به گزارش صبا، شرق نوشت: سال‌هاست حضور خانم‌ها در فیلم‌ها و سریال‌های کمدی با اما و اگرهایی همراه است. محدودیت‌ها و خطوط قرمز حضور بانوان در آثار کمدی، حضورشان در این عرصه را کم‌رنگ‌تر می‌کند. با‌این‌حال، بسیاری از بازیگران خانم مطرح آثار کمدی ایران، برای مخاطبان جایگاه ویژه و ارزشمندی دارند و با تمام محدودیت‌ها، اثر انگشت‌شان را در این‌گونه آثار باقی می‌گذارند. مرجانه گلچین ازجمله همین بازیگران است که هم در آثار کمدی و هم جدی، خوش می‌درخشد و اغلب با آثار کمدی در ذهن مخاطبان سینما و تلویزیون خاطره‌های خوبی به یادگار گذاشته است. بهانه گفت‌وگو با او، پخش فصل دوم «جوکر» به کارگردانی احسان علیخانی است که با حضور بانوان انجام می‌شود.

او در این گفت‌وگو اظهار داشت: باید ابتدا به احسان علیخانی بابت ساخت چنین برنامه‌ای تبریک گفت. او تمام تلاشش را کرد تا ثابت کند خانم ها درعرصه کمدی چیزی ازآقایان کم ندارند و تنها باید به آنها فرصت داد. جرئت کرد تا حرفش را اثبات کند. متاسفانه ما همچنان خط کشی‌هایی داریم که دیگردر دنیا بی‌معنی است. مسئله تفاوت خانم‌ها و آقایان درتمام دنیا حل شده است، ولی ما همچنان به آن فکر می‌کنیم. متاسفانه هنوز فرصت نکردم که فصل تازه «جوکر» را با حضور خانم‌ها ببینم. من جزو اولین نفراتی بودم که آقای علیخانی به من لطف داشتند و همچنان هم به من محبت می‌کنند و تماس می گیرند برای حضور در این برنامه. نمی‌دانم به دلیل سن و سال است یا گذشت زمان، کمی نسبت به وارد شدن درچنین فضاهایی دست به عصا شدم.
مقصودم این است که درواقع از چیزی که مخاطب ما را در تصویر به عنوان بازیگر می‌بیند خارج شوم و دریک برنامه خودمانی‌تر و آزادتر قرار بگیرم. اینکه خود واقعی‌ام را مقابل تصویربه نمایش بگذارم، برای من کمی جای شک و تردید دارد.مقصودم این نیست که حضورخانم ها نمی تواند به پررنگی آقایان باشد. شک ندارم خانم ها آنقدر توانایی دارند که درهرزمینه ای خوش بدرخشند. دراینجا هم می توانند خیلی حرف ها برای گفتن داشته باشند. منتها چون باید ها و نبایدها را برای حضور خانم ها در اینگونه برنامه‌های رئالیتی شو، می‌دانم کمی تردید داشتم این حضور به راحتی چیزی که برای آقایان اتفاق می‌افتد پیش برود.
با احسان عیلخانی هم صحبت کردم و گفتم ترجیح می دهم خروجی کار را ببینم چه اتفاقی می‌افتد و بعد شاید بتوانیم گپ و گفتی در موردش داشته باشیم. باید باور کنیم ما خانم‌ها علی الخصوص درحوزه کمدی به مراتب کارمان ازآقایان سخت‌تر است. به دلیل اینکه نمی‌توانیم ازفیزیک بدنی و کلامی استفاده کنیم کارمان سخت‌تر است. نوع جنس کمدی که مطلوب من است کارهایی است که از زنده‌یاد داریوش مهرجویی در «اجاره نشین‌ها» و «مهمان مامان» دیدم. آثاری که وقتی به آنها می.خندیم، ته دلمان تا ساعت‌ها به آن فکر می‌کنیم. مادری که برای چشم روشنی مهمانش غصه داراست و ما به آن می خندیم. در صورتی که ته این خنده غم خاصی دارد. این جنس کمدی مطلوب من است. جنس سینمای تجاری که باید با هر چیزی شوخی کرد و خنده گرفت، تمایل من نیست. بیشترفعالیتم درتلویزیون درحوزه کمدی بود. سریال‌هایی که با وجود باید ها و نباید ها نمی توانستیم خیلی کارها را انجام بدهیم. فکرمی کنم من جزوبازیگران خانم خوش شانس بودم یا نظر دوستان مطلوب بود که فراترازخیلی از خانم ها در قالب یک زن محجبه و سنتی، شوخی می‌کردم. این نگاه متفاوت به حضور خانم ها درعرصه کمدی باید حق داد آدم‌هایی مثل من که بیش ازچهل سال دراین حرفه هستند، کمی بترسند به شکل واقعی در یک برنامه رئالیتی شو حاضر شوند و آیا این حضورمی تواند موفقیت آمیز باشد یا نه؟ الان نمی توانم هیچ گونه اظهار نظری داشته باشم. احسان عیلخانی همچنان به من لطف دارد و دوست دارد من دراین برنامه حاضر باشم. ما درنهایت باید رضایت طیف وسیعی از مردم را داشته باشیم. درسینما با تعداد محدودی مخاطب سر و کار داریم. ولی وقتی دررسانه ای مثل پلتفرم وتلویزیون حاضر می شویم، انگاربلند گویی دست گرفته ایم و برای عموم صحبت می کنیم. این صحبت برای عموم آدم را دست به عصا می کند. شاید اگرمن بازیگری درخارج از کشوربودم، به راحتی خود واقعام را دربرنامه ای اینچنینی معرفی می کردم. ولی درکشوری که درفضای مجازی و شخصی انتشار یک پست، هزاران تعبیر به همراه دارد، آدم را کمی محتاط می کند. حداقل برداشت من از این فضا اینگونه است. امیدوارم خانم ها مثل هرجای دیگرکه سر بلند بیرون آمدند، در این فضا هچنان موفق باشند. آقایان با دست باز درکمدی ایفای نقش می‌کنند.
