مهرداد فرید در گفتوگو با خبرنگار سینما صبا در مورد فرایند تولید و اکران فیلم «این جمعیت قابل کنترل» گفت: ما در تهیه این فیلم در زمان اخذ پروانه ساخت و پروانه نمایش با دردسرهایی از جنس سلیقه و سانسور مواجه شدیم، چون پروانه ساخت این فیلم متاسفانه زمانی صادر شد که در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی سوژههای اجتماعی مورد استقبال نبود و فیلمهای کمدی مورد حمایت قرار داشت که نتیجه این رویکرد، تعداد زیادی فیلمهای کمدی پرفروش اما بیمایه و صرفا سرگرم کننده بوده است.
وی ادامه داد: این رویکرد باعث شد تا ما در گرفتن پروانه ساخت با سختی زیادی مواجه شویم چون با قسمتهایی از محتوای قصه مخالفت بودند. بالاجبار فیلمنامه چند بار بازنویسی شد. البته این سختیها ما را خسته نکرد و اصرار و چانه زنی ما باعث شد ما به بخشی از خواستههای خود برسیم.
این کارگردان و تهیهکننده در پاسخ به اینکه کدام قسمت از داستان مورد مخالفت قرار گرفته بود؟ تاکید کرد: موضوع اعتیاد یکی از شخصیتهای اصلی مورد مخالفت بود. این در حالیست که موضوع اعتیاد از معضلات و مشکلات جامعه است و نمیتوان منکر وجود آن شد و آن را سانسور کرد. از سویی فیلمساز نمیتواند به موضوعاتی که در اطرافش وجود دارد، بی توجه باشد… همین امر باعث شد ما به دشواری پروانه ساخت بگیریم.
فرید در پاسخ به اینکه با وجود همه این مشکلات خواسته شما در این فیلم تامین شد؟ بیان کرد: باید از کارگردان پرسید که خواستهاش تامین شد یا خیر، ولی من به عنوان تهیهکننده تلاش کردم تا «این جمعیت قابل کنترل» را از این مراحل عبور دهم تا فیلم به اکران برسد و مردم بتوانند این فیلم را ببینند.
وی در پاسخ به اینکه چرا این فیلم در جشنواره فجر حضور نیافت، گفت: فیلم ما در نهایت مورد اقبال هیئت انتخاب قرار نگرفت چون در راستای سیاستهای سازمان سینمایی قدم بر نمیداشت و آنها چندان میلی به موضوعات اجتماعی نداشتند. سازمان سینمایی در ابتدای دولت با فیلمهای اجتماعی سرناسازگاری داشت و به همین علت با تعداد زیادی فیلمهای مبتذل کمدی روبه رو شدند که البته در نهایت فهمیدند که در این زمینه افراط کردهاند و هم اکنون طبق شنیدهها تا مدتی میخواهند فیلمهای کمدی ساخته نشود…
این منتقد و کارشناس سینما با اشاره با اینکه سینما باید همه موضوعات را پوشش دهد و نباید در موضوعی افراط یا تفریط داشت و جلوی ساخت برخی موضوعات را گرفت، گفت: انتقاد من به معنای مخالفت با ساخت فیلمهای کمدی حتی با موضوعات سخیف و بیمایه نیست، چون سلیقه افراد در جامعه متفاوت است و باید برای همه سلیقهها فیلم ساخت. برای مثال در هر خانهای هم به سرویس بهداشتی نیاز است و هم به کتابخانه. اما آقایان بیشتر به فکر سرویس بهداشتی بودند. در سینما باید همه نوع فیلمی وجود داشته باشد تا تماشاگر به خواستهاش برسد و آنچه را دوست دارد تماشا کند. البته که باید دوستان سینمایی تعادل را رعایت کنند و دچار افراط و تفریط نشوند.
مهرداد فرید ادامه داد: باید به فیلمساز اجازه دهند فیلمی را که میخواهد بسازد و این تماشاگر باشد که فیلمساز را تنظیم کند نه افرادی که در سازمان سینمایی هستند، چون وقتی فیلمی ساخته شود که مورد رضایت منتقدان و تماشاگران نباشد فیلمساز به خاطر تقاضای مخاطب خودش را با این رویکرد تنظیم میکند و این تغییر رویکرد طبیعی است، ما هم در این جامعه زندگی میکنیم و با خط قرمزها و کانونهای فرهنگی و بازخورد آثار در خانوادهها آشنا هستیم و میدانیم چه فیلمی باید بسازیم . بنابر این سازمان سینمایی باید بیشتر نگاه حمایتی داشته باشد تا نگاه نظارتی.
وی درباره همکاری با محمدمتین اوجانی در اولین ساخته بلند سینماییاش تاکید کرد: آقای اوجانی در نقطه صفر نبود و پیشینهای در سینما – البته نه به عنوان کارگردان- داشت و قبلا کارگردان تئاتر هم بود. او فیلمهای کوتاه غیر سینمایی هم داشت که همه این موارد موجب اطمینان و اعتماد میشد.
این تهیهکننده ادامه داد: ما برای اینکه نسل جدید فیلمسازان وارد عرصه شوند چارهای جز اتخاذ رویکرد حمایتی نداریم و باید به پیشینه آنها اعتماد کنیم و به آنها فرصت دهیم.
مهرداد فرید در خصوص ارتباط فیلم «این جمعیت قابل کنترل» با مخاطب بیان کرد: فیلم طبق معمول در اکران مهجور واقع شده است. پروژههای اینچنینی که حالت تجاری هم ندارند، در موقعیتهایی اکران میشوند که شانس موفقیتشان کم است. هماکنون هیجانات ناشی از انتخابات ریاست جمهوری باعث شده که آن طوری که باید به فیلم توجه نشود و شاید اگر فیلم از هفته آینده اکران میشد، میتوانست موقعیت بهتری را پیدا کند.
تهیهکننده فیلمهایی چون جن زیبا [بایرام فضلی] و بنبست وثوق [حمید کاویانی] اظهار داشت: از ابتدا نگاه کارگردان محترم «این جمعیت قابل کنترل»، این بود که فیلمی قصهگو بسازد و خودش را اسیر دست سوپراستارها نکند. این نظر برای من محترم بود چون بهگمانم اگر یک فیلم خوش ساخت با داستان گرم حتی بدون حضور سوپراستارها به سینمای ایران اضافه شود، یک قدم رو به جلوست. هرچند اگر شرایط اکران بهتر بود، این رویکرد موفقتر بود. تعداد سالنهایی که به این فیلم در اکران آزاد دادهاند، نسبت به فیلمهای دیگر گروهها خیلی کم است و همه این موارد باعث میشود که فیلم تماشاگر خود را پیدا نکند. البته اگر با همین تعداد سالن، فیلم زمان بیشتری اکران شود، طول زمان باعث شود تماشاگر خود را پیدا کند.
کارگردان فیلمهایی چون بیتابی بیتا و آرامش در میان مردگان درباره فعالیتهای تازه خود به صبا گفت: چند کار برای سینما، شبکه نمایش خانگی و صدا و سیما در دست اقدام دارم که اولویت با کاری است که زودتر تصویب شود و مقدمات پیش تولیدش به انجام برسد. متاسفانه وقتی رویداد سیاسی همچون انتخابات در حال انجام است، همه تصمیمات به بعد از این رویداد موکول میشود، گرچه فیلمسازی میتواند روند خود را ادامه دهد ولی غالبا سرمایهگذار در انتظار میماند تا انتخابات انجام شود تا بعد از آن تصمیم بگیرد.
مهدیه مالکی
بیشتر بخوانید:
There are no comments yet