به گزارش صبا، در متن یادداشت مهرزاد دانش که در کانال شخصی این منتقد با عنوان «اوکراین، اسرائیل و سینما» منتشر شده آمده است:
چندی پیش که در نشست بررسی مستند خوب اوکراینیِ «بیست روز در ماریوپُل» (مستیسلاف چرنوف، ۲۰۲۳) در خانه سینما حضور داشتم، یکی از حاضران سؤال کرد آیا همان‌طور که این مستند درباره جنایت‌های جنگی روسیه در اوکراین بسیار دیده شد و بابتش جایزه اسکار بهترین مستند را هم گرفت، این امکان وجود دارد که مستند‌های مشابهی درباره جنایت‌های اسرائیل در غزه و… ساخته شود، مورد توجه قرار گیرد و جوایز جهانی کسب کند؟

از چند روز پیش که اسرائیل دامنه توحش خود را در منطقه گسترش داده و جنوب بیروت را در چندین نوبت متوالی زیر آتش حملات هوایی قرار داده و غیرنظامیان و خردسالان و سالخوردگان را به خاک و خون نشانده است، این پرسش ابعاد جدی‌تر به خود گرفته که البته منفی بودن پاسخ به آن هم گویی هر لحظه واضح‌تر می‌شود.

نه! همان طور که قدرت‌های بزرگ از این عزیزکرده خونخوار و بی‌منطق خود که روزبه‌روز بر گستره جنایات و تروریسم و تجاوز خود می‌افزاید، حمایت‌های ویژه می‌کنند و نهایت کاری که می‌کنند طرف‌های مقابل را که مورد حمله و تجاوز و ترور قرار گرفته‌اند، دعوت به خویشتن‌داری و تهدید به مقابله در صورت دفاع از خود می‌کنند، سینماگران متعلق به اقلیم‌های این قدرت‌ها هم انگار نه انگار که اسرائیل هر چند هفته یک بار رونمایی‌های علنی از نوآوری‌های خود در تروریسم به عمل می‌آورد. تعداد انگشت‌شماری از این سینماگران نهایتاً هنگام دریافت جوایز خود در مراسمی سینمایی، چهار تا متلک نرم به اسرائیل بر زبان می‌آورند یا چهار تا توییت می‌نویسند که آن هم تازه به محرومیت برخی‌شان از فعالیت‌های سینمایی در برخی پروژه‌ها می‌انجامد. این که فیلمی چه داستانی و چه مستند از این حیات وحش مستقر در خاورمیانه ساخته و مطرح شود و جایزه هم بگیرد، خودش می‌تواند موضوع فیلمی فانتزی باشد. کسی چه می‌داند؟ شاید هم دهه‌ها بعد، کسی مثل کریستوفر نولان فیلمی درباره مخترعانی بسازد که سلاح‌های در اختیار اسرائیل را ساخته‌اند و حالا عذاب وجدان گرفته‌اند و ما تماشاگران بابت عذاب وجدان‌شان باید برای‌شان دل بسوزانیم و برای اسکار‌های پرشمار فیلم‌شان، کف بزنیم.