به گزارش خبرنگار سینما صبا، فیلم سینمایی «عطرآلود» آخرین ساخته‌ «هادی مقدم‌دوست» که هم‌اکنون در اکران سینماهاست، اثری است که در پله‌ نخست یعنی روایت چیزی که سال‌هاست مشکل بنیادین سینمای بدنه است دارای خلل است؛این فیلم به طرزی عجیب و باور نکردنی در حال فرار از قصه‌گویی به شیوه‌ مورد نیاز ایده‌ی محوری اثر است،فیلمی که مدام در تلاش است از پیرنگ کلاسیک دوری کند و به هیچ وجه نمی‌شود دلیل این موضوع را درک کرد…

در «عطرآلود» سیر روایی باید به گونه‌ای می‌بود که مخاطب را همراه کند و دریغ از ذره‌ای همراهی که توسط مخاطب صورت گیرد (و آمار فروش این فیلم با وجود پتانسیل‌هایش موید این واقعیت است). داستان فیلم مدام پرش‌های بی‌دلیل دارد و در پرداخت به ایده‌ بکری که فیلمنامه‌نویس روی آن دست گذاشته است، درست عمل نشده است.

باران مصیبت بدون توقف بر سر کاراکترهای اصلی فیلم می‌بارد و قطع نمی‌شود و ما در این فیلم تنها از چالشی به چالش دیگر می‌رویم. این جزو عوامل اصلی موفق نبودن «عطرآلود» است که در آن آنقدر حجم وقایع درون روایت زیاد است که مخاطب نمی‌تواند همه‌ آن‌هارا هضم کند و بپذیرد و تنها شاید بتواند کمی برای شخصیت‌های گرفتار قصه، دل بسوزاند.

«عطرآلود» تا انتهای فیلم بی‌محابا تلاش می‌کند تا در شیوه‌ روایت، روشن‌فکر و هنجارشکن عمل کند در صورتی که این شیوه‌ی پرداخت درخور این داستان نیست. کارگردانی نیز مانند فیلمنامه از در خدمت اثر بودن هراسان است و عناصر کلیدی این فیلم یعنی: فیلمنامه و کارگردانی هرکدام ساز خود را می‌زنند و ایده‌ ناب این فیلم در این میان، نمی‌داند که به کدام ساز باید برقصد.

با دیدن این فیلم پس از «سر به مهر»، ردی از بلوغ در سینمای «هادی مقدم‌دوست» نیست و انگار که او همچنان فیلمنامه‌نویس بهتری است.

بازی‌ها هم برای مخاطب برگ برنده نیستند. «مصطفی زمانی» هیچ خلاقیتی در ایفای این نقش نداشته است. «هدی زین‌العابدین» تنها یک حمل کننده‌ بچه است و بچه در این قصه اهرم فشاری شده است برای دست زدن به اعمالی که به هیچ وجه پذیرفته نیست. یعنی اگر بچه‌ای در روایت وجود نداشت «هدی زین‌العابدین» کاربرد خاصی جز درشت‌نمایی مصائب نداشت.

تدوین نیز چون عناصر دیگر اثر هرکاری که صلاح می‌داند انجام می‌دهد اینترلود (میان پرده) های گرافیگی که جزء به جزء آن از قالب فیلم خارج است.

«عطرآلود» را می‌توان به عنوان فیلمی نمونه برای سینماگران جوان و تازه‌کار و حتی علاقه‌مندان به این حرفه پیشنهاد کرد. از این بابت که بدانند و ببینند سیر افول ایده‌ای درخشان در یک فیلم سینمایی چگونه رخ می‌دهد و چقدر پرداخت در ایده‌ یک اثر مهم و حیاتی است.  فیلمی که اگر آن‌طور که باید به آن پرداخت ‌می‌شد بی‌شک حرف‌های بسیاری برای گفتن داشت اما اکنون حتی خلاف عنوانش عمل می‌کند «عطرآلود»‌ی که می‌توانست مخاطب‌اش را مست کند، اکنون کاملا بی‌عطر است.

علی حیدری