به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، مدت‌‌ها است که بحث نفوذ و سوء استفاده‌های اقتصادی برخی از فرزندان سیاسیون صاحب قدرت و رانت‌های بی‌شمار آن‌ها در فضای رسانه‌ای بازتاب‌های فراوانی پیدا کرده است. موضوعی که با توجه به شرایط اقتصادی موجود، نگاه عموم مردم را به خود جلب کرده است. صدا و سیما نیز تا کنون در قالب چند سریال تلویزیونی به این مسئله پرداخته است که عموما در زمینه برجسته سازی اقدامات قوه قضائیه و جدیت و پیگیری عوامل، سازمان‌ها و نهادهای وابسته به آن گام برداشته‌اند.

مجموعه «هفت سر اژدها» به کارگردانی ابوالقاسم طالبی جدیدترین تولید تلویزیون در این خصوص است که به عنوان سریال نوروزی و رمضانی شبکه سوم سیما، این شب‌ها روانه آنتن می‌شود. مجموعه‌ای که روندی طولانی را در تولید پشت سر گذاشت و همه گیری ویروس کرونا چندین بار فیلم‌برداری آن را متوقف کرد. حالا و پس از گذشت چهار سال از زمان کلید خوردن این پروژه، در باکسی پرمخاطب از آن رونمایی شده است. ابوالقاسم طالبی علاوه بر ساخت چندین فیلم سینمایی، پیش از این اثر کارگردانی دو مجموعه «بازگشت پرستوها» و «به کجا چنین شتابان» را در کارنامه داشته است. سریال‌هایی که به ترتیب یکی از پرمخاطب‌ترین مجموعه‌های نمایشی سیما در دهه‌های هفتاد و هشتاد شمسی به شمار می‌رفتند. وجود قصه‌های جذاب و درگیر کننده بارزترین ویژگی سریال‌های یاد شده به شمار می‌رفت.
طالبی در «هفت سر اژدها» روی موضوع مهمی دست گذاشته و اقدامات خلاف قانون چندتن از مفسدین اقتصادی و عملکرد دستگاه قضایی در مواجهه با آن‌ها را محور ساخت مجموعه‌ای نمایشی قرار داده است. بهره گیری از «حمید صفت» از خوانندگان مطرح سبک موسیقی رپ فارسی به عنوان یکی از بازیگران اصلی این سریال، از حاشیه‌های تولید این مجموعه بود که در  مقطعی بسیار خبر ساز شد.

حمید صفت به عنوان نخستین تجربه بازیگری خود، به خوبی از ایفای نقش محوله برآمده و اجرایی کاملا استاندارد دارد. ابوالقاسم طالبی که خود نویسندگی این سریال را برعهده داشته، تلاش کرده است تا با طراحی درامی خانوادگی و خلق شخصت‌هایی پرتعداد در کنار طرح موضوع و دغدغه اصلی خود، به جذابیت‌های این اثر نمایشی برای مخاطبان عام بیفزاید. احتمالا بسیاری از بینندگان همیشگی تلویزیون فرصت همراهی با این مجموعه را پیدا خواهند کرد، اما با این وجود و در مقایسه با آثار پیشین طالبی، «هفت سر اژدها» دارای ضعف‌هایی عدیده‌ است.
شاید بارزترین مشکل این سریال، دست گذاشتن روی موضوعی کلیشه‌ای باشد که تاکنون چندین بار در سریال‌های تلویزیونی و همینطور مجموعه‌ «آقازاده»(بهرنگ توفیقی) که در شبکه نمایش خانگی به نمایش درآمد، به آن پرداخته شده است. طالبی نتوانسته رویکرد تازه‌ای را در پیش بگیرد و حاصل کار او به طرزی آشکار چند پله عقب‌تر از تجربه‌های مشابه در این فضا ایستاده است.
او در مقام نویسنده، نقطه ثقل مشخصی را برای این اثر انتخاب نکرده و ظاهرا قصد داشته است تا با ترسیم و تلاقی هم زمان فضای خانوادگی و سیاسی، به جذابیت‌های این سریال اضافه کند. اما این رویکرد در غیاب شکل گیری داستان‌هایی به روز و البته همسو نبودن با آنچه در زیر پوست جامعه می‌گذرد، نمی‌تواند برای انبوه مخاطبان پرجاذبه باشد.

به نظر می‌رسد بخشی از دلایلی که باعث شده تا حرف و پیام در نظر گرفته شده برای این مجموعه در سطح باقی مانده و این اثر به عمق مطلوب دست پیدا نکند، به مرحله تحقیق و پژوهش در تولید آن مرتبط است. چراکه «هفت سر اژدها» تنها به اطلاعاتی از پرونده مفسیدین اقتصادی و خانواده قضات درگیر آن اشاره می‌کند که به صورت پیش فرض مخاطبان با آن‌ها آشنا هستند و به تاثیر اجتماعی چنین موضوع مهمی توجه چندانی نشده است.
به علاوه اینکه در این مجموعه، تنها با شخصیت‌هایی الگو محور و تیپیکال رو به رو هستیم. پرسوناژهای مثبت و منفی بدون ظرافت‌های دراماتیک مورد پرداخت قرار گرفته‌اند و فیلمساز فرصتی را برای ورود به خلوت شخصی آن‌ها و نمایش درونیات آن‌ها درنظر نگرفته است. اما با این وجود پرداختن به مسئله روز جامعه و پیگیری مطالبات عمومی در قالب اثری نمایشی در قاب کوچک تلویزیون، اقدامی شایسته تحسین و تشویق است.

محمدعرفان صدیقیان