محمدمهدی سیار شاعر، ترانه‌سرا و میزبان برنامه «سرزمین شعر» در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، درباره برنامه «سرزمین شعر» که از روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ به تهیه کنندگی علی زارعان روانه آنتن شبکه چهار سیما شد و اکنون نیمی از راه خود را طی کرده‌است، عنوان کرد: «سرزمین شعر» حاصل یک احساس نیاز چندین ساله برای حضور جدی رسانه‌ای شعر به گونه‌ای که هم اهل شعر و ادبیات و آن‌هایی که به طور جدی در حوزه شعر فعال هستند، همراه و درگیر کند و هم بتواند یک شکل مخاطب پسند و فراگیر پیدا کند، تولید شد. این انگاره و گزاره که حق شعر در رسانه ملی و رسانه‌های تصویری حق شعر ادا نمی‌شود همیشه در میان اهل ادبیات وجود داشته‌ است و ما نیز هرگز برنامه‌ای که بتواند شعری معاصری را به طور خاص جلوی چشم‌مان بیاورد و جایگاه آن را نشان دهد، نداشته‌ایم و به همین سبب نیز مخاطب نتوانسته‌است تصویر درستی از شعر معاصر پیدا کنند و دریابند شعر هنوز در ایران زنده است.

او افزود: مخاطب باید بداند شاعران خوبی در ایران هستند که می توانند همچنان حرف مردم را بزنند و هم لذت سرگرمی و شب نشینی و هم نشینی بدهند و هم عواطف و احساسات‌شان را همراه کنند و آن‌ها را با عمق معرفت و دانایی متناسب ادبیات و تمدن ایرانی نزدیک کنند.

سیار ضمن بیا اینکه خلا برنامه شعر محور به طور ویژه در تلویزیون احساس می شد، گفت: معمولا حضور شاعران به عنوان امر حاشیه‌ای صورت می‌گرفت یعنی شاعران یا مهمان برنامه‌ها بودند و روند برنامه‌ها با گفت‌وگوی غیرتخصصی تقلیل پیدا کرده بود و حضور شاعران در برنامه‌های تلویزیونی صرفا در جهت خواندن شعر و پیش‌برد بخشی از برنامه استفاده می‌شد. اما اینکه شاعری محور برنامه تلویزیونی بدین شکل باشد، سابقه نداشت البته که ما برنامه های خوبی چون «قندپهلو» و «مشاعره» را داشتیم، اما «قندپهلو» به شعر طنز می‌پرداخت و صرفا شاعران حوزه طنز می‌توانستند ظهور و بروز پیدا کنند و در «مشاعره» نیز شعر قدیم ما متکی بر حافظه ادبی نه خلاقیت ادبی پیش می‌رفت.

این شاعر ادامه داد: «سرزمین شعر» را مبتنی بر خلاقیت ادبی و آشنایی مردم با چهره‌های تازه شعر ایران و فارسی طراحی کردیم به گونه‌ای که اتفاق ادبی به حساب بیاید و خروش و جنبش و حرکت و پویایی ایجاد کند. خوشبختانه بسیاری از شاعران از اقصی نقاط ایران و دیگر سرزمین های فارسی زیان می‌گویند، چگونه می‌توانیم در این برنامه شرکت کنیم. رسانه نیز نقطه عطفی ایجاد کرده‌ و متوجه شده است که شعر به عنوان هنر کلامی می تواند در رسانه تصویری هم ما به ازا و ظهور جدی داشته باشد.

او ادامه داد: امیدوارم با توجه به استقبال خوب مخاطب که محدود به مخاطب تخصصی هم نبوده‌است، کما اینکه اساتید ادب در ایران و کشورهای دیگری همچون تاجیکستان، افغانستان، هندوستان و حتی کسانی که به کشورهای اروپایی مهاجرت کردند «سرزمین شعر» را به شدت پیگیری می‌کنند.

سیار درباره فراگیری مخاطب «سرزمین شعر» خاطرنشان کرد: شعر برای مخاطب سروده می‌شود؛ در میراث کهن فارسی تعدادی شاعر هستند که برای میلیون‌ها نفر در طول زمان و سرزمین‌های متفاوت شعر سرودند، شعر متکی و متصل به مخاطب پیش می‌رود و معتقدیم اگر شعر، شعر خوبی باشد صرفا شاعران و اساتید ادبیات را درگیر نمی کند بلکه همه احساس می‌کنند حرف‌هایشان در شعر آمده‌است و  هدف گذاری «سرزمین شعر» مانند خود شعر  هدفش عموم مردم است و هدف ما مخاطب تخصصی نیست.

او ضمن بیان اینکه حضور علیرضا افتخاری هم به عنوان نماینده موسیقی اصیل ایران در این برنامه تاثیرگذار است، گفت: استاد افتخاری همیشه بر این تاکید دارند، زمانی که یک خواننده یک اثر خوبی می خواند نباید گفت آهنگ خوبی خواندی بلکه باید گفت شعر خوبی را خواندی و ایشان تاکیدشان این است که خوب شدن یک اثر موسیقایی متکی بر شعر است. همراهی موسیقی و شعر هم برای عموم مردم جالب است و در این برنامه خاطراتی  از قطعات ماندگار مانند «نیلوفرانه» که شعرش را قیصر امین پور سروده و زنده می‌شود و افتخاری چنیدن قطعه از آن و دیگر قطعات را اجرا می‌کنند که بسیار جذاب است.

سیار ضمن بیان اینکه هرشب را به یک شاعر اختصاص داده‌ایم، بیان کرد: ما به بیدل دهلوی، عطار نیشابوری، سعدی شیرازی و دیگر شاعران پرداختیم و سعی داشته‌ایم پیوند میان ادبیات کهن و ادبیات معاصر را هم مد نظر قرار دهیم. ناگفته نماند با احترام به همه مسابقه‌های استعدادیابی، این فصل از «سرزمین شعر» یک مسابقه استعدادیابی نبود و بلکه ۶۴ شرکت‌کننده برنامه همگی شاعر و صاحب اثر و عنوان در کشور بودند و ما آن‌ها را به برنامه دعوت کردیم.

او در پایان درباره تولید فصل دوم این برنامه تلویزیونی عنوان کرد: باید در این زمینه تصمیم‌گیری انجام دهیم… ناگفته نماند در فراخوانی که داشتیم نظرسنجی مردمی هم داریم و علاوه بر داوران که در استودیو شاعرها را به سنت انجمن ادبی که همواره در آیین ایرانیان بوده‌است، نقد می‌کنند؛ مردم نیز می‌توانند بهترین شاعر را انتخاب کنند؛ همچنین برای پویش «من هم شاعرم» چندین هزار اثر به دست‌مان رسیده است و باید مسیر رشد ادبی را به نوعی برای این افراد فراهم کرد.

پگاه زارعی