به گزارش خبرنگار سینما صبا، مهران احمدی که با دومین تجربه کارگردانی بابک خواجه‌پاشا در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، از بازیگرانی است که تخصص ویژه‌ای در غافلگیر کردن مخاطبان سینما دارد. فقط کافیست برای چند لحظه شمایل کاراکتر «بهبود» با آن چشم‌های نامتعادل در «پایتخت» را در کنار شمایل «کاک شوان» با آن چشم‌های نافذ و عاری از انسانیت در «غریب»، در دو قاب موازی در ذهن‌تان مجسم کنید تا کامل‌ترین تصویر از گستره قابل‌توجه توانمندی مهران احمدی برای «شخصیت‌سازی» در دنیای بازیگری، پیش چشم‌تان ترسیم شود.

بازیگری که گویی تلاش ویژه‌ای برای متفاوت‌نمایی و کلیشه‌شکنی در جنس نقش‌آفرینی‌هایش ندارد اما کمتر اجازه داده‌ است تا تصویرش با سروشکلی تکراری، در حافظه تصویری مخاطبان سینما، تثبیت شود. 

مهران احمدی امسال هم با فیلمی مهم در جشنواره چهل‌ودوم فیلم فجر حضور دارد که به‌پشتوانه کارنامه‌اش، دور از انتظار نیست که بار دیگر مخاطبان سینما را غافلگیر کند، به‌خصوص که بابک خواجه‌پاشا در مقام کارگردان «آبی روشن»‌ از همین امروز و در گفت‌وگوهای رسانه‌ای خود این وعده را درباره نقشی که او ایفا کرده، داده است. خبرنگار سینماصبا، به بهانه همین حضور، در این گزارش کوتاه مروری برکارنامه و نقش‌آفرینی‌های متفاوت مهران احمدی داشته‌است. 

از کارنامه مهران احمدی چه می‌دانیم؟ 

در میانه دهه ۸۰ بود که مهران احمدی به‌واسطه رفاقت و دوستی نزدیکی که با عبدالرضا کاهانی داشت، در قالب یک همکاری دوستانه با او، وارد دنیای حرفه‌ای سینما شد. فیلم «آدم» در قالب همین همکاری، تبدیل به اولین فیلم حرفه‌ای کارنامه مهران احمدی شد که در آن علاوه‌بر بازیگری، دستیاری کارگردان و برنامه‌ریزی را هم تجربه کرد. هرچند این همکاری دنباله‌‌دار هم شد اما مهران احمدی خیلی زود شمایلی مستقل و متفاوت از خود در سینما ارائه کرد و مسیری کاملا متفاوت از کاهانی را تا به امروز در فعالیت‌های حرفه‌ای‌اش پیموده است.

او در تمام این سال‌ها، توانمندی خود در ایفای نقش‌های مکمل را به اثبات رسانده و در ایفای نقش‌های اصلی هم قدرتمند ظاهر شده است. اما مرغ آرزوهای مهران احمدی در دنیای هنر، بلندپروازتر از سقف بازیگری بود و او توانایی خود در عرصه کارگردانی را هم در چند نوبت محک زد. فیلم‌های سینمایی‌ «مصادره» و «سگ‌بند» در فضای سینمای کمدی، تجربه‌های موفق را برای او رقم زدند و در حوزه سخت ملودرام هم مهران احمدی با کارگردانی سریال «بی‌گناه» نشان داد که قصه‌گویی با دوربین را به خوبی بلد است. شاید همین اشراف چندجانبه بر فرآیند فیلمسازی باعث تبدیل شدن مهران احمدی به بازیگری هوشمند برای گریز از کلیشه‌ها و غافلگیر کردن مخاطبان شده است. 

از کارنامه مهران احمدی چه در یاد داریم؟ 

مهران احمدی از آن دست بازیگرانی است که خودش، بیشتر از نقش‌هایی که ایفا کرده در حافظه‌ها ماندگار شده است و این الزاما نکته مثبت و یا منفی برای یک بازیگر نیست، بلکه می‌توان آن را ویژگی شاخص کارنامه او دانست. البته اگر ملاک را عامه مخاطبان قرار دهیم، احتمالا نام مهران احمدی به سختی می‌تواند از سایه سنگین کاراکتر «بهبود فریبا» بیرون بیاید اما در نگاه منتقدان و مخاطبان حرفه‌ای‌تر سینما او تخصص ویژه‌ای در خلق کاراکترهای فرعی اما ماندگار در خط اصلی روایت‌های سینمایی و یا سریالی داشته است.

