به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، سبا میرافضل هنرمندی جوان و متولد ۱۳۷۲ است. او بیشتر با نگاه به فریده لاشایی و سای تومبلی پیش می‌رود و فضای انتزاعی و ابرازگرایانه‌ای را در آثار خود منعکس می‌کند.

میرافضل رشته‌ نقاشی را دانشگاه علم و فرهنگ تهران پشت سر گذاشت. گرچه موضوع این مجموعه آثار از میرافضل به تروما و آسیب‌های روانی مرتبط است اما پالت رنگی متنوع و نسبتا شفافی در هر نقاشی به کار رفته است. او همچنین از المان مردمک چشم و انشعاباتی در آثار خود استفاده کرده که بیشتر ارتباط میان هر تروما و تاثیر منفی‌اش بر اعصاب را نشان می‌دهد.

نمایشگاه مجموعه آثار سبا میرافضل با عنوان «تروما» و آثارس انتزاعی در گالری «با» در حال نمایش است. به این بهانه و برای نگاه بر هنر پیش روی عرصه‌ تجسمی به گفت‌وگو با این هنرمند جوان می‌پردازیم که در ادامه می‌خوانید.

***بیان مفهوم «تروما» از دریچه‌ انتزاع برای شما دشوار نبود؟ چرا این سبک را انتخاب کردید؟

-من از سال آخر دانشگاه سبک آبستره را انتخاب کردم و تا الان همیشه آثارم را از این سبک نشان دادم. اتفاقا برای تروما نمی‌توان عینیتی را در نظر گرفت چون همه چیز در یک ابهامی به سر می‌برد و همین مقوله منجر می‌شود کاربرد انتزاع را بیشتر درک کنیم.  این سبک به من نزدیک‌تر است و دنیای من را بهتر نشان می‌دهد.

***از چه مشخصه‌هایی در این آثار برای بیان تروما استفاده کردید؟

-من از ابزار جایگزین، بافت و شاخه‌های استفاده کردم که انشعابی شبیه به غده‌های سرطانی ناشی از این آسیب را تداعی می‌کنند. در واقع اختناقی که تروما ایجاد می‌کند در این آثار منعکس می‌شود.

***از چه زمانی به نقاشی پرداختید و چرا وارد مسیر هنری شدید؟

-من از کودکی به واسطه‌ی کلاس‌های متعدد نقاشی که می‌رفتم با هنر عجین شدم. به هنرستان رفتم و رشته‌ گرافیک را خواندم و در نهایت نقاشی را به عنوان رشته‌ دانشگاهی‌ام انتخاب کردم.

***به عنوان سوال آخر چرا المان چشم در کارهای شما چندین بار دیده شده است؟

-المان چشم را  برای بیان ارتباط مغز و چشم و تغییراتی که ابتدا در مغز ایجاد می‌شود و تاثیری که بر رشته‌های اعصاب دارد، به کار بردم.