به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، نمایش «مثلث» به نویسندگی «فواد زیدانلویی» «قیس یساقی» و «محمد جواد مهدیان» به کارگردانی «قیس یساقی» که دور جدید اجراهایش را پس از اقبال بلند در جشنواره‌هایی نظیر جشنواره «مبارک» و جشنواره «پاپتلند قزاقستان» و… در تئاتر هامون آغاز کرده است. نمایشی که پیش از شروع اجرا با نام‌گذاری‌اش مخاطب را به فکر وامی‌دارد.

شاید در تصورهای اولیه به یاد «مکبث» تراژدی نام‌آشنای و فوق‌العاده «شکسپیر» بیفتیم و این تصور چندان هم بی راه و دور نیست چرا که نمایش تحت سیطره پارودی «مکبث» است؛ «پارودی» به معنای نقیضه و نقض‌کننده است پس در ابتدا ژانر نمایشنامه است که دستخوش نقیضه می‌شود و تراژدی خونبار مکبث بدل به کمدی می‌شود که به جای کاخ و میدان در سرویس بهداشتی اتفاق می‌افتد و خب این به خودی خود پارودی را تعریف می‌کند و نشان می‌دهد که با اثری معمولی رو به رو نیستیم.

خلاقیت‌های نوشتاری متن نیز دستختوش نقیضه است؛ دیالوگ‌های وزین و بلند بالای مکبث به زبان عام قرن بیستم رسیده است و نکته همین جاست که این تغییرات بر مرز باریک کمدی و هجو به طور مرتب و دقیق قدم بر می‌دارد و در باتلاق ابتذال نمی‌افتد؛ سیر روایت نیز از الگو و قاعده خاصی تبعیت نمی‌کند و در مکان و زمانی هستیم که خیلی آن را نمی‌شناسیم؛ این‌ها نشان می‌دهد تیم نویسندگان نمایشنامه به‌خوبی ساختمان تراژدی را می‌شناسند و می‌دانند که چگونه آن را باید بشکنند تا معنا و مفهومش حفظ شود.

در کارگردانی با ذهنی طرف هستیم که بصری کردن را خوب بلد است و تصویرهای ذهنی‌اش را به درستی پیش چشم مخاطب می‌کشاند و از این حیث نمایش سرتاسر خلق است و خلاقیت. این همان موضوعی است که «مثلث» را پیشتاز و متمایز از آثار دیگر می‌کند. تایمینگ نمایش نیز بسیار به اندازه است و چشم مخاطب را به هیچ وجه خسته نمی‌کند.

پس از آن بازیگر و بازی دهندگان نیز تماشایی‌اند و قدرت در خلق رخدادهای جذاب تنها به کمک عروسک و صدا بسیار شایسته توجه است. به ویژه آن که همه مواردی که در صحنه اتفاق می‌افتد، به وسیله میز و چند تکه عروسک است اما مخاطب لحظه‌ای چشم از این میز بر نمی‌دارد.

شاید عامل موفقیت «مثلث» بعد خلاقه تمام تیم اجرایی و کارگردانی اثر است که در نهایت چنین اثری به این کیفیت در بازار ابتذال‌دوست فعلی تئاتر ایران بر صحنه می‌آید و به چشمان مخاطبان مژده زیبایی هنر نمایش را می‌دهد… این نمایش را باید دید تا بیشتر رنج و مشقت تئاتر عروسکی را درک کرد و این اثر به یقین انتخاب خوبی برای مشق شدن برای دانشجویان هنر نمایش است تا بیشتر بفهمند که با کمترین امکانات موجود می‌توان به خلق رسید و خالق شد و لزوما برای اجرا نیازی به چند صد میلیون تومان هزینه برای صحنه‌آرایی و بازیگر چهره و امثالهم نیست.

«مثلث» تماشایی است زیرا خروجی تیم جوانی است که به ابتذال دامن نزده‌اند و کنار هم نکشیده‌اند؛ ایستاده‌اند و دارند تلاش می‌کنند تا ترمز افول تئاتر را در سرازیری ابتذال، بکشند!

علی حیدری