کاراکتر «میثم» در فیلم «بیست» به کارگردانی عبدالرضا کاهانی یکی از اولین نقش‌آفرینی‌های متفاوت در کارنامه مهران احمدی بود؛ یک راننده وانت که متولی خریدهای روزانه یک تالار است و در عین حال علاقه مفرطی به بازیگری دارد! او دو سال بعد از این فیلم و در سال ۸۹ بود که با درخشش در فیلم «آلزایمر» به کارگردانی احمدرضا معتمدی، توانست سیمرغ بلورین بخش بین‌الملل جشنواره فجر را شکار کند. او در این فیلم نقش «محمود»‌ برادر غیرتی و متعصب کاراکتر اصلی با بازی مهتاب کرامتی را ایفا می‌کرد.

اما اگر بخواهیم خاطرات جشنواره‌ای خود را مرور کنیم، سال ۹۱ بود که مهران احمدی در شمایل یک راننده تاکسی در فیلم «روز روشن» درخشید و این بار توانست تا مرحله نامزدی برای سیمرغ در بخش اصلی جشنواره هم پیش برود. این فیلم را زنده‌یاد حسین شهابی بود. جالب اینکه این نقش‌آفرینی دقیقا در همان سالی در کارنامه احمدی ثبت شد که او برای اولین بار در شمایل «بهبود فریبا» در قاب «پایتخت» ظاهر شد. نرگس آبیار از کارگردانانی است که مهران احمدی چند تجربه پیاپی با او داشته و ماحصل آن تولد سه کاراکتر کاملا متفاوت در کارنامه این بازیگر بوده است. از این میان دو شخصیت «سیدعلی» در «شیار ۱۴۳» و «غفور» در «نفس» بیشتر در حافظه‌ها ماندگار شده است.

اولی یک سید کرمانی بود که به واسطه دوستی با فرزند مفقود شده «الفت» با بازی مریلا زارعی، تلاش داشت دیگران را نسبت به احوالات این مادر چشم‌انتظار متقاعد کند و دومی نقش راننده کامیونی بود که دخترش بهار، راوی اصلی زندگی پرفرازونشسب او شده بود. در میانه این دو تجربه هم مخاطبان شمایلی کاملا متفاوت و عجیب از این بازیگر را در سریال «آوای باران» شاهد بودند؛ «شکیب» که یکی منفورترین شخصیت‌های منفی در سریال‌های تلویزیونی یک دهه اخیر بوده است.

در میان تجربه‌های مهران احمدی در نیمه دوم دهه ۹۰ می‌توان به دو فیلم کاملا متفاوت «هزارپا» و «قسم»‌ اشاره کرد. شمایل «دایی» و برخی دیالوگ‌های خاص او در فیلم «هزارپا» هنوز هم موردتوجه فعالان فضای مجازی است. احمدی در «قسم» اما حضور کوتاه و تأثیرگذار دارد؛ او بازیگر نقش بهمن، شوهر رضوانه است که متهم به قتل او شده است. او در جایی از داستان وارد ماجرا می‌شود تا نسبت به تلاش‌های خواهر همسرش برای صدور حکم اعدام او،‌ واکنش نشان دهد و رازی را برای او فاش کند. در ادامه مرور نقش‌های خاطره‌ساز مهران احمدی اما نمی‌‌توان از «بهمن دشتی» هم گذشت؛ رئیس کمیته‌ای که احمدی در سریال «می‌خواهم زنده بمانم» به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی ایفاگر نقش او بود و به راحتی نمی‌توان حضورش در داستان را فراموش کرد. 

از «آبی روشن» چه انتظاری داریم؟  

فیلم سینمایی «غریب»‌ شاخص‌ترین محصول سازمان سینمایی اوج در جشنواره سال گذشته فجر بود. فیلمی به کارگردانی محمدحسین لطیفی و تهیه‌کنندگی حامد عنقا که هرچند بخش عمده‌ای از توفیق‌ش را مدیون درخشش بابک حمیدیان در نقش شهید محمد بروجردی بود اما نقش‌آفرینی‌های فرعی آن هم دیده و تحسین شد.

مهران احمدی در آن فیلم ایفاگر قطب منفی داستان با نام «کاک شوان» بود و برای این نقش‌آفرینی، توانست بار دیگر نامزدی برای سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد را تجربه کند. با چنین سابقه‌ای حالا مهران احمدی در فیلم «آبی روشن» ایفاگر نقش اصلی شده است. فیلمی که بابک خواجه‌پاشا پس از اولین تجربه تحسین‌برانگیزش یعنی «در آغوش درخت» آن را کارگردانی کرده و یکی از آثار کنجکاوی‌برانگیز جشنواره امسال محسوب می‌شود.

بهترین پایان‌بندی برای این گزارش، روایت بابک خواجه‌پاشا از همکاری‌اش با مهران احمدی در این فیلم است؛ «آقای احمدی بازی بسیار خوبی در فیلم «آبی روشن» دارند و من از همکاری با او بسیار راضی هستم. مطمئنم این نقش، در کارنامه ایشان یکی از نقش‌هایی است که مخاطبان با دیدن آن از توانمندی بالای‌شان در بازیگری، متعجب خواهند شد.»