به گزارش خبرنگار سینماصبا، در بخش اول این رویداد سینمایی با عنوان «سینمای مستقل ترکیه و مختصات آن»، کیوان کثیریان و مستانه مهاجر ضمن خوش آمدگویی به افراد حاضر در سالن، توضیحاتی درباره این رویداد ارائه کردند.

پنل اول مستر کلاس «شکوه سینما» با حضور سِلیم اِوجی، فیلمساز مستقل و مطرح سینمای ترکیه برگزار شد.

اِوجی در بخش ابتدایی صحبت‌های خود گفت: برای من مهم است که پل ارتباطی میان سینمای ایران و سینمای ترکیه شکل بگیرد، چراکه پتانسیل انجام این کار وجود دارد. درباره عمق سینمای ایران نیازی به صحبت نیست، چراکه در ترکیه بسیار مطرح است. ایران از جمله کشورهایی است که در تاریخ سینما تغییر ایجاد کرده و تاثیر گذار بوده است.

وی درباره نمایش فیلم تازه او در خلال این رویداد افزود: نمایش آخرین فیلم من در ایران اتفاقی ویژه است، چراکه به تازگی آماده نمایش شده و در راه فستیوال‌های سینمایی قرار گرفته است. من بیست سال پیش از مدرسه سینما فارغ‌التحصیل شدم و در مدرسه فیلم‌های کوتاهی را ساخته بودم. پیش از آن نیز کار هنری خود را با موسیقی شروع کردم و خواننده و نوازنده بودم.

این فیلمساز یادآور شد: بسیار به سینمای کوتاه علاقه دارم و برای من فعالیت در این حوزه موضوعی بسیار مهم است. به نظرم فیلم کوتاه تنها پلی برای یادگیری به حساب نمی‌آید. زمانی که مشغول یادگیری سینما بودم، حوزه فیلم کوتاه برای من جالب شد. در دوران دانشجویی قسمت فرهنگی یک بانک در ترکیه، برگزاری فستیوالی را به من پیشنهاد کرد و من نیز تلاش کردم اتفاق ویژه‌ای را رقم بزنم.

اِوجی بیان کرد: امسال و در ماه مارس بیست و یکمین دوره این رویداد برگزار خواهد شد. برای من فیلم ساختن و برگزاری فستیوال بسیار به یکدیگر شبیه هستند، چراکه در هر دو، انرژی جوانان مشهود است. هر ساله فیلم‌های کوتاه زیادی از ایران به فستیوال ما ارسال می‌شود و خانم مستانه مهاجر در دوره‌ای از جشنواره در هیئت داوران حضور داشته است. او تلاش می‌کند تا میان سینمای ایران و ترکیه پل ارتباطی و فرهنگی ایجاد کند.

وی با بیان اینکه فیلم اول خود را با یک دوربین سونی، دو بازیگر، یک خودرو و یک جاده ساخته است، افزود: سینما را باید در پروسه تولید یک اثر آموخت. من اولین فیلمنامه‌ای که نوشتم را پیش خود نگه نداشتم تا ابتدا همه چیز را درباره سینما بیاموزم، بلکه قدم در راه فیلمسازی گذاشتم. فیلم را به یک فستیوال در مونترال فرستادم و پذیرفته شد. من فکر می‌کردم این اثر در ونیز پذیرفته نمی‌شود، اما فیلمی که تقریبا به تنهایی و بدون هزینه چندانی آن را ساخته بودم، سر از ونیز درآورد. در نهایت این اتفاق، جسارت من را برای فعالیت در سینمای مستقل بیشتر کرد و در این مسیر به کار خود ادامه دادم و به تدریج توانستم حمایت‌های مالی را به دست بیاورم.

اِوجی خاطرنشان کرد: اینکه من بتوانم سینمای شخصی داشته باشم را به هر چیز دیگری ترجیح می‌دهم. آنچه که من از سینما می‌خواهم، حیات و زندگی انسان‌ها است. من علاقه‌ای به کاراکترهای سیاه و سفید ندارم، چراکه ذات زندگی مورد علاقه من است و به همین دلیل شخصیت‌ها باید دارای شمایل خاکستری باشند. برای مثال در فیلم «زیر درختان زیتون» ساخته عباس کیارستمی، کاراکتر حسین را بسیار دوست دارم، چراکه برگرفته از زندگی است.

