به گزارش خبرنگار سینما صبا، فیلمسوزی و نبود عدالت در اکران فیلمها موضوع تازهای نیست و سالهاست که گریبانگیر چینش اکران سالانه فیلمهای ایرانیست. نبود سالن کافی از یک سو و مخارج سنگین سالنداری به ویژه برای سالنداران بخش خصوصی موضوعیست که ریسک اکران فیلمهایی که به سلیقه سینماداران اصطلاحا بفروش نیستند را بالا میبرد.
از سویی دیگر، به فیلمهای مطرح هر ساله سینمای ایران در جشنواره فیلم فجر برمیخوریم که راهی به اکران نمییابند. با نگاهی به ادوار اخیر جشنواره فیلم فجر به این نکته میرسیم که آثاری چون سینماشهرقصه و ۲٨٨٨ یا سینمامتروپل و اتاقک گلی و چندین و چند اثر مطرح دیگر به دلایل مختلف راهی به پرده پیدا نکردهاند اما فیلمهای عمدتا کمدی، به شکل از تولید به مصرف اکران شدهاند.
یکی از راههای کنترل حجم بالای اثر پشت خط، اولویتبندی آثار است که به عقیده کارشناسان، یک امر منطقی به نظر میرسد.
شاید دیگر نتوان انتظار داشت مانند دهه ۶۰ و نیمه دهه ۷۰، دفترچه سالانه معاونت سینمایی و جدول درجهبندی آثار، همه چیز را در اکران یکساله، تبیین کند اما همین که یک سازوکار اصولی برای نمایش آثار به کار برده شود، ستودنی است.
امسال در چینش اکران فیلمهای نوروز فیلمهای «تمساح خونی» [کمدی اکشن]، «بیبدن» [درام اجتماعی]، «آسمان غرب» [دفاع مقدس]، «پرویز خان» [ورزشی]، «آپاراتچی» [درام خانوادگی، اجتماعی]، «نوروز» [درام فانتزی، خانوادگی] و «ایلیا در جستجوی قهرمان» [درام کودک] برای اکران نوروزی انتخاب شدهاند که با توجه به بازخوردهای جشنوارهای، اگر با تبلیغات خوبی همراه باشند از پتانسیل جذب مخاطب برخوردارند.
به نظر میرسد پس از استراتژی کوتاه مدت در سرپا ماندن سالنهای سینما، دیگرقرار نیست ریش و قیچی به دست سالندارها سپرده شود و اگر این چینش در ادامه نیز، با رعایت درست سقف اکران و جابهجایی به موقع فیلمها همراه باشد، سال ۱۴۰۳ هم مخاطب به درستی جذب شود و هم دیگر شاهد فیلسموزیهای مکرر نباشیم.
بهترین پیشنهاد در این مسیر، توجه به ظرفیت تبلیغاتی آثار و تعامل رسانهملی، شهرداریها و پلتفرمهاست. سینمای ایران در بخش اکران، با تبلیغات درست میتواند بیشترین مخاطب [به ویژه مخاطبان خاموش] را به سالنهای سینما بکشاند.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است