سجاد باقری کارگردان نمایش «آناتومی قلب» که چندی‌پیش اجرایش در عمارت نوفل‌لوشاتو به پایان رسید، در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر صبا، درباره نمایش‌هایی که صرفا با دغدغه‌های اقتصادی روی صحنه می‌روند، عنوان کرد: «با تماشاخانه‌های زیادی به عنوان بازیگر یا کارگردان همکاری داشته‌ام و متاسفانه اکثر تماشاخانه‌ها با چالش‌های مالی روبرو هستند و ناچار می‌شوند با نمایش‌هایی وارد قرارداد شوند که از نظر کیفی مناسب نیستند اما به لحاظ مالی به گروه‌های دیگر می‌چربند. قضیه از جایی ترسناک می‌شود که این اجراها که تعداد کمی هم ندارند به مرور سلیقه مخاطب را تنزل می‌دهند و مخاطب‌ها کلمه تئاتر را با اجراهایی به‌یاد می‌آورند که در اصل با رسالت تئاتر تناقض دارد؛ بعد از این شما با تماشاگرانی روبرو هستید که متر و معیار درستی برای ارتباط گرفتن با تئاتر‌های واقعی ندارند.

او ادامه داد: «به ما چه ربطی دارد که مخاطب قرار است چه کاری را ببیند مهم این است که من بتوانم هزینه‌های سالن را پرداخت کنم.» این عبارت بدون شک در ذهن مدیران بعضی از تماشاخانه‌ها هر روز نقش می‌بندد. کاملا طبیعی است که این اتفاق رخ بدهد؛ به خاطر اینکه وقتی اندیشه و فرهنگ به سمت سانتیمانتالیسم به سرعت در  حرکت است، اکثرا مشتاق هستند که به اصطلاح نمایش فلان آدمی که در فلان شبکه مجازی فعالیت می‌کند را ببینند که در فلان جمع بگویند که ما رفتیم تئاتر فلانی را دیدیم، خیلی باحال بود. یک لحظه در ذهنمان حمید سمندریان‌هایی نقش می‌بندد که آنها چه می‌خواستند و حالا چه بر سر مخاطب آمده است.»

این هنرمند ادامه داد: اگر بخواهیم می‌توانیم با همین تئاتر فرهنگ‌سازی کنیم و مخاطب را به فکر فرو ببریم. اما ابتدا باید دغدغه‌های مالی از روی دوش سالن‌های خصوصی و هنرمندان واقعی برداشته شود تا بعد مجالی برای بررسی کیفی تئاترها هم داشته باشیم.

باقری گفت: «در این برهه از زمان به نظر من باید مدتی کلیدواژه سرگرمی و شوآف را از تئاتر جدا کنیم و به مغز تئاتر بپردازیم. آن‌طوری که قبلا تئاتر می‌دیدیم و شب خوابمان نمی‌برد و هزار بار با کاراکترهای آن تئاتر، قصه می‌بافتیم. تئاتر ادامه دارد، اگر بخواهند ادامه داشته باشد.

سجاد باقری اظهار کرد: «اجراهای من با عمارت نوفل لوشاتو گره خورده و این مجموعه همیشه تجربه گرایی ما را حمایت کرده است. «آناتومی قلب» هم مورد حمایت این مجموعه قرار گرفت. از آنجایی که ما صادقانه و سهل قصد اجرای تئاتر داریم، این همکاری با عمارت نوفل لوشاتو باز هم به من ثابت کرد که می‌شود با کمترین چالش، تئاتر اجرا کرد؛ مهم این است که هم خودمان دغدغه تئاتر داشته باشیم، هم عواملی که قرار است با ما همراه باشند.

او افزود: «جوان گرایی خوب است و همیشه خوب بوده اما به این شرط که به جای بازبینی‌های ممیزی قبل از هر اجرا، بازبینی‌های کیفی داشته باشیم و اتفاقا تئاترهایی روی صحنه رود که تماشاگر را تا عمیق‌ترین مفهوم‌ها با خود همراه کند و همچنین تولید اندیشه کند. تا زمانی که ما از اندیشه هراس داریم جوان‌گرایی هم شعاری بیش نیست.»