به گزارش صبا، «بری کیوگان» پس از فیلم بحث‌برانگیز «سالتبرن» امسال با فیلم «پرنده» به کارگردانی «آندریا آرنولد» تحسین منتقدین را برانگیخته است. این فیلم پنجشنبه این هفته در جشنواره کن هفت دقیقه به صورت ایستاده تشویق شد و بر اساس ۹ نقد امتیاز ۱۰۰ درصد «راتن تومیتوز» دریافت کرد. کیوگان در «پرنده» نقش پدر جوانی به نام باگ را بازی می‌کند که وقت زیادی به دو فرزندش، از جمله دختر تنهای ۱۲ ساله‌اش بیلی با بازی «نیکیا آدامز» اختصاص نمی‌دهد.

«انواع مهربانی» تازه‌ترین ساخته «یورگوس لانتیموس» پس از «مخلوقات بیچاره» جمعه شب در جشنواره کن اکران شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. طولانی‌ترین فیلم کارگردان یونانی شش دقیقه در سینمای لومیر کن به صورت ایستاده تشویق شده است. استون که چند ماه پیش با «مخلوقات بیچاره» برنده دومین اسکار خود شد با این فیلم جدید مدعی جایزه دیگری است در حالی که به زودی در بازسازی یک فیلم کره‌ای برای پنجمین بار با لانتیموس همکاری خواهد کرد.

«انواع مهربانی» که از «راتن تومیتوز» امتیاز ۱۰۰ درصد دریافت کرده از سه داستان تشکیل شده است: مردی که سعی دارد کنترل زندگی‌اش را به دست بگیرد؛ مأمور پلیسی که متوجه می‌شود همسرش پس از بازگشت از دریا فرد دگرگونی شده؛ و زنی که رهبری روحانی را جست‌وجو می‌کند. «ویلم دافو»، «هونگ چائو»، «جو آلوین»، «هانتر شیفر» و «مارگارت کوالی» دیگر بازیگران فیلم خواهند بود.

«آه کانادا» تازه‌ترین ساخته «پل شریدر» چهار دقیقه به صورت ایستاده تشویق شد و کارگردان را احساساتی کرد.

«ریچارد گی‌یر» و «اوما تورمن» به همراه شریدر روی فرش قرمز رفتند. شریرد پس از نمایش فیلم گفت: «از ریچارد،‌ اوما و جیک – که همراه ما نیست – خیلی راضی هستم و همه‌چیز جواب داد. خیلی خوشحالم که به کروازت برگشته‌ام.»

«آه، کانادا» که درباره آخرین روزهای عمر یک مستندساز به نام «لئونارد فایف» است بر اساس رمانی نوشته «راسل بنکس» ساخته شده و شباهت‌هایی به زندگی شریدر دارد. داستان کتاب مستندسازی ۸۰ ساله با بازی گبر را دنبال می‌کند که به سرطان مبتلا می‌شود. او یکی از هزاران سربازی است که در جوانی تصمیم می‌گیرد به کانادا برود تا برای جنگ به ویتنام اعزام نشود. الرودی نقش سال‌های جوانی فیلمساز را بازی می‌کند و «کریستین فروسث» نقش همسر دوم او. «مایکل ایمپریولی» ستاره سریال «سوپرانوها»دیگر بازیگر این فیلم ۹۱ دقیقه‌ای است.

شریدر ۷۷ ساله در سال ۱۹۷۶ به عنوان نویسنده «راننده تاکسی» اسکورسیزی که برنده «نخل طلا» شد به جشنواره کن سفر کرده بود. این فیلمساز در سال ۱۹۸۵ با اولین فیلم بلندش «میشیما» و یک بار دیگر در سال ۱۹۸۸ با «پتی هرست» در کن حضور داشت. شریدر در مصاحبه با «ورایتی» در مورد «آه کانادا» گفته بود: «وضعیت سلامتم خوب نیست. فکر کردم که اگر قرار باشد فیلمی درباره مرگ بسازم، الان وقتش رسیده.» «آه کانادا» نقدهای مثبت زیادی دریافت نکرده و امتیازش در «راتن تومیتوز» تا این لحظه بر اساس ۵ نقد به ۶۰ درصد رسیده است. «گاردین»، «هالیوود ریپورتر»، «ایندی‌وایر» و «تلگراف» همگی این فیلم را نکوهش کرده‌اند. منتقد «گاردین» به فیلم امتیاز دو ستاره داده و آن را «به شکل عجیبی بی‌شوروحال» و «ناامیدکننده» توصیف کرده است: «اگرچه در ابتدا فریبنده است، اما از انتقال حس یا رسیدن به خودشناسی که به نظر می‌رسد به آن سمت حرکت می‌کند بازمی‌ماند. لحظاتی از جوش و خروش و امید در فیلم وجود دارد؛ با وجود کارگردان زیرک و هوشیاری چون شریدر، چگونه ممکن است وجود نداشته باشد؟ اما به نظر می‌آید که فیلم بی‌وقفه به دور عواطف و ایده‌های خودش می‌چرخد بی‌آنکه به جایی برسد.» «ددلاین» می‌نویسد: ««آه کانادا» هرچه نباشد، فیلمی تأمل‌برانگیز و ارزنده است. شاید حتی الهام‌بخش دیگران باشد تا پیش از آنکه خیلی دیر شود زندگی خود را بازنگری کنند.»