«ابراهیم امینی» فیلمنامه‌نویس،کارگردان سینما و تئاتر که این شب‌ها در تماشاخانه ایرانشهر نمایش «ترور» به کارگردانی «ابراهیم امینی» و نویسندگی «فردیناند فون‌شیراخ» و تهیه کنندگی «علی محمد حسام‌فر» به روی صحنه داردط در گفتگو با خبرنگار تئاتر صبا در خصوص چگونگی خلق نمایش «ترور» بیان کرد: «ترور» بخشی از یک پروژه بزرگ است با یک دورنمای بلند مدت، و برای من تنها یک اجرای ساده‌ تئاتر نیست.

او ادامه داد: از دو جهت این اثر جزوه پروژه های بلند مدت من به حساب می‌آید؛اول اینکه با «علی محمد حسام‌فر» بازیگر و تهیه‌کننده «ترور» تصمیم به بازگشت و احیای فعالیت در حوزه‌ی تئاتر را داشتیم که با وقفه‌ای چند ساله روبه‌رو شده بود که از سال ۹۶-۹۷ در این حیطه فعالیت نکردم و در نتیجه در تدارک این بازگشت بوده‌ایم و امید و تلاشمان بر این است که زین پس با فواصل کوتاه‌تری تئاتر کار کنیم و در حدفاصل پروژه‌های تصویری، به نمایش نیز پردازیم و تجارب این‌چنینی را افزایش دهیم.

نسخه‌ پایلوت سریال استودیویی

از جهت دیگر ما «ترور» را یک نسخه‌ پایلوت از یک سریال استودیویی تعاملی می‌بینیم. از حدود ۲ سال پیش که این متن به دست من رسید، با معرفی «علی محمد حسام‌فر» که پیش‌تر نمایشنامه را خوانده بود، به این نتیجه رسیدم که این اثر می‌تواند پروژه ویژه‌ای باشد و تبدیل به یک تولید استودیویی چند دوربینه شود و برای یک پلتفرم خانگی با همین پایان‌بندی دوگانه ساخته شود تا هر هفته به‌شکل تعاملی، مخاطب یک پایان را انتخاب کند و نظر خود را پیامک کند و طی چند روز آینده نتیجه‌ رای‌ مردمی بر پایان این اثر ابلاغ شود و ما هر دو پایان را از پیش آماده کرده باشیم.

امینی در ادامه در خصوص این پروژه‌ی بلند مدت به صبا گفت: از عمد واژه‌ «تله تئاتر» را بیان نمی‌کنم که تداعی کننده‌ کارهای تلویزیونی قدیم نباشد. بیشتر آنچه مد نظر من است یک دکوپاژ سینمایی است. طرحی داشتیم که بر مبنای آن، «ترور» قصه‌ اول بود و پس از آن ۷-۸ نسخه‌ دیگر از آثار دیگر بود که الزاما مانند ترور در فضای دادگاهی نبودند اما مبنای تمامی آن‌ها قضاوت بود و قرار بود که این آثار آداپته و بازخوانی شوند برای یک فضای دادگاهی. این به یک طرح و پروپوزال بدل شد و خیلی به جریان تولید برای نمایش‌خانگی نزدیک نشد. ما هم درگیر پروژه‌های دیگری شدیم و پس از مدتی که به این طرح‌ها بازگشتیم، تصمیم گرفتیم که در ابتدا این اثر را در قالب یک نمایش به روی صحنه ببریم تا آزمایشی هم برای ما و هم برای صاحبان و تصمیم گیرندگان پلتفرم‌ها باشد؛ زیرا موضوع از حساسیت‌های بسیاری به لحاظ ممیزی، مخاطب‌سنجی و… که مجموعا سبب شد که تولید این پروژه اتفاق نیفتد،اما اکنون که این نسخه‌ی تئاتری اجرا شده است و ما تا به حال بازخورد های بسیار خوبی دریافت کرده‌ایم و با مشارکت مطلوبی که از جناح مخاطب دیده می‌شود مارا امیدوار می‌‌کند که بتوانیم این پروژه را به اشکال دیگری در یک نسخه تصویری ادامه دهیم.

