به گزارش خبرنگار سینماصبا، فیلم سینمایی «پرویزخان» به کارگردانی علی ثقفی و تهیه‌کنندگی عطا پناهی قصه‌ای بر مبنای واقعیت دارد. این فیلم برشی از زندگی پرویز دهداری مربی تیم ملی فوتبال ایران در میانه دهه شصت را به تصویر می کشد. درست در زمانی که تیم ملی گرفتار حاشیه شد و از یک سو جنگ تحمیلی شرایط کشور را پیچیده کرده بود.

«پرویزخان» یک اثر بیوگرافی_ورزشی است که تلاش دارد با سادگی تمام یک سینمای قصه گو را به مخاطب ارائه دهد و تاحد زیادی هم موفق عمل می‌کند. دلیل این موفقیت را هم البته می‌توان در ماهیت ملی قصه جستجو کرد، جایی که بیم‌های یک ملت تبدیل به امید می‌شوند و به رغم همه دشواری‌های ملی و بین‌المللی آرزوهای یک ملت جامه عمل به تن می‌کنند.

«پرویزخان» با بازی سعید پورصمیمی در نقش مرحوم پرویز دهداری محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که ابتدا سال پیش در جشنواره فجر رونمایی شد و حالا در قالب اکران عمومی روی پرده سینماها رفته است. در این مدت منتقدان و روزنامه نگاران از فیلم گفته‌اند که بخشی از آن‌ها را مرور می‌کنیم.

صحنه‌های به قاعده فوتبالی

رامتین شهبازی جذابیت تماشای «پرویزخان» را این گونه تشریح کرد: موقع تماشای فیلم سینمایی «پرویز خان» کنار دوستی نشسته بودم که اهل فوتبال بود تا می‌خواستم از او بپرسم اینجای فیلم از نظر تاریخی و روایی آن دوران چه شد، دیدم که فیلم دارد من را با خودش جلو می‌برد. سرنوشت قهرمان این فیلم مانند تمام آثار کلاسیک روایت می‌شود. کنش دارد، انتخاب دارد و نیروی مخالفی هست که به شدت جلویش ایستاده‌است. با اعتقاد و نگاهی که به فوتبال دارد پیش می‌رود و در انتها نیز دست به کنش جذاب می‌زند و از اصول خودش می‌گذرد. صحنه‌های فوتبال فیلم، به قاعده هستند و دکوپاژ خیلی خوبی هم دارد.

روایت درست لحظات فوتبالی

رضا صدیق در تصدیق موفقیت «پرویزخان» گفت: در فوتبال ما تماشاچی و در سینما تماشاگر داریم. فیلم «پرویزخان» تلفیقی از تماشاچی و تماشاگر است که تحققش کار بسیار سختی است. مانند آنکه آدمی در جهان واقعی، سیاه لشکر است ولی از او بخواهی در مقابل دوربین ادای سیاه لشکر درآورد. طبعا این کار برایش دشوار می‌شود. برای همین بازی فوتبال را به شکل سینمایی درآوردن سخت است و «پرویزخان» توانسته است لحظات فوتبالی را به درستی روایت کند. برخی لحظات فیلم احساس خوبی به مخاطب می‌دهد.

تقویت غرور ملی

محمد کلهر «پرویزخان» را این گونه توصیف کرد: اگرچه «پرویزخان» اولین فیلم سینمایی کارگردانش است اما خیلی خوب قصه می‌گوید و فیلمنامه‌اش کم نقص است؛ بازی‌ها باورپذیر از آب درآمده و صحنه‌های فوتبالی تماشاچی را پس نمی‌زند. «پرویزخان» غرور ملی را در مخاطب تقویت می‌کند.

مخاطب را به وجد می‌آورد

سام بهشتی درباره «پرویزخان» تاکید کرد: پرویزخان تولد یک درام ورزشی در قوانین ژانر در سینمای ایران است که جسورانه قصه می‌گوید و مخاطبش را به وجد می‌آورد. فیلم زنده و سرپا است؛ یک پورصمیمی با شکوه و مقتدر دارد که استادانه بازیگری‌اش را به رخ می‌کشد و یک فیلمساز اول دارد که کارگردانی را بلد است.

عطیه همتی درباره اعجاز «پرویزخان» نوشت: هربار دیگر ببینم «پرویزخان» جایی پخش می‌شود دوباره از همان جا پای فیلم می‌نشینم. یک فیلم بیوگرافی اما قصه محور که نشان داد مستندسازها هم بالاخره می‌توانند قصه گو شوند.

رضا حسن پور نیز درباره «پرویزخان» اینگونه توضیح داد: فیلم سینمایی «پرویزخان» فیلمی پرکشش درباره بخشی از تاریخ فوتبال ایران با بازی بسیار خوب سعید پور صمیمی است که در انتقال هیجان مثبت و عرق ملی به مخاطب بسیار موفق عمل می‌کند.