ولی ما خانم ها مثل شناگری هستیم که با دست و پای بسته در دریا رها شدیم و از ما می خواهند شنا کنیم. باید دست مریزاد گفت به تمامی خانم هایی که در این عرصه با تمام محدودیت ها کارمی کنند.
متاسفانه کیفیت آثار کمدی ما طی سال های اخیرافت کرده است و ما کارهای درخشانی که درچندین سال قبل تر حتی در تلویزیونداشتیم را دیگر نداریم. سریال هایی که رضا عطاران در تلویزیون می ساخت مثل «ترش و شیرین»، «متهم گریخت»،«بزنگاه» یا سعید آقا خانی کارگردانی می کرد که من با او همکاری داشتم مثل«زوج یا فرد»،«خوش نشین ها» دیگر نظیر این آثار در تلویزیون ساخته نمی شود. اصلا سریال کمدی به شکلی که درگذشته بود درتلویزیون نداریم. یا کار های موفقی مثل سریال سروش صحت «ساختمان پزشکان» که حرفی برای گفتن داشت را نمی بینیم. در این سریال ها می بینید که به همه چیزفکر می شد و نوشته می شد. الان متاسفانه بیشترشوخی ها در تئاتر و سینما بسیار سطحی است. در این میان معدودکارهای ارزنده هم دیده می شود چراکه من مخاطب جدی تئاترهستم ومی بینم بعضا کارهای ارزنده ای که ارزش دیده شدن دارند. اما باید بگویم در چند سال اخیر متاسفانه در کمدی سیرنزولی را طی کردیم.
بعد ازسریال«چشم بندی» که محصول دو سال پیش هست،پشت دستم را داغ کردم که دیگر کار نکنم. در این کار بسیار اذیت شدم. محدودیت های رایج دیگر از توان بازیگر خارج است. آدم ها با شکل و شمایلی در تلویزیون ظاهرمی شوند که دردنیای واقعی این آدم ها انگار وجود خارجی ندارند و حتی مشکلات مطرح شده در فیلمنامه ها هم انگاردیگر حرف مردم نیست. هنوزمردم ازمن سراغ «بزنگاه»، «خوش نشین ها» و«زوج یا فرد» را می گیرند. این خوب نیست که آدم را با کارهای قبلی مقایسه کنند. چقدر خوب بود اگر می گفتند محصولی که شش ماه و یا سه ماه قبل ازشما دیدیم محصول ارزنده ای بوده.« چشم بندی» آخرین کاری بود که بازی کردمکه ناموفق بودن آن هیچ ربطی به کارگردان و تیم سازنده نداشت. بسیاری از لحظات بازی من از سریال حذف شد.
شاید دستم نسبت به خیلی از خانم ها درشوخی ها بازتربود، چون می خواستند نقش زنی را بازی کنم که در عین شوخی های کلامی، حجب و حیایی هم داشته باشد و خوشبختانه این را درمن دیده بودند. با این حال در سریال بسیاری از لحاظت بازی من حذف شد. بخش های بازی من مثل وصله های ناجور به هم متصل شد و مدام در بازی های من پرش دیده می شد. با افتخار می گفتم سریال را تماشا نمی کنم چون این دیگرکارمن نیست. من به دیالوگ هایم فکر می کنم. زبان بدن در بازیگری برای من مهم است. به تمام حرکاتم فکرمی کنم. اگر قرار است همه این موارد درسطل زباله انداخته شود چه کاری است که ادامه بدهم؟ در نهایت پلتفرم را انتخاب کردم که به نسبت تلویزیون دستم بازتراست. درسریال« آنتن» هم  نقش یک مسئول حراست دانشگاه را بازی می کردم و چون الگوی رفتاری بچه‌های دانشجو بودم طبیعتا نباید خیلی رفتارها را می داشتم. استدلالم این بود که کار کمدی است و قرار نیست خانمی که مسئول حراست است، آدم موجهی باشد. آدم‌ها درکمدی کارهایی می‌کنند که آدم.های معمولی انجام نمی‌دهند و انجام دادن همان کارها است که خنده ایجاد می‌کند. اگر من همان کاری را انجام بدهم که یک آدم معقول می‌کند که دیگر خنده‌ای نمی‌آورد. این سریال هم از سر و تهش زده شد، مثل خالکوبی شیری که فقط دمش باقی می‌ماند. این چنین رفتارها بازیگر را دلسرد و بی تفاوت و ترسو می کند. در نهایت می‌خواهم به سوال ابتدایی شما در مورد «جوکر» برگردم. به نظرم احسان علیخانی بی نهایت کارش را درست انجام می‌دهد و به چیزی که تولید می کند تسلط دارد وباید تولید «جوکر» بانوان را به فال نیک گرفت.

نشراول: شرق