در ادامه وی در پاسخ به این پرسش که چرا متنی از فون‌شیراخ را برای اجرا انتخاب شد در صورتی که خود در سینما مولف بوده‌اید، خاطرنشان کرد: در خصوص به این پرسش در ابتدا لازم است بگویم که من پیش‌تر نیز در کارگردانی تئاتر از متن‌های دیگران استفاده کرده‌ام، اما به طور کلی بر این باورم که ما وقتی از آثار نمایشنامه‌نویسانی مانند «تنسی ویلیامز» و «فردیناند فون‌شیراخ» استفاده می‌کنیم برای ما آموزه‌های درام‌نویسی نیز دارد؛ درست است که ما هنگامی که در کسوت کارگردان به سراغ این آثار می‌رویم یک دراماتورژی و یا بازخوانی به روی متن انجام می‌دهیم اما این متون بسیار آموزنده‌ است و پروسه‌ بسیار لذت‌بخشی است که با یک متن آماده روبه‌رو شویم و دیگر کار من بنا کردن از نقطه‌ صفر نیست و بیشتر بر ریزه‌کاری‌های متن مانند حذف و اضافه و جابه‌جایی خلاصه می‌شود و این، فرایند را لذت‌بخش می‌کند. ما در متن فون شیراخ نیز همین‌گونه پیش رفتیم که این تغییرات بخشی در پیش از آغاز تمرینات و بخش دیگری در حین تمرینات اتفاق افتاد و به عنوان فیلمنامه‌نویس و یا نمایش‌نامه‌نویس هیچ اصراری بر این موضوع ندارم که تمامی پروژه‌های من، به نگارش خودم باشد.

فیلمنامه‌نویس فیلم «لاتاری» در خصوص تجربه‌ مجدد کارگردانی تئاتر،گفت: تجربه کارگردانی تئاتر بعد از چندین سال برای من بسیار لذت‌بخش بود و فضای بسیار خوبی در گروه داشتیم و لحظات نابی در پشت صحنه در کنار همکاران عزیزم شکل گرفت. ۴۰ جلسه تمرین برای این پروژه در یک بازه‌ ۶۰ روزه اتفاق افتاد و در نهایت پروسه‌ بسیار خوب و لذت‌بخش توام با آرامشی بود.

ترور متنی بی‌پشتوانه نبود!

او ادامه داد: درست است که متن نمایشی «ترور» حزوه آثار جدید و معاصر ادبیات نمایشی به شمار می‌آید اما در همین سال‌های کوتاهی که از نگارش آن می‌گذرد اجراهای بسیار ، تحقیق و پژوهش های فراوان و نقد و نظرهای چشم‌گیری در رابطه با این متن اتفاق افتاده است. در نتیجه متن بی‌پشتوانه‌ای به حساب نمی‌آمد و این سبب می‌شد که ما در حوالی اثر کنکاش کنیم و این برای هر کارگردانی یک ارزش و کمک به حساب می‌آید که متنی که مورد نظر کارگردان قرار گرفته است در خلأ نگذرد.

نویسنده فیلمنامه «درخت گردو» به کارگردانی «محمدحسین مهدویان» در بخش پایانی گفتگو در خصوص پروژه های پیش‌رو در سال ۱۴۰۳ گفت: من پیش از اجرای نمایش «ترور» اولین فیلم سینمایی بلندم را به نام «چشم بادومی» کارگردانی کردم که مراحل پس‌تولید آن هم به پایان رسیده است.  البته احتمالا فیلم را نگه می‌داریم و اولین رونمایی از این اثر سینمایی در چهل و سومین جشنواره‌ فیلم فجر خواهد بود. نمایش «ترور» هم تا پایان شهریورماه به روی صحنه خواهد بود اما اینکه در نیمه‌ دوم سال به سراغ چه پروژه‌هایی بروم، هنوز خیلی مشخص نیست. مذاکراتی صورت گرفته است اما هنوز موردی قطعی نشده است.

ابراهیم امینی بازیگر، فیلمنامه نویس و بازیگردان ایرانی است. او متولد ۱۳۶۱ در اهواز و دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشگاه تربیت مدرس است. ابراهیم امینی بازیگردان سینما و تلویزیون ایران است. در کارنامه ابراهیم امینی فعالیت در فیلم های لاتاری، فیلم ایستاده در‌ غبار و فیلم ماجرای نیمروز به چشم می خورد. ابراهیم امینی کار حرفه‌ای خود را از تلویزیون آغاز کرد و سال ۱۳۹۱ در سریال آخرین روزهای زمستان به کارگردانی محمدحسین مهدویان به عنوان بازیگردان فعالیت داشته است. گرچه موفقیت این اثر نسبت به آثار شاخص بعدیش مانند فیلم لاتاری، بیشتر نبود اما تجربه خوبی برای ابراهیم امینی محسوب می‌شود و همکاری با هنرمندانی همچون حامد پورمحمدی، مهدی زمین‌پرداز، مجتبی شفیعی و سهیل بابایی را تجربه کرد.

علی حیدری