به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، منبر جایی برای اشاعه مذهب است، محلی برای ثنای خداوند متعال و مدح رسول اکرم(ص) و عرض ارادت به اهل بیت(ع) ذکر مصائب آل الله. هر کس پای منبر نشست، دین را شناخت و تاریخ را سیر کرد و شبهه‌ها را کنار گذاشت. تلویزیون هم با هدف اشاعه فرهنگ غنی منبر را به خانه‌ها می‌آورد، بیشتر روزهای سال در قالب سخنرانی مذهبی و در ایام مناسبتی با مدیحه‌سرایی و پخش روضه. اوج منبرهای تلویزیونی در ماه‌ محرم به‌ویژه در دهه نخست آن است که هر سلیقه‌ای را راضی می‌کند.

تلویزیون از ماه‌ها قبل شبکه‌های خود را به‌خط و بهترین برنامه‌سازان را دعوت می‌کند. لجستیک و پشتیبانی فراهم می‌کند و در تکاپوی راه‌اندازی فضای معنوی است که بنیان آن از ۱۴۰۰ سال قبل گذاشته شده است. امسال در محرم ۱۴۴۶ منبر و حسینیه و هیئت در تلویزیون به‌ وسعتی بود که حتی ۸۵ میلیون ایرانی در گوشه‌ای از آن بنشینند و فیض ببرند.

بی‌اغراق بهترین حسینیه و هیئت این سال‌های تلویزیون «حسینیه معلی» است. برنامه ترکیبی پرمخاطب که بیشترین بیننده را به گواه نظرسنجی‌ها و تعداد بازدیدهای تلوبیون (برنامه کاربردی شبکه‌های تلویزیونی در فضای مجازی) دارد. این برنامه فرهنگ‌ساز، با آن دکور خاص و بی‌نظیرش، فرهنگ‌های سراسر ایران در موضوع عزاداری برای سیدالشهداء(ع) و یاران باوفایش را به نمایش گذاشت، حتی فرهنگ مردم کشورهای دیگر را معرفی کرد تا بگوید عشق حسینی حد و مرز نمی‌شناسد.

مداحان مطرح و پیشکسوتان عرصه مداحی و پیرغلامان هیئت مذهبی کشور «حسینیه معلی» را فاخر می‌کنند و شاید همین رمز موفقیت این برنامه محبوب است.

تلویزیون یک حسینیه دیگری هم داشت؛ «حسینیه بهشت» که از شبکه دوم سیما پخش شد. در این برنامه شیخ اسماعیل رمضانی همراه با پیرغلامان و شاعران اهل بیت(ع) نشستند و در کنار مردم به تبیین و بررسی قیام امام حسین(ع) پرداختند.

نوحه و شعرخوانی ذاکران و شاعران اهل بیت(ع) هم نمک کار هیئت‌هاست و «حسینیه بهشت» روی آن تأکید داشت. دکور این برنامه هم حس حضور در هیئات خانگی را می‌داد که برای تمام ایرانیان حس نوستالژیکی دارد و خاطره‌ساز است. این برنامه با اقبال بینندگان و عزادارانی مواجه شد که در ساعات شب امکان حضور در بیرون از خانه را نداشتند.

اگر ریزبینی را کنار بگذاریم و منتقد حرفه‌ای برنامه‌ها نباشیم، برنامه‌های تلویزیون در تأمین نیازهای روحانی و عرفانی مخاطبین موفق بودند و در این راه سنگ تمام گذاشتند. تمامی شبکه‌های منبر و روضه داشتند و صدای مظلومیت خاندان رسول‌الله(ص) بودند.
اما یکی از ویژه‌ترین حالت را شبکه نسیم انجام داد که حسینیه‌اش برای ساعات طولانی‌تری دایر بود و «نسیم حرم»، «نسیما»، «مجلس واقعه»، «از سرگذشت» و «برای نسیم» را برای مخاطبانش پخش کرد.

در «نسیم حرم» اوج بندگی به امام حسین(ع) به نمایش گذاشته شد و کسانی که حسینی زیستند و حسینی رفتند، معرفی شدند. این برنامه اسم بردن از شهدایی بود که با نثار خون خود همچون حسین(ع) بودن را تأکید کردند و مادران و پدران این شهدا به‌خصوص شهدای مدافع حرم خاطراتی از فرزندان برومند خود بازگو کردند. این برنامه گفت‌وگو محور بود اما جایی برای مداحی و ذکر مصیبت اهل بیت(ع) در آن خالی شده بود تا بغض‌های در گلو، مرواریدهای درخشانی شوندو از چشم‌های پاک بیرون بیایند.
«نسیما» یا همان برنامه‌ای که واکنش مردم به موضوعات روز را به‌صورت مستند ضبط و پخش می‌کند، در ایام محرم رفتار و نظر بدون نقش‌بازی کردن شهروندان تهرانی را نشان می‌داد که چقدر با نام امام شهیدشان عجین هستند. این برنامه کوتاه را حتی می‌توان مستندی اجتماعی از مردم ایران دانست که در بحث معنویات و اخلاقیات، چه کنش و واکنشی دارند و در کل حقیقت وجودی مردم جامعه چه هست. «نسیما» با تیزرهای مستندش، باورپذیری بسیاری در مخاطب دارد و اتفاقاً این تیزرها خوراک مناسبی برای فعالان فضای مجازی بود که آن را بین کاربران به اشتراک بگذارند.

آریا عظیمی‌نژاد که به‌واسطه داوری در برنامه «عصر جدید» آهنگسازی شناخته شده بین مخاطبان تلویزیون است، از سال قبل «مجلس واقعه» را روایت کرد تا در آن تعزیه‌خوان‌ها، حادثه عاشورا را شبیه‌سازی کنند. این برنامه به سیاق سنت تعزیه‌خوانی هر شب به یکی از شهدای دشت کربلا اختصاص داشت و البته برای آنکه تعزیه به عنوان قدیمی‌ترین شکل نمایشی ایران، و کارکرد آن معرفی شود، گفت‌وگوهایی هم با دست‌اندرکاران انجام شد. این برنامه مورد اقبال بزرگ‌ترها و علاقمندان به هنرهای نمایشی است.

«از سرگذشت» عنوان دیگر برنامه مناسبتی شبکه نسیم در ایام دهه اول محرم بود که امسال فصل دوم آن روی آنتن رفت. این برنامه در فضا و دکوری که به گوشه‌های دنج هیئت‌ها می‌ماند، ابتدا یک موضوع روز اجتماعی را مطرح می‌کرد و در ادامه یک میهمان چهره و شناخته شده را مقابل دوربین می‌نشاند تا داستان زندگی‌ خود را روایت کند. سوژه اجتماعی به آنچه میهمان در کلام خود داشت، جایی با هم تلاقی می‌کردند و از این رو این برنامه درس‌آموز بود.

نکته جالب اینکه در پایان هر قسمت از برنامه، یک کوله به میهمان تقدیم می‌شد تا در سفر زیارتی پیاده‌روی اربعین از آن استفاده کنند.

شبکه نسیم برنامه‌های دیگری هم داشت، برنامه‌هایی که هر کدام حال و هوای حسینیه و هیئت را تداعی می‌کرد و ضمن اینکه محلی برای عزاداری بود، نشاط معنوی را در مخاطب ایجاد می‌کرد. بدون لحاظ کردن هم‌زمانی پخش برنامه‌های غنی و پرمخاطب در یک ساعت و پخش در ساعات نامناسب، عملکرد این شبکه و دیگر شبکه‌های تلویزیون برای آنچه در دهه اول ماه محرم نشان دادند دست‌مریزاد دارد.