این فیلمساز مستقل سینمای ترکیه افزود: سینما برای من همچون یک سفر است و همچنان در حال آموختن هستم، چراکه هر فیلم برای من یک کشف و نگاهی به زندگی است. به علاوه، هیچ علاقه‌ای به ساخت سریال ندارم و هدف من تنها ساخت فیلم است. سینما برای من سفری است که پاسخ‌هایی که در زندگی به دنبال آن هستم را از طریق آن کشف می‌کنم.

وی ادامه داد: من سعی می کنم تا همه کاراکترهای خود را درک کرده و آن‌ها را دوست داشته باشم. در ضمن علاقه‌ای به ارائه پیام‌های اخلاقی و اجتماعی در قالب فیلم ندارم. پدر من تاجر است و می‌توانستم شغل او را ادامه دهم، اما سینما برای من موضوعی است که در آن به دنبال «زندگی» هستم. به طور طبیعی دوست دارم که فیلم‌های تجاری پرمخاطبی را تولید کنم، اما مسیر کاری من با این شیوه تداخل دارد. متاسفانه ترکیه سریال‌های زیادی را تولید کرده است و از این بابت دچار نوعی مسمومیت شده‌ایم. این اتفاق همانند یک پاندمی در جهان فراگیر شده است و پلتفرم‌ها، شبکه‌های تلویزیونی و کمپانی‌های بزرگ به سمت تولید سریال حرکت کرده‌اند. به نظر من سینمای ایران همچنان از این آسیب در امان مانده و برای همین همچنان عمیق باقی مانده است. تولید سریال‌‌ها تا حد زیادی باعث تغییر ذائقه مخاطب شده است.

اِوجی با بیان اینکه از نظر من سینما کلاژی از زندگی است، گفت: همواره سعی می‌کنم تا از افرادی که در اطرافم وجود دارند، چیزی را به کاراکترها اضافه کنم. همچنین برای انتخاب بازیگران زمان زیادی را صرف کرده و پیش از تولید، صحنه‌هایی را فیلمبرداری کرده و سعی می‌کنم تا دست آن‌ها را باز بگذارم. این مسئله باعث می‌شود تا بازیگران به نکته‌های مهمی اشاره کرده و من آن‌ها را در فیلمنامه اعمال می‌کنم.

این فیلمساز درباره فناوری نوظهور هوش مصنوعی گفت: من به هوش مصنوعی اعتماد ندارم، چراکه هنوز موارد زیادی وجود دارد که باید به آن اضافه شود. برای آنکه هوش مصنوعی به عمق انسان و افکار او دست پیدا کند، راه طولانی باید طی شود. سینما باعث وزن پیدا کردن زندگی می‌شود.

اِوجی در تعریف سینمای مستقل نیز گفت: این نوع سینما از نظر من به این معنی است که در تولید یک فیلم قادر باشید تا هر کاری را که تمایل دارید به ثمر برسانید. من از سن بیست سالگی مشغول فعالیت هستم و در این سال‌ها مجبور بودم تا تمام موارد را بیاموزم. برای مثال من به صدابرداری، نورپردازی و فیلمبرداری مسلط هستم و فیلم دومی را که به تولید رساندم، خودم فیلمبرداری کردم.

وی یادآور شد: اولین فیلم کارنامه‌ام را با هزینه شخصی مقابل دوربین بردم اما برای فیلم دوم موفق شدم تا از فستیوال روتردام کمک هزینه دریافت کنم. به نظر من موضوع مهم این است که چطور بتوانیم بودجه و کمک هزینه‌های دریافتی را صرف تولید کنیم.

سِلیم اِوجی در پایان گفت: از نظر من بیست سال پیش فستیوال‌های سینمایی شرایط بهتری داشتند. اما در دوره کنونی، دامنه پیام‌های فرهنگی جشنواره‌ها را در برگرفته است و نمی‌دانم این موضوع تا چه زمانی قرار است به طول بیانجامد. باید مسیر ساخت فیلم با بودجه کم را آموخت و اولین قدم این است که بتوانید اعتماد کامل عوامل را به دست بیاورید.