به گزارش صبا، النور کاپولا روز جمعه در خانه خود در راتفورد، کالیفرنیا چشم از جهان فروبست، درحالی که اعضای خانواده کنار بالینش بودند. النور کاپور در اورنج کانتی بزرگ شد و در دورانی که دستیار کارگردان هنری «جنون ۱۳/“Dementia 13.» در سال ۱۹۶۳ بود که نخستین تجربه کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا و به تهیه‌کنندگی راجر کورمن است با فرانسیس آشنا شد. النور دانش آموخته طراحی در دانشگاه یو‌سی‌ال‌ای بود. آن‌ها چند ماهی با هم قرار گذاشتند و به طور رسمی در ماه فوریه ۱۹۶۳ در لاس وگاس ازدواج کردند.

نخستین فرزند مشترک آن‌ها جیانکارلو معمولا در فیلم‌های پدرش حضور دارد و دیگر فرزندان این زوج هنرمند شامل رومن (۱۹۶۵) و سوفیا (۱۹۷۱) وارد عرصه سینما شدند. آن‌ها در کودکی با بازیگری در فیلم‌های پدرشان شروع کردند و سرصحنه فیلم‌ها بزرگ شدند و در بزرگسالی مسیر حرفه‌ای را در سینما ادامه دادند.

النور در سال ۲۰۱۷ به آسوشیتدپرس گفته بود: «در خانواده ما چنین اتفاقی افتاد که همه یک جوری کسب و کار خانوادگی را ادامه دادند. ما از فرزندانمان این را نخواستیم یا انتظار نداشتیم اما آن‌ها خودشان وارد سینما شدند. یک زمانی سوفیا می‌گفت که میوه درخت دورتر از تنه درخت به زمین نمی‌افتد (معادل ضرب المثل فارسی:پسر کو ندارد نشان از پدر).»

النور نخستین فیلم بلندش را با بازی دایان لین در سال ۲۰۱۶ با نام «پاریس می‌تواند منتظر بماند» کارگردانی کرد که فیلمی کمدی رمانتیک بود و در جشنواره تورنتو نخستین بار به نمایش درآمد. او درباره فیلمسازی همسرش فرانسیس فورد کاپولا از پشت صحنه «اینک آخرالزمان» فیلمبرداری انجام داد که دوازده سال بعد به مستندی به نام «قلب تاریکی» تبدیل شد و النور به خاطر ساخت این مستند برنده جایزه امی شد.