به گزارش خبرنگار سینما صبا، «نبودنت» فیلمی از کاوه سجادی حسینی است که در شب هفتم جشنواره فیلم فجر در برج میلاد به نمایش در درآمد. فیلم داستان غیبت چند ساله مردی از خانه‌اش است که همسرش را به تکاپوی پیدا کردن او وا می‌دارد.اما در «نبودنت» نه از نگرانی نبودن خبری است و نه تکاپویی برای یافتن فرهاد صورت می‌گیرد. فرهاد که در شبی تاریک که برق آپارتمان رفته پس از پنج سال به دیدار همسرش می‌آید، با برخوردی از او مواجه می‌شود که گویی چند ساعت در خانه نبوده است. سرمای بازی شخصیت مرضیه با بازی سحر دولتشاهی نه نشانه تعجب و بهت است، نه هیجان. تنها سرمایی است ناشی از نبودن چند ساله فرهاد در زندگی‌اش.

از سوی دیگر گم شدن سیاوش پسر شیرین، باعث تنشی در خانه همسایه مرضیه می‌شود که تبعاتش دامنگیر اوست زیرا فرهاد مقدمات مهاجرت سیاوش را فراهم کرده اما ادعا می‌کند که او مرده است. فضای رپ زیرزمینی در تونل‌های زیرزمینی شهرک و نمایش وضعیت نوجوانان مقوله دیگری است که در فیلم به آن پرداخته شده و کشمش‌ها و پنهان‌کاری‌های یک مادر تنها در رابطه پسر نوجوانش را نشان می‌دهد. رابطه مرضیه با پسرش، خواهرش به نام پروانه، با بازی آزاده صمدی و زن ناتوانی که در خانه آنها زندگی می‌کند، بخشی از کشمکش‌های شیوه روایت «نبودنت» از فیلمنامه گرفته تا بازی‌ها فضای سردی را ایجاد می‌کند که در کنار ریتم نسبتا کند آن، سرمای نبودنت را آشکار می‌کند.از سوی دیگر شیوه کارگردانی و نماهایی از پشت نرده‌ها، از فاصله دور نسبت به بازیگران و به حالت جاسوس‌وار و تعقیبی به گونه‌ای است که حس و حال نگاه خیره‌ای را برای تماشاگران ایجاد کند، نگاه خیره‌ای که ممکن است متعلق به فرهاد باشد. ولی از سوی دیگر مانند خود فیلم نزدیک شدن به شخصیت‌ها را سخت می‌کند.

در مجموع سرمای «نبودنت»، سعی دارد بر تبعات مهاجرت و روابط از هم گسیخته تاکید کند اما به دلیل ریتم کند و همین سرما که به اصرار از سوی کارگردان به فیلم تحمیل شده، از این فیلم روایتی کند و مخاطب‌گریز می‌سازد.
*سحر ناسوتی