فرید متین، منتقد و فیلم ساز، در گفت وگویی با خبرنگار سینما صبا درباره نقاط قوت، فیلم‌های برگزیده بیستمین جشنواره فیلم کوتاه نهال و فیلمسازی در سینمای کوتاه صحبت کرد.
فرید متین درباره نقاط قوت جشنواره فیلم کوتاه نهال گفت: حضور فیلم‌های خوب در بیستمین جشنواره فیلم کوتاه نهال نسبت به دوره‌های قبل، بیشتر بود و فیلمنامه‌ها از نظر منطق روایی، بهتر از دوره‌های پیشین بودند؛ البته در بعضی از قسمت‌ها مشکلاتی همچنان وجود دارد مخصوصا دیالوگ‌ها، زیاده‌روی‌ها در منطق رخدادهای فیلمنامه و ..‌. اما در کل فیلم‌ها در قصه‌گویی پرتوان شده‌اند و از این نظر پیشرفت کرده‌اند.

عضو گروه منتقدان بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه دانشجویی نهال ادامه داد: ما در فیلم‌های سال اولی شاهد ایده‌های خوب بودیم. به عنوان مثال این مورد در «عرفان» ساخته بهنام‌ باقری هم دیده می‌شود؛ یا «آخرین برداشت» ساخته فاطمه کریمیان. که این فیلم‌ها توانستند شکل منسجمی به داستان بدهند. در باقی بخش‌ها هم شاهد فیلم‌های خوبی بودیم مثل«می‌شه بغلت کنم» ساخته الهه اسماعیلی در بخش مستند، «پاپا» ساخته مهیار دستمزدی در بخش تجربی و…؛ این ها فیلم‌هایی بودند که هم در ایده و هم در اجرا حرف زیادی برای گفتن دارند. و البته به فیلم های بیشتر هم می‌توان اشاره کرد.
متین درباره فیلم‌های برتر جشنوار و ویژگی آن‌ها گفت: این آثار در دو دسته قابل بررسی هستند. آن فیلم‌هایی که گروه منتقدان معرفی کرده‌اند و دیگر فیلم‌های که جشنواره به آن‌ها نظر مثبت دارد.

متین گفت: ما تلاش کردیم فیلم‌هایی را انتخاب کنیم که ویژگی مشترکی داشته باشند؛ در فرم بصری و در فرم روایی تجربه‌گراتر باشند. این فیلم‌ها جسارت‌هایی دارند که بقیه فیلم‌ها ندارند. ما فیلم‌هایی را انتخاب کردیم که  حدس می‌زدیم در بخش‌های دیگر دیده نشوند و سوءتفاهم راجع به آنها وجود داشته باشد. درباره «شام آخر» ساخته سوگل غلامی این چنین بود؛ اکران این فیلم با واکنش منفی تماشاگران همراه بود. این در حالی است که فیلم‌هایی که خود جشنواره نامزد کرده، تا حدی قابل حدس بود.

او افزود: در بخش فیلم داستانی به جز فیلم«مرگ شوهر یک پیرزن» ساخته هادی یغمایی که من ندیدم، باقی فیلم‌ها به نسبت قوی هستند؛ مخصوصا «دو زندگی سپیده» ساخته سها نیاستی که جزئیات موجود در فیلمنامه‌اش خوب بود، هر چند که داستانش ناقص است. یا «کمین» ساخته نیکی مالمیر که ایده جذاب و جالبی داشت.
وی درباره تفاوت جشنواره نهال را با باقی جشنواره‌های فیلم کوتاه گفت: این جشنواره دانشجویی است. به خاطر سابقه و اهمیتش برای برگزارکنندگان با شور بیشتری نسبت به بقیه جشنواره‌های دانشجویی که این سال‌ها پا گرفته‌اند، برگزار می شود. در واقع این شور و ذات دانشجویی جشنواره است که به جشنواره انرژی مضاعف می‌دهد. مخاطبان جشنواره اکثرا دانشجو هستند و از این نظر جشنواره جوانی است و فیلم‌های جوان‌تری را می‌شود در این جشنواره مشاهده کرد؛ منظور از فیلم جوان فیلم‌هایی هستند که جسارت و نوآوری بیشتری دارند. باید این نکته را در نظر داشت که فیلم کوتاه در عرصه تجربه و مکاشفه قرار دارد، مخصوصا زمانی که فیلم دانشجویی باشد.
این منتقد افزود: به همت دانشگاه و برگزار کننده دوره بعد نیاز داریم تا مجالی فراهم شود که فیلم‌ها بیشتر دیده شوند. اتفاق ناپسندی که در این دوره جشنواره رخ داد، این بود که بعضی از فیلم‌ها  فقط یک سانس اکران داشتند ولی بعضی از فیلم‌ها دو سانس؛ این اتفاق تبعیضی را نسبت به بعضی از فیلم‌ها اعمال می‌کند. شاید این اتفاق به‌خاطر میز فیلم نقد باشد اما می‌شود ساز و کارهایی طراحی کرد. در دوران جشنواره از طریق پلتفرم‌های آنلاین می شود، بیشتر فیلم‌ها را در معرض نمایش گذاشت؛ این باعث بیشتر دیده شدن و صحبت‌شدن درباره فیلم و فیلمسازها می‌شود. در سه سال اخیر فیلمسازی کوتاه در ایران گران شده است، البته نوسانات اقتصادی، بالا رفتن دستمزدها و بالا بودن کرایه تجهیزات در این ماجرا تاثیر زیادی داشته است. تاثیر منفی این فرایند روی افراد است که آن‌ها را از فیلمسازی دور می‌کند. در نهایت امیدوارم این چرخه از نفس نیفتد و فیلمسازان جوان کشور، همچنان به حرکت در این مسیر ادامه دهند و جسورانه‌تر عمل کنند.

ملیکا تقوی

برگزیدگان بیستمین جشنواره فیلم نهال معرفی شدند

برگزیدگان منتقدان نهال۲۰ معرفی شدند