به گزارش خبرنگار سینما صبا، فرید حامدی موسیقی را از سنین کودکی فراگرفت و با هنرمندان زیادی در عرصه‌های موسیقی، سینما و رشته‌های هنری بین‌المللی همکاری کرده است. بسیاری از آثار این هنرمند در عرصه بین‌المللی جوایز بسیاری دریافت کرده‌اند. این هنرمند آثار زیادی را در حوزه جنگ ارائه کرده است. با این هنرمند و مدیر موسسه بین‌المللی فرهنگی هنری پیکادو گفت‌وگویی انجام دادیم که ازنظرتان می‌گذرد.

***تعدادی از آثار شما به دفاع از دستاوردهای جنگ پرداخته، چرا این موضوع را پیگیری می‌کنید؟
هشت سال اول زندگی من به دلیل شغل پدرم که نظامی بود در منطقه جنگی که خط مقدم محسوب می‌شد، گذشت. دوستان کودکی من همه از فرزندان شهدا بودند و سال‌های پر از دغدغه‌ای را گذراندم. فرهنگ جنگ و شهادت با من بود و من با آن بزرگ شدم. تصاویر جلوی چشمانم حملات هوایی به پالایشگاه یا مراکز نظامی بود. فکر می‌کنم که این طبیعی باشد تا ذهنیت من منطبق بر آن تعاریف شکل بگیرد. از فرهنگ جامعه در مواجهه با جنگ ایران و عراق به راحتی نمی توان گذشت. فرهنگ جنگ و به تبعات آن تولید آثار فرهنگی و هنری از اهمیت بالایی در جامعه برخوردار است. آثار تولید شده منطبق بر آن برای نسل‌های آینده می‌تواند حائز اهمیت باشد.

***این تاثیرات و تعاریف را با خود حفظ کردید و در تولیدات هنری خود وارد کردید؟
بله اهالی جنگ می‌دانند، هرگز نمی‌توان آن را فراموش کرد گرچه جنگ مسئله‌ای است که نه می‌شود فراموشش کرد و نه می‌خواهی به یادش بیاوری، اما همواره با ما هست. در نتیجه من به تولید آثاری در دفاع از حقوق بازماندگان جنگ پرداختم که خوشبختانه در بیش از پانزده کشور موفق به دریافت جوایز متعددی شد. فیلم‌های «دود و رویا»، «زمین مقدس» یا موسیقی «غبار مرموز» از جمله این آثار هستند. این موضوع برای من بسیار اهمیت دارد.

***کمی درباره این آثار توضیح دهید.
من پس از گذشت سه دهه از جنگ تحمیلی با اقشاری در جامعه مواجه شدم که به نوعی نگاه آنها در مورد رزمندگان و شهدا درست نبود. آنها اطلاعات کافی در خصوص مبانی اصلی و تاریخی جنگ نداشتند. این برای من ناراحت‌کننده بود و سعی کردم با زبانی معاصر از جنگ و قربانیان آن هم در موسیقی و هم در سینما سخن بگویم. سعی کردم برای نسل جدید به گونه‌ای کار بسازم تا آنها از ذات اصلی این ماجرا اطلاع پیدا کنند. این آثار با رویکردی مدرن به مبانی جنگ می‌پردازد.

***شما اثری را ساخته‌اید که در رقابت‌های موسیقی کشور آمریکا مدال دریافت کرده و آن اثر در مورد شهید محمد جهان آراست، درباره این اثر صحبت کنید.
عجیب این است که در کشور خودم این عزیزان را فراموش می کنند! اثر «غبار مرموز» با همکاری روشنک نوشی نوازنده رسمی ارکستر ملی ایران تولید شد. بر اساس نوحه «ممد نبودی ببینی» است. جهان‌آرا برای من نماد قدرت و رسالت فردی است. چرا از او نگویم؟ چگونه ارنستو چگوارا را همه می‌شناسند؟ اما شهدای ما را نه! من در آثارم سعی می‌کنم به آنچه که در کشورم ارزشمند است بپردازم در برابر قهرمانان هالیوودی، ما هم قهرمانان بزرگی داریم. سینمای ما هم باید بتواند آن رخدادها را به خوبی نشان دهد.

***یعنی نظر شما این است که در حوزه دفاع از ارزش‌های دفاع مقدس کم کاری شده است؟
اصلا اینطور نیست. کارگردان ها و یا هنرمندان بسیاری به این مهم پرداخته‌اند. فرهنگ احترام به قهرمانان و بازماندگان جنگ نباید قدیمی شود. به این صورت که بهترین آثار هنری منطبق با آن، در اختیار کشورهایی نباشد که خود عاملین جنگ‌ها هستند! این نیاز به اطلاعات اجتماعی و دانش گسترده دارد. پس باید به درستی در این خصوص تلاش کرد و نسل جدید را بی‌خبر از واقعیت نگذاشت.