پویا صفدرپور بازیگر تئاتر و سینما در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا، درباره ایفای نقش جابر در فیلم سینمایی «کارزار» که به نویسندگی و کارگردانی شهرام اسدزاده این روزها بر پرده نقره‌ای سینماهای کشور نمایش داده می‌شود، گفت: جابر در ابتدا ممکن است به نظر نرسد که نقشی اساسی در پیشبرد داستان دارد، اما با گذر زمان و رویدادهایی که در جریان فیلم رخ می‌دهد، او به محور اصلی ایجاد بحران‌ها و رخدادهای تلخ و سرنوشت‌ساز تبدیل می‌شود. این شخصیت در کنار همه تاریکی‌ها و پیچیدگی‌هایش، طی یک تحول درونی به نقطه‌ای می‌رسد که از پلیدی‌های خود و دیگران برآشفته می‌شود و تلاش می‌کند تا تغییرات مثبتی را رقم بزند.

او افزود: این تغییر شخصیت از فردی با گرایش‌های منفی به فردی که در جستجوی جبران است، بخش بسیار مهمی از روایت فیلم است. مخاطب این تغییرات را در جابر از نزدیک می‌بیند و احساسات متفاوتی را با او تجربه می‌کند، از خشم و ناراحتی گرفته تا ندامت و امید. به عنوان بازیگر، یکی از چالش‌های بزرگ در این نقش، ارائه طیف وسیعی از احساسات بود؛ از تاریک‌ترین لحظات درونی شخصیت تا لحظاتی که جابر به دنبال روشنایی و رستگاری است. این نوع شخصیت‌ها که مسیر شخصیتی پیچیده‌ای را طی می‌کنند، معمولاً تأثیر زیادی بر مخاطبان می‌گذارند و به دلیل تضادها و تحولات درونی، فرصت مناسبی برای همزادپنداری فراهم می‌کنند. در طول فیلمبرداری، بارها این گذار احساسی را تجربه کردم و حتی به یاد دارم که در لحظات احساسی از بغض و تغییرات درونی شخصیت، خودم نیز تحت تأثیر قرار گرفتم. توصیه‌ها و راهنمایی‌های استادانه علیرضا استادی نیز نقش مهمی در شکل‌دهی و باورپذیری بهتر این نقش برای من داشت و به من کمک کرد تا سویه‌های روانی و احساسی شخصیت جابر را به درستی ارائه کنم.

صفدرپور درباره تجربه همکاری در فیلم سینمایی که امیر آقایی، ناهید ادبی، نادر فلاح و … در آن به ایفای نقش می‌پردازند، گفت: همکاری با تیم حرفه‌ای فیلم «کارزار» برای من مثل یک دوره آموزشی فشرده بود. توصیه‌ها و گفت‌وگوهایی که با افراد مختلف از عوامل فیلم داشتم، هرکدام برای من به نوعی کلاس درس محسوب می‌شدند. به عنوان مثال، نکاتی که فیلمبردار درباره نحوه صحیح ایستادن و برخورد با دوربین به من می‌گفت، توصیه‌های صدابردار درباره کنترل صدای تولیدی، و حتی مشاهده دقیق بازیگران باتجربه مثل نسیم ادبی، همگی بسیار آموزنده بودند. یکی از نکات جالبی که تجربه کردم، مشاهده امیر آقایی بود؛ او فردی است که با دقت و هوشمندی از هر لحظه در صحنه بهره می‌برد. نادر فلاح نیز فضای زیادی برای خلاقیت و رشد به من می‌داد، که این فرصت‌ها باعث می‌شد من به عنوان بازیگر احساس اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنم. اما شاید مهم‌ترین شخصیت برای من در این فیلم علیرضا استادی بود. او نه تنها با شخصیت برجسته و والایش تاثیر زیادی بر روند بازیگری من داشت، بلکه همواره با توصیه‌ها و حمایت‌هایش کمکم می‌کرد تا از اشتباهات کوچک جلوگیری کنم. برای مثال، علیرضا به من می‌گفت که قبل از خارج شدن از کادر، لحظاتی صورتم را برگردانم تا دوربین حضورم را تا لحظه آخر ثبت کند و در عین حال همواره تاکید داشت که با دقت بیشتری دیالوگ‌ها را بیان کنم. در مجموع، تمام کنش‌ها و ارتباطات خوب و مثبتی که در فضای فیلمبرداری حاکم بود، برای من به عنوان یک بازیگر جوان تجربه‌ای فوق‌العاده آموزنده بود و هر لحظه به یادگیری و پیشرفت من در این حرفه کمک کرد.

این بازیگر درباره چالش‌های ایفای نقش در «کارزار» تصریح کرد: یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که در ایفای نقش جابر با آن مواجه شدم، تجربه کم در مقابل دوربین برای یک فیلم بلند بود. حضور در کنار بازیگران درجه یک و با تجربه مثل امیر آقایی و علیرضا استادی از یک سو انگیزه‌بخش بود، اما از سوی دیگر فشار روانی ایجاد می‌کرد که باید با آن کنار می‌آمدم. بازی در کنار این بزرگان به من کمک کرد تا یاد بگیرم، اما به زمان بیشتری نیاز داشتم تا کاراکتر جابر را به صورت کامل درونی کنم. از سوی دیگر، چالش دیگری که داشتم ساخت و باورپذیری کاراکتر جابر بود. این شخصیت با پیچیدگی‌های عاطفی و روانی زیادی همراه است و برای درک بهتر احساسات پنهان او، لازم بود که زمان بیشتری را برای زیستن در او صرف کنم. شناخت دقیق‌تر از احساسات و انگیزه‌های شخصیت جابر و اینکه چگونه از تاریکی به سمت روشنایی حرکت می‌کند، نیازمند درک عمیق‌تری بود. این چالش نه تنها در حین بازی بلکه در مراحل آماده‌سازی نقش هم همراه من بود. با این حال، این چالش‌ها همان عناصری بودند که من را به عنوان بازیگر به شدت به خود جذب کردند. فرصت ایفای چنین نقشی به من این امکان را داد تا در حیطه بازیگری پیشرفت کنم و مهارت‌های جدیدی را در خود توسعه دهم

