا شهریور طول کشید. از شهریور تا آبان هم صرف بازنویسی این اثر شد. البته پروانه ساخت فیلم برای شهریورماه بود اما به دلیل رفت و برگشت­ و چالش‌هایی که با شورای پروانه ساخت داشتیم تا آبان و آذر به درازا کشید.

این موضوع همواره مطرح شده که فیلمنامه بر اساس قتل غزاله شکور که به دست آرمان عبدالعالی کشته شده، نوشته شده است.

خیر چنین چیزی صحت ندارد. البته همان مقطع زمانی مصاحبه کردم و این خبر را رد کردم. درباره کلیت فیلم، می­‌توانم بگویم که معدل‌گیری از چند پرونده قضایی است و به طور مشخص، هیچ پرونده خاصی مدنظر ما و فیلمنامه نیست.

برای نوشتن فیلمنامه به صورت حضوری با مستندات و پرونده‌­های قضایی روبرو شدید؟

بله خیلی زیاد. به طور مرتب درگیر این مسائل بودیم و مستندات را کماکان پیگیری می­‌کردیم.

مراحل انتخاب بازیگر به چه شکل بود؟

یک سری از بازیگران باتوجه به کاراکترهایی که در فیلم وجود داشت، مدنظرمان بود که خدا را شکر عملی شد. معتقدم که کست بازیگران بسیار خوب و حرفه‌­ای بود. به طور مثال خانم شاکردوست، آقای جمشیدی، آقای صحت، خانم عباسی، آقای پورفرج و… همگی بهترین هستند.

چه مدت با بازیگران تمرین کردید و نحوه هدایت بازیگر چگونه بود؟

همانطور که گفتم، بازیگران همه حرفه‌­ای و توانمند بودند. همچنین تمام این عزیزان باتوجه به جزئیات کاراکتر، هم خودشان ایده و خلاقیت به خرج می‌دادند و من هم نکاتی به آنها ارائه می­‌دادم. اما در نهایت آنها بالاترین سطح بازی خودشان را ارائه کردند. تمرینات نیز به دلیل محدودیت زمان، چند جلسه در پیش ­تولید و الباقی نیز قبل از فیلمبرداری انجام شد.

همه چیز طبق برنامه‌ریزی پیش رفت؟

بله؛ البته چالش­‌هایی در تولید داشتیم که خدا را شکر برطرف شد.

باتوجه به اخبار منتشر شده، انگار فشارها برای حذف این فیلم در جشنواره بسیار بوده است؟

ساخت این فیلم در مسیر تولید و پس تولید برای ما چالش‌­های زیادی داشت. حتی در مدت تولید، خبرهایی که بر ضد ما بود، بسیار انتشار پیدا می­‌کرد. تمام اخبارهای منتشرشده از فیلم، فقط یک سوال را در ذهن من تداعی می‌کرد که چطور هنوز اثری ساخته نشده و اینکه هنوز کسی آن را ندیده چگونه می‌­تواند درباره این فیلم قضاوت کند و خبری انتشار دهد؟ این مسئله برای من و تمام گروه جای سوال داشت که کاش حداقل این فیلم را ببینند و بعد قضاوت کنند. اینکه عده‌­ای حرمت رسانه و قلم را نگه نمی‌­دارند و با ناجوانمردی شروع به کوبیدن آن می­‌کنند اصلا کار درستی نیست. خب تمام این تیترها، حواشی ساخته شده و هجمه‌هایی که ندیده به فیلم تحمیل شد، قطعا در پروسه تولید به عملکرد و روان عوامل لطمه وارد کرد. اما معتقدم که قصد این افراد قطعا فراتر از حضور در جشنواره فیلم فجر بود.

به نظرتان ساخت این حواشی برای فیلم شما، هدفمند بود؟

به نظرم این موضوع به یک شخص یا رسانه مرتبط نبود بلکه پشت تمام این مسائل یک جریانی بود که می­‌خواست ما را به چالش بکشاند و باعث توقف‌مان شود، شاید یکی از علت­‌هایش این بود که می­‌خواهند مانع تولیدات اجتماعی شوند، چراکه فیلم «بی‌­بدن»، یکی از اجتماعی­‌ترین فیلم‌هایی است که امسال در جشنواره حضور و حرفی برای گفتن دارد.

سخن پایانی؟

خدا را شکر که روند پیش ­تولید، تولید و پس تولید با تمام فشردگی­‌ها و حواشی، به خوبی پیش رفت، چرا که از بازیگران گرفته تا عوامل همه از جان مایه گذاشتند و فراتر از تعهدات خود کار کردند. جا دارد همینجا از تک تک این عزیزان تشکر کنم.

نشر اول: روزنامه صبا

*معصومه دهقان