به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، سال‌هاست که نظریه یرژی گروتوفسکی در عرصه هنر نمایش که به «تئاتر بی چیز» شهره است، سراسر سالن‌های تئاتری جهان را در نوردیده و طرفداران زیادی پیدا کرده است. در این روش اجرا، بازیگر همه چیز صحنه است و از دکور و صحنه آرایی و طراحی‌های معمول نمایش‌ها، خبری نیست. همین موضوع سبب شد که خلاقیت‌های زیادی توسط هنرمندان نمایان شود و آثاری را روی صحنه دیدیم که در نوع خود، جذاب و گویا و ماندگار بود…

اما تئاتر، آنچنان بزرگ است که هیچگاه اسیر یک تفکر و اندیشه و نظریه نمی‌ماند و دائما دست بالایش را رو می کند و فعالان تئاتر را مقهور خود می‌سازد. به همین خاطر، هنوز هم دکورهای بزرگ و طراحی‌های پیچیده و در سالن‌های مهم نمایش جهان، دائما برای نمایش‌های مختلف ساخته و عرضه می‌شود.

اما نمایش «نبرد رستم و سهراب» پا را فراتر از طراحی‌های مرسوم و موجود در تئاتر گذاشته و می‌شود گفت حتی خود تئاتر را هم انگشت به دهان کرده است.

سهیل دانش اشراقی (مدیر هنری مشهور و طراح صحنه و لباس نمایش نبرد رستم و سهراب)، با جسارتی مثال‌زدنی و تحسین برانگیز برای کار تازه حسین پارسایی، استادیوم دیدنی و پرتماشاگر تنیس باشگاه انقلاب را، آنچنان در تسخیر اندیشه و فانتزی‌های واقعی‌اش در آورده است که حتی تئاتربین‌های حرفه‌ای را هم به تعجب وا می‌دارد.

این هنرمند ۴۱ ساله، کارشناسی گرافیک خود را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به دست آورد و فعالیت خود را به عنوان کاریکاتوریست در سال ۱۳۷۵ با همکاری در مطبوعات آغاز کرد. او فعالیتش را در زمینه پویانمایی در سال ۱۳۷۵ در پروژه‌های پویانمایی «جمشید و خورشید» و … ادامه داد و در زمینه طراحی فضا و شخصیت بازی‌های رایانه‌ای ایرانی فعالیت کرد. دانش‌اشراقی همچنین به عنوان طراح کانسپت و استوری برد، کار خود را در سینمای ایران با فیلم «راه آبی ابریشم» و علاوه بر ثبت آثار ماندگار در طراحی هنری فیلم‌های سینمایی، طراحی صحنه و لباس تئاتر را از سال ۱۳۹۵ با نمایش‌هایی چون لامبورگینی، موزیکال الیور توئیست، مرد بالشی، نفرین قحطی‌زدگان و… ادامه داد.

در ایران که نه، حتی در دنیا هم کمتر طراحان صحنه‌ای را می‌شود یافت که بتوانند با ترکیب ماهرانه هنر و صنعت، آن همه حرکت در صحنه «نبرد رستم و سهراب» به وجود آورند و یکی از شاهکارهای همیشه ماندگار تاریخ را، با شاهکاری دیگر درآمیزند و یک اثر باشکوه هنری خلق کنند.

دستمریزاد به سهیل عزیز و حامیان و همراهانش.