فاطمه سادات بکائی «پرویزخان» را این گونه دید: «پرویزخان» واقعا خوب بود. انتظار نداشتم پرتره ورزشی با این ریتم و هیجان امکان ساخت در ایران داشته باشد؛ اما کار به حدی خوب بود که برای اولین بار در تمام طول جشنواره متاخر گذر زمان را در زمان تماشای این فیلم احساس نکردم.

یک درام بیوگرافی و ورزشی جذاب

مصطفی قاسمیان در مورد جذابیت «پرویزخان» بر این عقیده است: یک درام بیوگرافی و ورزشی جذاب و تماشاگرپسند. مهمترین نکته درباره این فیلم، قدرت درام آن است. فیلمساز با درک صحیح از درام، به برخی شخصیت‌ها نزدیک می‌شود و براساس واکنش‌های آنان، احساسات مخاطب را بر می‌انگیزد؛ البته پرویز پورصمیمی در ایفای نقش پرویز دهداری عملکردی متوسط دارد و حتی در برخی صحنه‌ها ضعیف است.

محمد صالح سلطانی در مورد این فیلم اینگونه تصریح کرد: عجب فیلم درخشانی بود؛ یک پرتره‌ جذاب و پر انرژی از یک سرمربی دیسیپلین دار و موفق. فیلمنامه و طراحی صحنه و جلوه‌های ویژه و البته بازی عالی استاد پورصمیمی همه و همه در خدمت یک روایت واقعی غیرشعاری و حال خوب کن از امید قرار گرفته‌اند. ارجاعات شیرین فیلم به نوستالژی‌های فوتبال ایران و یادآوری خاطره ستاره‌های دهه شصت و هفتاد، حتما کیف فوتبال دوستان از تماشای «پرویزخان» را رقم می‌زند؛ چرا که فیلم استاندارد و دلنشین است.

حال خوب‌کن و امیدبخش 

رضا منتظری درباره «پرویزخان» نوشت: فیلمی حال خوب کن و لذت بخش، گرم و امیدبخش؛ با یک سعید پورصمیمی درخشان و متفاوت که به جد می‌گویم سیمرغ حق مسلمش بود.

سید مصطفی موسوی نژاد «پرویزخان» را این گونه توصیف کرد: فیلم سینمایی «پرویزخان» داستان سیاسی شدن بازی ایران و کویت در برهه دفاع مقدس و سرمربی ‌ری معلم اخلاق فوتبال ایران پرویز دهداری است؛ مربی‌ای که به دلیل استعفای بازیکنان تیم ملی یک تیم کاملا جدید ساخت. فیلم زیبایی بود.

یاسمن خلیلی فرد نیز درباره این فیلم نوشت: یک درام ورزشی زندگینامه‌ای سرپا با اجرای درست و بازی‌های خیلی خوب حتی از بازیگران آماتور؛ یک موسیقی متن متناسب و البته حضور درخشان سعید پورصمیمی در نقش پرویز دهداری. پرویز دهداری را نمی‌شناختم و این فیلم باعث شد درباره‌اش بخوانم، بشناسمش و به جایگاهش پی ببرم.

فیلمی محترم و ملی 

محمد قربانی «پرویزخان» را این گونه دید: «پرویزخان» فیلمی محترم و ملی است و آن موقعیت عالی که در آن فوتبال و جبهه به هم سنجاق می‌شوند به کل فیلم‌های بی‌دغدغه می‌ارزد؛ کاش به فیلم‌های این چنینی که برای امروزمان نیز حرف دارند توجه بیشتری می‌شد. این فیلم می‌توانست با هزینه‌ای بیشتر تبدیل به فیلم بسیار بهتری شود و بیارزد به فیلم‌های جنگی و خنثی و بی‌بخاری که در این سال‌ها توسط نهادها ساخته شده‌اند.

جذاب برای هر نوع سلیقه‌

افشین علیار درباره «پرویزخان» نوشت: کسانی که به دنیای فوتبال علاقه دارند، قطعاً بار‌ها نام پرویز دهداری را به عنوان یک مربی سختکوش و سختگیر شنیده‌اند. علی ثقفی در اولین فیلم سینمایی‌اش از وی به عنوان یک الگو یا یک قهرمان استفاده کرده و این فیلم توانسته است با چارچوب‌های استاندارد سینمایی روایتی از زندگی حرفه‌ای دهداری را به مخاطب نشان بدهد. ثقفی موضوع بکری را برای اولین فیلم سینمایی‌اش انتخاب کرده و تمرکز او در خلق یک فیلم بیوگرافیک و قصه‌محور باعث شده است جنس اکران نوروزی جور شود. «پرویزخان» می‌تواند برای هر نوع سلیقه‌ای جذاب باشد. از برگ برنده‌های مهم فیلم می‌شود به بازی سعید پورصمیمی اشاره کرد که در نقش پرویز دهداری توانسته است بازی‌ای تماشایی داشته باشد.