به گزارش صبا، شکرخواه صحبت‌هایش را با اشاره به شروع کار روزنا‌مه‌نگاری‌اش از سال ١٣۶٠ آغاز کرد و گفت: روزنامه‌نگاری را از سال ١٣۶٠ آغاز کردم اما شروع فعالیت در مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها از سال ١٣٧١ بود. در آن زمان زنده‌یاد دکتر افشار؛ ادبیات و صرف و نحو، زنده‌یاد فرج‌الله صبا؛ ویراستاری، زنده‌یاد حسین قندی؛ تیتر، خبر و رفتار ژورنالیستی و زنده‌یاد بهمن جلالی؛ از قله‌های عکاسی، عکاسی را به دانشجویان تدریس می‌کردند. اما حالا هیچ‌یک از آن اساتید نیستند اما آن‌هایی که تربیت کرده‌اند، در مسندهای کلیدی در حال فعالیت بوده و ازعهدۀ کارشان نیز به‌خوبی برمی‌آیند.

شکرخواه صحبت‌هایش را با توضیح دربارۀ تفاوت وقت و زمان ادامه داد و گفت: زمان از وقت بزرگتر است. شاید توصیف مفهوم زمان و وقت دشوار باشد. اما به‌نظرم زمان، زنبور و وقت، عسل. زمان مثل زنبوری است که به این‌سو و آن‌سو می‌رود اما وقت، چکیده و حاصل آن یعنی عسل است. بنابراین باید آرزو کنیم  کسی‌که وارد حرفۀ روزنامه‌نگاری می‌شود- چون روزنامه‌نگاری شغل نیست؛ حرفه است- باید وقت‌ها را هم دریابد و به آن برسد.

او صحبت‌هایش را با توضیح دربارۀ پیشۀ روزنامه‌نگاری‌ گفت: این حرفه مثل یک سیستم است. اجزایی دارد که به هم مرتبط است و بدون این ارتباط، ادامۀ کار امکان‌پذیر نیست. از سوی دیگر هر کاری، محیطی دارد و محیط روزنامه‌نگاری، اطراف اوست. یک روزنامه‌نگار نمی‌تواند بدون توجه به محیط اطراف کاری از پیش ببرد. اگر حواس روزنامه‌نگار به اطراف نباشد، اتفاقات- مثلاً فضای دیجیتال- مانند ماری روی سنگی سیاه، خزیده و او را می‌گزند.

این استاد روزنامه‌نگاری دربارۀ خصیصۀ یک سیستم توضیح داد: خصیصۀ سیستم روزنامه‌نگاری، آگاهی‌بخشی، اطلاع‌رسانی و صداقت است. علاوه‌براین، این سیستم وابسته به حضور خبرنگاران، عکاسان و… بوده و حلقۀ ارتباطی آن را دبیران سرویس‌ها و شورای سردبیری است.

شکرخواه دربارۀ تفاوت روزنامه‌نگاری با دیگر مشاغل گفت: روزنامه‌نگاری، پیشه است و اگر به چشم شغل به آن نگاه می‌کنید، وارد این پیشه نشوید. تعهد، عدالت، اطلاع‌رسانی درست، تعهد به ایجاد سرگرمی و… از ویژگی‌های این پیشه است.

بیست‌وچهارمین نمایشگاه رسانه‌های ایران، که از یک‌شنبه، ٢٩ بهمن آغاز شده، فردا (پنج‌شنبه، سوم اسفند) در مصلی امام خمینی(ره) به کار خود پایان خواهد داد.