خدایار قاقانی، فیلمساز، روزنامه‌نگار و منتقد سینما در گفت‌وگو با خبرنگار سینما صبا، در پاسخ به این که مدیر جدید سینمای ایران چه اقدامی را باید در اولویت کاری خود قرار دهد و در دوره  جدید از چه اقداماتی پرهیز کند؟ گفت: فعالیت‌های آتی مدیر جدید سینمای ایران را نمی‌شود اولویت‌بندی کرد. اولویت زیاد است و واقعا نمی‌شود یک یا دو مورد را نام برد. در دوره‌های اخیر مدیریتی سینمای ما، ابتذال و به‌هم ریختگی سینما چنان زیاد است که الآن فقط باید کار کرد.

او گفت: سرزمین سینما مانند سرزمینی است که در آن زلزله رخ داده باشد.در سرزمینی که زلزله رخ داده باشد، نمی‌توانیم بگوییم اولویت ما این است که به مردم لباس گرم بدهیم، بلکه باید برای آسایش آنها همه کار بکنیم!

این مستتدساز اضافه کرد: ما در بعد آثار جدی، تهی شده‌ایم؛ کدام فیلم از سالیان گذشته در مطلب و نوشته منتقدان ما دارای ارجاع بوده؟! چون سینما هنری‌ست که با حال عمومی جامعه رابطه مستقیم دارد و جامعه‌ای با حال بد، نمی‌تواند سینمای جدی و متعالی داشته باشد. ما در بعد آثار متعالی و فرهنگی، با یک سینمای نیمه جان طرف هستیم که برای راه انداختن چرخ این سینما حتی مدیران نسبتاً خوب گذشته هم نمی‌توانند بیایند و معجزه کنند. رسیدن به این آرمانشهر سینمایی فقط به برپایی جشنواره و جایزه دادن نیست. الان فیلمی را فرستاده‌اند اسکار، درباره‌اش پروپاگاندا هم می‌کنند، اما اصلا کسی درباره آن مطلبی نوشته یا جایگاهی در آینده خواهد داشت؟ اما خیلی‌ها درباره فیلم «کیک محبوب من» و فیلمسازی بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم نوشتند. فیلمی بود که هم پخش‌کننده خارجی داشت و هم جشنواره‌های زیادی رفته بود.

او در ادامه از صحبت‌های اخیر فریدون جیرانی در مورد افول زنده‌یاد داریوش مهرجویی در فیلمسازی وام گرفت که گفته بود مهرجویی بعد از حواشی فیلم  سنتوری، فقط خواسته به حیات خود ادامه دهد. خب، نمونه جوان این مساله سعید روستایی است و چه بلایی‌هایی که سر فیلم برادران لیلای سعید روستایی در نیاوردند!

قاقانی در پایان درباره امید به آینده سینمای ایران در دوره جدید، بیان کرد: آیا در این سال‌ها فیلمی مانند گوزن‌ها داشته‌ایم که منتقدان در برابر آن سر خم کنند؟ به‌جای امید واهی دادن، بهتر است ابتدا بپذیریم که این فن نیست که باعث ساخت فیلم خوب می‌شود بلکه جامعه خوب باعث ساخت فیلم خوب می‌شود. فیلم خوب از طریق دانستن صرف فن و تکنیک به‌وجود نمی‌آید. فیلم خوب، از دل جامعه‌ای با نسبت‌های شکل گرفته در آن – نه چندپاره امروزی – و جهان‌بینی و امر فلسفی و فکری بیرون می‌آید و گرنه جوان‌های امروزی همه‌شان فن کار با تجهیزات و جلوه‌های بصری و فنی را بسیار بهتر از نسل‌های گذشته می‌دانند و جامعه ما سال‌هاست که حال خوبی ندارد!

ملیکا قاسم‌زاده