صفدرپور ضمن بیان اینکه یکی از بزرگ‌ترین معضلاتی که بازیگران جوان و ناشناخته با آن مواجه هستند، کمبود فرصت‌ها است، بیان کرد: علیرغم اینکه بسیاری از این بازیگران ظرفیت و استعداد بالایی دارند، به دلیل نبود بسترهای کافی برای به نمایش گذاشتن توانایی‌هایشان، به ندرت به آن‌ها فرصت داده می‌شود که مقابل دوربین قرار بگیرند و خود را نشان دهند. این کمبود فرصت‌ها باعث می‌شود هنرمندان درجه یک و مستعد در سکوت و ناشناسی بمانند و بدون اینکه استعدادهایشان شکوفا شود، از میدان خارج شوند. در واقع، بسیاری از این بازیگران می‌آیند و می‌روند بی آنکه بتوانند هنر واقعی خود را به منصف ظهور برسانند. این موضوع بسیار دردناک است، چرا که جامعه هنری ما سرشار از استعدادهای ناشناخته است که به دلیل عدم وجود بستر مناسب برای دیده شدن، در حاشیه باقی می‌مانند. فرصت‌های محدود برای بازیگران تازه‌کار به معنای از دست رفتن شانس‌های فراوانی برای توسعه هنر و نوآوری در عرصه بازیگری است. این در حالی است که اگر بستر مناسب و فضای بیشتری برای چالش‌ها و قرار گرفتن مقابل دوربین فراهم شود، می‌توان شاهد رشد و شکوفایی نسل جدیدی از هنرمندان مستعد بود

او تاکید کرد: تصور من این است که هنر ابزاری اساسی برای رشد فرهنگی جامعه است و این رشد فرهنگی می‌تواند زمینه‌ساز توسعه پایدار باشد. سینما و بازیگری به عنوان یکی از ارکان همیشگی و زیسته‌ی جوامع ما، نقش مهمی در شکل‌دهی به فرهنگ عمومی دارند. اگر یک خواسته برای حمایت از هنر و هنرمندان مطرح کنم، آن خواسته این خواهد بود که فرصت‌ها و حمایت‌های بیشتری برای هنرمندان جوان و ناشناخته فراهم شود. رونق و توسعه فرهنگی از طریق حمایت از هنر می‌تواند به توسعه جامعه در سطحی وسیع‌تر کمک کند.
در واقع، هنر به نوعی مرهم و تسکین‌دهنده‌ی ناخرسندی‌های روزگار ماست. با افزایش فرصت‌ها و فراهم آوردن بسترهای مناسب برای رشد و خلاقیت هنرمندان، می‌توان شاهد یک رونق فرهنگی بود که نهایتاً به توسعه همه‌جانبه و پایدار در سایر زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی منجر خواهد شد. هنر، به خصوص سینما، می‌تواند با ایجاد تغییرات کوچک و مستمر، تاثیرات عمیقی بر جامعه بگذارد و آن را به سمت آینده‌ای روشن‌تر هدایت کند

صفدرپور در پایان خاطرنشان کرد: این فیلم با بودجه‌ای مستقل و شخصی ساخته شده است و نتیجه نهایی، حاصل یک کار گروهی پر تلاش از سوی تمامی عوامل بوده است. طبیعی است که فقدان بودجه اساسی تأثیر خود را روی برخی جوانب فنی فیلم گذاشته باشد، و این نکته هنگام تماشای فیلم نیز به چشم می‌آید. با این حال، این فیلم می‌تواند از جنبه سرگرم‌کنندگی و تاثیرگذاری روایت‌هایش، مخاطب را بیشتر و بیشتر با خود همراه کند. امیدوارم صدای این فیلم به مردم برسد و دیالوگ‌ها و شیوه روایی به گونه‌ای باشد که در لحظات مهم، مخاطب را از دست ندهد. یکی از نکات مهم در پیش‌بینی بازخوردها این است که اگر ضرباهنگ فیلم با تاب‌آوری مخاطب هماهنگ باشد و او بتواند با داستان‌های چندلایه و پیچیده آن ارتباط برقرار کند، این فیلم توانایی جذب تماشاگران بیشتری را خواهد داشت. در نهایت، اگر تمام این شرایط به خوبی فراهم شود، پیش‌بینی می‌کنم که فیلم فروش متوسطی داشته باشد. در صورتی که چنین اتفاقی بیفتد، برای پروژه‌ای در این مقیاس و با این شرایط، کارنامه خوبی خواهد بود و می‌تواند زمینه‌ساز فرصت‌های بیشتری در آینده باشد.

پگاه زارعی