به گزارش صبا، بهادر زمانی بازیگر تئاتر و سینما که این روزها سریال «قطب شمال» با نقش‌آفرینی او از شبکه نمایش خانگی در حال پخش است، در گفت‌وگو با برنامه رادیویی سین درباره فعالیت‌های خود بیان کرد: از ورود من به حوزه بازیگری ۲۰ سالی است که می‌گذرد. البته در طی این سال‌ها فعالیت‌هایی در حوزه فیلمسازی کوتاه و بلند نیز داشته‌ام. قبل از اینکه بخواهم در نقش حضرت ابوالفضل(ع) فیلم «رستاخیز» بازی کنم، کارگردانی را در انجمن سینمای جوانان ایران آموزش دیده بودم و اساسا این رشته برایم خیلی جذاب بود.
وی افزود: بعد از «رستاخیز» در سریال‌های «کرگدن»، «تنهایی لیلا» و «یاور» بازی کردم. «قطب شمال» نیز اثری است که به تازگی بازی‌ام در آن در حال پخش است. همچنین سریال دیگری به نام «سوجان» به کارگردانی حسین تبریزی برای تلویزیون در حال آماده سازی است که در آن ایفای نقش کرده‌ام. اولین فیلم کوتاهم تجربه کارگردانی مشترکی در سال ۹۰ بود اما اولین تجربه کارگردانی مستقل من به فیلم کوتاه «سفید» در سال ۹۲ برمی‌گردد. بعد از آن فیلم‌های «ایما»، «DNA» و «۱۲-» را ساختم.
وی عنوان کرد: من در تجربه‌های فیلمسازی‌ام سعی کردم با تحقیق و پژوهش پیش بروم. «DNA» یک ملودرام اجتماعی بود و قصه «ایما» در منطقه کردنشین می‌گذشت و تلاش کردم با حساسیت به موضوع بپردازم. در «۱۲-» نیز سعی کردم یک سوال طرح کنم و به نظرم اساسا یک فیلمساز باید در مواجهه با یک مساله اجتماعی طرح سوال کند و از گنجاندن یک نظر و دیدگاه شخصی و تحمیل آن به اثر بپرهیزد او باید موضوع فیلمش در وهله اول دغدغه خودش باشد.
زمانی درباره اهمیت دغدغه‌مندی در فیلمسازی توضیح داد: فیلمساز نباید برای صرف خوشایند جشنواره‌ها و گرفتن بودجه و جایزه فیلم بسازد من به شخصه تلاش کردم هیچ‌وقت اینگونه عمل نکنم. هیچ وقت هم دنبال موضوعاتی که همه می‌دانند اگر درباره اش فیلم بسازیم دست کم در جشنواره‌های خارجی موفق می‌شود، نرفته‌ام.
وی درباره علت عدم پخش فیلم‌های خود در جشنواره‌های داخلی و خارجی عنوان کرد: به طور کلی جریان پخش در فیلم کوتاه امری چند ساله است و اساسا تولید فیلم کوتاه در سال‌های گذشته خیلی سخت تر از این چند سال اخیر بود. البته اگرچه وضعیت پخش به همت برخی از شرکت‌ها و دوستان فعال امروز نظمی گرفته است اما هنوز درباره جشنواره‌های درجه یک نقاط ضعفی وجود دارد. از طرفی پخش یک امر بسیار تخصصی است و صنفی هم ندارد و به نظرم باید مثل خیلی دیگر از رشته‌ها در این زمینه نیز آزمون و خطاهای دیگری باید شکل بگیرد.
وی درباره وضعیت مدیریت سینما گفت: علیرغم نوگرایی و جوانگرایی در بسیاری از بخش‌های مدیریتی سینما اما در این سال‌ها از گپ و گفت با مدیران سینمایی دلسرد شده‌ام بنابراین چندان دل خوشی برای پخش فیلم‌هایم در جشنواره‌ها نداشتم‌. اگرچه باید بگوییم برخی از فیلم‌ها نیز بخشی از موفقیت‌شان را مدیون مدیرانی هم هستند که حمایت خود را از اثر و فیلمساز دریغ نکرده‌اند بسیاری از فیلم‌ها نیز بنا به موقعیت اجتماعی و زمانه خود درباره حرفی که می‌زنند موفق می‌شوند یا برعکس زمان درست‌شان نیست و دیده نمی‌شوند. اما انتظار من همیشه از مدیران سینمایی این بوده و هست که از فیلمسازانی که پشتوانه خاصی ندارند و خود سرمایه گذار فیلمشان هستند در حالی که می‌توانند این مبلغ را صرف کاری پردرآمد کنند حمایت بیشتری ببینیم. با این حال بسیاری از ممیزی‌ها در حال حاضر کمتر شده است و از سویی دیگر جسارت برخی از فیلمسازان و تأکید بر ساخت سوژه های مدنظرشان نیز ستودنی است.